Skarlakenkinders. Anzil Kulsen

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ my jonger jare.”

      “Dan is dit hoekom jy so goed gebou is,” antwoord Bianca. “Ek haat oefening, enige oefening. Dis rêrig harde werk.” Haar asem jaag.

      Frankie se gedagtes is elders. Sy wonder of Joe al bekommerd is omdat hy niks van haar hoor nie. Hy ken darem die mense van Berg van Hoop. Dalk sal hy sommer Ontvangs toe bel om seker te maak sy’s veilig.

      Iemand se foon bliep. “Jay!” Bianca ruk haar selfoon uit haar broek se sak om haar boodskappe te lees.

      “By watter selfoonnetwerk is jy? Vodacom?” vra Anlea.

      “Jip.”

      “Oukei, dan sal my foon ook seker nou bykom.”

      Vir Frankie klink die twee ewe opgewonde oor ’n selfoonsein.

      Bianca gaan maak haar gemaklik op ’n groot klip. “Ek wag sommer hier.”

      Frankie hoor hoe Anlea se foon in haar hand bliep.

      “Ek gaan ’n bietjie hoër op stap, julle twee. Ek moet gou ’n oproep maak en my foon sukkel nog.” Frankie loop sonder meer vooruit en los die twee om hulle boodskappe te lees.

      “Dis goed so, ek wag hier by Bianca!” hoor sy Anlea roep.

      Frankie klim die koppie nog ’n ent verder uit. Dankie tog, dink sy. Alleentyd. Sy haal haar selfoon uit haar sak om te kyk of sy al ’n sein het en sien op haar skerm hoe die boodskappe een vir een deurkom.

      Jy veilig? Net seker maak.

      Dis van Joe. Sy tik terug.

      Jip, jammer, ek moes eers ’n ent stap om ’n sein te kry.

      Sy kliek op die stuurknoppie en wag vir ’n rukkie. Die boodskap wil nie deurgaan nie. Sy besluit om eerder te bel.

      Die foon lui net twee keer voor Joe antwoord. “Jy’t my lekker bekommerd dié kant, hoor.”

      “Jammer, Joe, dit het so rof gegaan hier en jy weet mos hoe draai ons girls. Ek kon nou eers kom stap om ’n sein te kry.”

      “Dis oukei, Frankie. Net bly jy’s veilig. Geniet dit daar en sê groete vir Kirabo. Sy’s een van die mooiste mense wat ek ken.”

      “Dankie, Joe, ons gesels weer wanneer ek terug is in die land van die lewendes.” Met haar selfoon nog teen haar oor gedruk, draai sy stadig in die rondte en neem die omgewing om haar in. Die son wat sak agter die berge. Die vallei daar onder. Dis hoe vryheid lyk. Dit is die land van die lewendes dié. Dan praat Joe onverwags verder.

      “Ek hoor graag hoe dit verder met jou gaan, Frankie. Stuur vir ons nuus so af en toe. Dis nou as jy kans sien vir koppies uitklim!”

      Frankie glimlag bly. “Dis gelukkig mooi hier bo, Joe, ek dink ek sal gereeld so maak.”

      Sy druk die foon dood en lees verder deur haar boodskappe. Daar is niks belangriks nie. Geen dreigende boodskappe nie. Geen missed calls van Big D of een van die ander pimps nie. Dankie tog vir ’n nuwe foon en ’n nuwe nommer. Frankie knyp haar oë styf toe. Dalk het hulle opgegee om haar te vind. Sy kan net bid.

      Vrede. Dis wat sy hier kom soek het op Berg van Hoop. Vrede en hoop. Sy druk haar foon terug in haar sak en begin terugstap na waar sy Bianca en Anlea agtergelaat het.

      Sy dink aan Bianca. Op die oog af lyk sy vir haar nes ’n gewone tiener. Besig om haarself te ontdek en beter te verstaan. Vir Frankie is haar ma Ragel se gespanne energie egter opvallend. Wat gaan daar aan? Iets pla, maar wat weet sy nie.

      Frankie voel vry en lig. Ek is dankbaar, Here. Dankbaar vir mense in my lewe wat omgee. Here, ek wil iets werd wees vir U. Ek wil ’n verskil maak. Gebruik my, asseblief. Kan ons sommer nou begin, Here, as dit reg is met U? Ek wil vra dat U my bewus sal maak van elkeen van hierdie vroue se hartseer, Here. Selfs Bianca s’n.

      Vaagweg kom Anlea en Bianca se stemme na haar toe aan. Dis interessant. Waaroor sal die twee so lekker gesels? Sy wonder oor Anlea. Wat kruip weg in haar binneste?

      Here, wys my wat dit is wat Anlea wegsteek, Here. Daardie muur wat sy om haar hart gebou het. Maak my geestesore oop asseblief, my Dad …

      “Jy was nie lank weg nie?” sê Anlea van waar sy langs Bianca op die groot klip sit.

      “Ek het net een oproep gemaak.”

      “Het jy met jou ou gepraat?” vra Bianca met ’n glimlag.

      Frankie frons. “My wat?”

      “Jou óú.”

      “Ek stel in g’n man belang nie, Bianca.”

      “Hoekom nie? Jy’s dan so cool en baie mooi ook. Jy’t seker rye ouens wat jou wil date.” Bianca se stem is tergend, haar oë nuuskierig op haar gerig.

      Frankie dink voordat sy antwoord. “Ek waardeer die kompliment, Bianca. Dit het my ’n lang ruk geneem om te leer nie alles wat blink is van goud gemaak nie.”

      Bianca frons. “Wat beteken dit?”

      “Dit beteken dat nie alle ouens wat ’n mens die son, maan en sterre belowe vertrou kan word nie, Bianca.” Anlea staan op en vee die stof van haar denim af. “Nou ja, sal ons aanstap?”

      “Uhm … ek gaan nog so ’n rukkie hier bly. Ek chat met een van my vriende. Ek kry julle by die chalet, oukei?” antwoord Bianca vinnig en fokus op haar foon.

      “Ek’s glad nie seker of dit so ’n goeie idee is nie. Wat dink jy, Anlea?”

      “Ag, los haar maar so ’n bietjie. Sy het dalk nodig om met haar buddies te chat,” antwoord Anlea ongeërg terwyl sy reeds met die voetpaadjie aanstap ondertoe.

      Frankie talm nog vir ’n rukkie. Sy wil nie soos ’n ou vrou klink nie, maar wat as die meisie iets oorkom? “Onthou net ons selfone het nie opvangs onder nie, hoor, so as iets gebeur weet ek nie hoe ons jou gaan kom help nie.”

      “Moenie kommer nie, Frankie, ek gaan net nog so ’n paar minute Facebook Message, dan’s ek by julle. Ek sal julle sommer inhaal nog voor julle onder is,” verseker sy haar.

      “Oukei dan. Maar nie te lank nie, hoor. Dit word laat.”

      Frankie draai om en haal Anlea vinnig van agter af in. Haar hart voel nie rustig nie. Vrek, tog. Hoe gemaak met ’n tiener? Sy onthou haar eie tienerjare. Sy wou net uitgelos wees. Alleen – waar niemand haar kon pla nie. Of kon seermaak nie.

      “Jy bekommer jou verniet,” merk Anlea op. “Ons was maar almal so braaf op ’n tyd. Netnou-netnou begin die jakkalse tjank en dan sien jy hoe wikkel daai bene hier teen die koppie af.”

      Frankie lag. Sy begin al hoe meer van Anlea hou.

      Kirabo

      Sy wou net ’n rukkie kom lê het. Haarself voor vanaand se aandete-sessie oriënteer. Sy moet ingesluimer het. Sy het vir die eerste keer in ’n lang ruk weer gedroom. ’n Nagmerrie. Oor ’n tyd wat sy eerder wil vergeet.

      Ryan СКАЧАТЬ