Skarlakenkinders. Anzil Kulsen

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ rugsak op die Hilux se kap neer en krap daarin. Tussen ’n pak pille, die beertjie en deodorant, vat haar hand die pakkie sigarette raak. Sy gaan staan met haar rug teen die deur by die kantspieëltjie en steek ’n sigaret aan. Trek die nikotien diep in haar longe en wag vir die kalm gevoel om oor haar te spoel. Sy kyk oor haar skouer deur die venster en sien die ma en dogter is steeds lights out. Dankie tog. No small talk needed. Sy kyk weer voor haar uit.

      Tevrede dat daar niemand is wat haar kan dophou of veroordeel nie, haal sy haar bruin beertjie uit en sit dit op die motor se bak neer. Die terapeut het dié sagte beertjie vir haar gegee om haar tydens hulle eerste traumaterapiesessie te troos. Bella Beertjie, is haar naam.

      “Ons gaan oukei wees, Bellatjie. Ons gaan oukei wees.”

      Kirabo

      “Ek weet alles van hospitality af en as dit is wat julle ’n spa noem –”

      Die woorde wat soos koeëls spat, pas nie by die mooi mond waaruit dit kom nie. Die stomme Nina, die skoonheidsterapeut wat Ferdi onlangs by die spa aangestel het, trap verbouereerd rond. Selfs ou Amos gaap die vrou aan.

      Hierdie is ongetwyfeld Abby, dink Kirabo en glimlag by haarself. Haar mensekennis het haar vir seker nie in die steek gelaat nie. Die opsomming wat sy van Abby gemaak het, was heeltemal in die kol. Mooi, slank, goed versorg … en verveeld. Skoonheid en geld kan beslis nie geluk koop nie.

      “Kan ek Mevrou dalk help?” vra Kirabo beleefd.

      “Ek twyfel of jy kan. Julle advertensie beweer hierdie Berg van Hoop is die plek waar ’n mens jou siel kan terugvind en –” Sy kyk om haar rond.

      Kirabo probeer sien wat sy sien. Sy het die vrou, Nina en Amos buite die spa se deure gevind. Die vrou moet reeds na die spa gaan kyk het, en nou trek sy haar neus op daarvoor. Nes alles hier, is die spa eenvoudig, maar goed ingerig. Hulle gebruik net die beste rooibos- en olyfolieprodukte.

      “Miskien lyk die plek ’n bietjie anders as wat u verwag het. Gee kans, miskien verras ons u nog,” nooi Kirabo haar.

      Abby het steeds ’n meerwaardige kyk in haar oë. Sy troon bo almal uit op haar hoë sandale en wit broekpak. Haar ligte voorkoms en netjiese kort kapsel sien klaarblyklik gereeld die binnekant van die allerbeste skoonheidsalon.

      Die boorde en geboue is netjies. Toe Ferdi die geboue laat restoureer het, het hy dit goedgedink om almal weer wit te verf soos hulle oorspronklik was. Groen geute lei reënwater na ’n ewe groen opgaartenk, en die groot prieel voor die kantoordeur dra by tot die gevoel van iets uit ’n vorige eeu.

      Binne die gebou is alles keurig met goeie gehalte leer- en houtmeubels ingerig. Die mure is behang met natuurfoto’s van die area. Hier en daar staan ornamente en ou familie-erfstukke. ’n Perfekte kombinasie van oud en nuut.

      “Ná hierdie ellelange grondpad het ek darem iets beters as dít verwag.”

      Die grondpad van die N7 af is sleg, dit weet Kirabo goed. Daarom is die meeste mense wat hierheen of na die omliggende vakansieplase kom, viertrek-fanaties.

      Dis wat Kirabo nie kan verstaan nie. Waaroor kla die vrou nou eintlik? Haar Prado staan dan netjies voor die hoofgebou geparkeer.

      “Ek is seker die bestuursraad van Berg van Hoop sal u graag vergoed vir enige ongerief, Mevrou. Dit gaan ongelukkig ’n bietjie tyd neem. En dan kort ons ’n volledige verslag waarom u nie verder van ons dienste gebruik wil maak nie.”

      “My naam is Abby. En vergoeding gaan my niks baat nie. Ek is nou hier en ek verwag om waarde vir my geld te kry. Ek kan jou verseker ek gaan nie settle vir tweederangse diens nie –”

      “Kom stel gerus van ons behandelings op die proef. Ek kan jou nou inboek as jy wil, Abby. Jy sal nie spyt wees nie,” kry Nina haar tong terug. “En wanneer jy eers deur die hele program is, sal jy soos ’n splinternuwe mens voel.”

      “Dis nes Ninatjie daar praat. Mevrou sal sien,” kry Amos ook ’n paar woorde in. Maar Abby frons skerp, en met ’n moedelose gebaar van sy hande, draai Amos na sy trekker waarmee hy die oord se paar lappies wingerd bewerk.

      “Nina, ek dink jy moet Ferdi dalk tog van die kliënt se ontevredenheid laat weet. Vra dalk vir ’n terugbetaling,” stel Kirabo voor, en dis of Nina nie gou genoeg daar kan wegkom nie.

      “Dit gaan nie vir my oor die geld nie, dis net –” Sy maak ’n niksseggende gebaar met haar goed versorgde hande. Dit moet baie tyd geneem het om haar naels so te kry, dink Kirabo. Die ringvingers se naels is goudkleurig met silwer strepies, en die res bloedrooi. Haar kort geknipte hare is ook ’n opvallende rooi kleur. So perfek, niemand kan dit mis nie.

      Kirabo vat onwillekeurig aan die vlegsel op haar kop. Sal sy nou wraggies haarself staan en vergelyk met hierdie vrou? Party mense het dit maklik in die lewe, dink Kirabo en draai in die rigting van die oord se ingang. Haar hartklop versnel. Sy het ander dinge as ’n perfekte voorkoms om haar oor te bekommer.

      Dit moet Frankie wees, Ferdi het genoem sy kom met ’n bakkie. Sy hoor die Hilux se dreuning nog voor sy dit tussen die rye wingerde sien aankom.

      “Van my ander deelnemers het pas aangekom. Verskoon my, ek moet hulle gaan ontvang,” sê sy vir Abby. “En laat weet my gerus wat jy besluit het.” Daarmee stap sy na die hoofgeboue waar sy die bakkie inwag.

      ’n Vreemde opwinding pak haar beet. Hier is haar kans om ’n verskil te maak in die lewe van hierdie vroue. Nes iemand destyds in háár lewe ’n verskil gemaak het.

      Sy merk effe geïrriteerd op hoe Abby langs haar kom staan. Sy eien die reuk van duur parfuum, en alhoewel sy nie die handelsnaam ken nie, weet sy sommer dis duur. Alles aan hierdie mooi vrou is duur.

      “Waaraan neem die mense deel?” Kirabo kan die nuuskierigheid op haar gesig sien. En frons dan self onseker. Weet sy dan nie? Hoe het Abby ingeskryf vir ’n week van herlaai en berading op Berg van Hoop as sy nie weet wat die program behels nie? Het sy regtig gedink dis net ’n spa?

      “Almal wat Berg van Hoop besoek, het iewers seergekry in die lewe,” verduidelik sy. “Dalk het jy ook,” waag sy dit. Sy smoor die stem in haar binneste wat haar wil herinner aan haar eie seer.

      “Jy weet niks van my af nie.” Daar is skielik iets dreigends in die vrou se houding. Op Abby se inligtingskaart staan net sy is moeg vir haar gesin en op die punt van uitbranding. Miskien steek daar meer in hierdie vrou as wat sy dink, besef Kirabo.

      Die Hilux trek langs hulle in. Terselfdertyd hoor sy nog ’n voertuig oor die grondpad tussen die wingerde aankom, maar besluit om vir eers op die voertuig voor haar te fokus.

      Drie deure gaan gelyk oop en Kirabo stuur ’n skietgebed op. Sy merk eerste die ma op wat stadig en gekontroleerd haar verskyning maak en langs die Hilux gaan staan. Sy is stemmig geklee en die strak lyne op haar gesig spreek boekdele. Haar houding is gespanne. Sy is amper so styf gespan soos die blonde bolla agter haar kop.

      “Watse soort plek is dit hierdie?” Die harde stem van haar dogter drup van ontevredenheid. “As Ouma dink ek gaan myself die hele week hier begrawe en haar bedank vir die ou vakansietjie, kan sy maar vergeet daarvan!”

      “Welkom, julle. Jy sal vir seker jou ouma aan die einde van hierdie week wil bedank. Glo my, dit gaan beter wees as enige soort ou vakansietjie wat jy al ooit gehad het,” begin Kirabo, maar word in die rede geval deur ma en dogter wat gelyk praat. Die een kerm en kla, СКАЧАТЬ