Wyrosnąć z DDA. Robert J. Ackerman

Чтение книги онлайн.

      Czy w trakcie dorastania dysponowałaś którymiś z powyższych czynników odporności psychicznej? Takie cechy osobowości mogą pomagać w wyjaśnianiu różnic między dorosłymi córkami. Zastanowienie się nad czynnikami odporności może przypomnieć ci nie tylko twoje dzieciństwo w rodzinie, lecz również doświadczenia poza domem. Niekiedy musimy cofnąć się pamięcią, by zobaczyć, kto nam dopomógł, a niekiedy po prostu pamiętamy dobrych ludzi i pozytywne sytuacje. Musisz teraz znaleźć ich więcej.

      Refleksje

      Refleksje

      Kto dopytuje o nasze dzieciństwo, chce dowiedzieć się czegoś o naszej duszy.

      Erika Burkhart

      Myślę, że mój ojciec i cała reszta wymyślili szczęśliwą rodzinę i wprowadzili do kina, żeby grać wszystkim na nerwach.

      Jill Robinson

      Zanim sekret zostaje wyjawiony, często czuje się jego ciężar w powietrzu.

      Susan Griffin

      Jedną z form samotności jest mieć wspomnienie, ale nie mieć komu o nim opowiedzieć.

      Phyllis Rose

      Wspomnienia nie są kluczem do przeszłości, ale do przyszłości.

      Corrie Ten Boom

      Rozdział 3. Czego się nauczyłaś w domu?

Rozdział 3

      Czego się nauczyłaś w domu?

      Czego nauczyłaś się w dzieciństwie? Nie mówię o tym, czego nauczyłaś się w szkole, ale raczej czego nauczyłaś się o sobie, a w szczególności czego nauczyłaś się od swojej rodziny. Bez względu na to, czy zdawałaś sobie z tego sprawę, lekcje, jakie pobierałaś w domu, oddziaływały na ciebie nie tylko w okresie dzieciństwa, lecz wiele z nich pozostaje w tobie do dzisiaj. Zgodnie z raportem Keriego „Pewność siebie a Amerykanki” około 40 procent kobiet twierdzi, że ich pewność siebie jest rezultatem wychowania. Zabarwione twoją sytuacją rodzinną lekcje życiowe, które otrzymywałaś w dzieciństwie, miały wpływ na wyznawane przez ciebie wartości oraz na twoje poglądy o partnerstwie, bliskości, wychowywaniu dzieci i wyborze drogi zawodowej, a przede wszystkim na twoje poczucie własnej wartości.

      Będąc córką alkoholika, odebrałaś w dzieciństwie równolegle trzy „lekcje”, z których dwie są też powszechnymi doświadczeniami dziewcząt z rodzin niealkoholowych. Po pierwsze, uczyłaś się, jak dorastać jako dziecko i człowiek. Po drugie, uczyłaś się być dziewczyną i młodą kobietą. I po trzecie, uczyłaś się, jak przystosować się do życia w rodzinie alkoholowej.

      Naukę tego, jak stawać się dzieckiem i człowiekiem, określa się jako naturalne zadania rozwojowe. Wielu teoretyków, w tym Erik Erikson, uważa, że ludzie przechodzą w swoim życiu przez pewne etapy i na każdym z nich stają wobec określonego zadania. Gail Sheehy w książce Passages (Transformacje) pisze, że wszyscy doświadczamy różnych okresów czy transformacji życiowych, a każda taka faza charakteryzuje się określonymi emocjami, cechami i wyzwaniami.

      Według teorii Eriksona życie stawia przed nami zadania w ośmiu etapach. Na każdym z nich stajemy przed koniecznością zajęcia się określonym konfliktem. Jeśli robimy to z powodzeniem, dochodzimy do rozwiązania. Jeżeli zaś w dzieciństwie nie możemy dostatecznie przepracować danego etapu czy konfliktu, zadanie to przechodzi jako nierozwiązane do życia dorosłego.

      Zanim omówimy poszczególne etapy i ich zadania, trzeba zaznaczyć, że zgodnie z tą teorią, to jak dobrze radzimy sobie na danym etapie, decyduje nie tylko o wykonaniu samego zadania, lecz również o tym, jak bardzo powiedzie nam się realizacja następnego etapu życiowego. Każde stadium staje się warunkiem wstępnym dla kolejnego.

      Dorosłe córki często mówią o poczuciu, jakby etapy te nie następowały u nich we właściwej kolejności. Wiele skarży się, że zmuszono je do przedwczesnego dorośnięcia czy że nigdy nie doświadczyło emocji dzieciństwa. Choć książka ta jest pisana dla dorosłych córek i o dorosłych córkach, to, kim jesteś, jak myślisz i co odczuwasz, w znacznym stopniu zostało określone na etapie dzieciństwa. Gdyby okres dziecięcy nie miał na nas wpływu w życiu dorosłym, nikt nie potrzebowałby programów dla dorosłych dzieci alkoholików! Choć możemy sobie życzyć, aby wspomnienia z dzieciństwa urywały się wraz z jego końcem, nie wygląda to tak w praktyce. Gdy kończy się dzieciństwo, człowieka, który się z niego wyłania, nazywamy dorosłym. Pomyśl, jak piękne byłoby twoje dzieciństwo, gdybyś mogła powiedzieć swojej rodzinie: „Jestem dzieckiem i dopóki wszystkie moje potrzeby rozwojowe i emocjonalne nie zostaną odpowiednio zaspokojone, nie wchodzę w okres dorastania!”.

      Osiem stadiów rozwoju obejmuje okresy dziecięcy, młodzieńczy i dorosły. Na każdym z etapów ludzie poszukują pozytywnego rozwiązania pewnego normalnie występującego konfliktu. W razie nieznalezienia tego rozwiązania pojawiają się negatywne konsekwencje.