Selma en Louise. Susan Coetzer

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ die fairies se uitkykplek,” sê sy vir Selma. “Klim! Dan kyk ons na die maan deur die vyeblare.”

      Selma sukkel teen die leertjie op. Haar vlerke haak aan die takke vas. Sy het nog nooit iets so waaghalsig gedoen nie. By hulle huis op die dorp moet sy elke aand halfagt al in die bed wees.

      “Die maan is mooi, nè,” sê Louise en druk ’n paar takke uit die pad. “Dit lyk soos ’n bulb.”

      “Of ’n eier,” sê Selma.

      “Of ’n duimnael.”

      “Of ’n blink muntstuk . . . Ek wonder hoe lank vat dit om tot daar te kom – seker jou hele lewe.”

      “Ons kan gou soontoe vlieg,” sê Louise. “Jy moet net eers weer jou vlerke regbuig. Die een hang heeltemal skeef.”

      Sy help Selma om haar vlerke in die vliegposisie te kry. “Okay, vat nou jou towerstaf en maak toe jou oë en dan wens jy. Een . . . twee . . . drie!”

      “Een, twee, drie!” sê Selma met haar oë styf toegeknyp.

      “Sien jy die rye Krismisbome met liggies? En hoor jy die mooi musiek van die harpe en die viole? Daar is nog baie ander fairies op die maan! Hulle nooi ons om saam te dans.”

      “Ja, ek sien hulle,” sê Selma met haar oë steeds styf toegeknyp. Hulle sit ’n lang ruk so met hulle oë toe. In die verte roep ’n naguiltjie.

      “Eet jy vye?” vra Louise skielik. Sy leun vorentoe en pluk ’n paar vye af. “Hier is baie rypes aan die boom – ’n mens moet net weet waar om te kyk.” Sy gee vir Selma ’n vy aan.

      Selma trek die sagte skil terug en breek die vy oop. Sy kyk na die fyn patroontjie van die pers pitjies.

      “Ek het ’n lekker soete,” sê Louise met vol kieste. Sy gee vir Selma nog ’n vy aan. “Proe dié een. Ek dink dis ook ’n stroopsoete.”

      “Die pitjies lyk soos die sterre,” sê Selma. Sy kyk op na die sterrehemel voor sy ’n hap neem.

      “Weet jy hoeveel sterre is daar in die hemel?” vra Louise.

      Selma skud haar kop.

      “’n Honderd miljoen. Dit neem ’n hele week om te tel,” sê Louise kouend. Sy gooi die vyeskille vir die twee skaaphonde wat onder die boom lê en waghou. “Weet jy wat is masturbasie?” vra sy dan.

      Selma skud haar kop.

      “Dis wat seuns doen met hulle penisse.” Sy gee vir Selma nog ’n vy aan. “Dis die laaste een, okay. As jy te veel vye eet, kry jy spuitpoep.”

      Louise begin met die houttrappies afklim. “Kom ons gaan slaap,” sê sy. Sy trek haar hoëhakskoene uit en begin vooruit draf in die rigting van die speelkamer, die honde weer langs haar.

      Selma beur deur die oop venster. Die speelkamer is pikdonker en spokerig. Sy wonder wat van Louise geword het. Haar oë volg die spore van die vlerke, die kroon en die goue rok op die houtvloer. Dan sien sy Louise in haar frokkie en pantie in die hoek op die klavier­stoeltjie sit.

      “Saggies,” sê Louise. “Voor my pa wakker word.”

      Selma trek so geruisloos moontlik uit. Sy vou die roospienk rok netjies op en sit dit in die kis.

      “Kom,” fluister Louise en steek haar hand uit.

      Die gang is doodstil. Daar is geen kleinhondjiegeluide agter die toe deur nie. Hulle sluip op hul tone in hulle onderklere tot by Louise se slaapkamer aan die verste ent van die gang.

      “Nite, Selma,” sê Louise.

      “Nite, Louise,” sê Selma.

      18 JANUARIE 2016: SAXONWOLD

      Selma skandeer die rits laerskoolfoto’s van haar en Louise. Daar is so baie kleurvolle momente waarvan sy al vergeet het. Die onbevange kinderjare op Moorreesburg is helder krale in haar gedagtes. Sy wens dit was moontlik om jou kinderjare te preserveer soos die geelpers­kes en suurpruime op die plaas. Dan kon sy op ’n triestige dag ’n flessie jong-Selma-en-Louise oopmaak om haar op te beur.

      Elke naweek op die plaas was ’n adrenalienbelaaide aksiefliek waar­in sy en Louise die heldinne gespeel het. Die oorslaapkuiers by haar eie meer konserwatiewe huis met die vaste reëls en regulasies was ’n droë swart-en-wit fliek in vergelyking met die avonture op die plaas.

      Haar ouers was nie geesdriftig oor die hegte band tussen haar en Louise nie. Maar ten spyte van hul teenkanting het hul vriendskap al veertig somers oorleef.

      Haar oë kom tot rus op ’n foto van haar en Louise tydens ’n oor­slaapkuier by hulle huis op die dorp. Sy dink dit is iewers in hulle standerd 2-skooljaar geneem. Hulle poseer saam met haar ouers en ouma voor in die tuin by die stinkafrikanerbedding. Die ouer mense lyk somber. Sy en Louise glimlag van oor tot oor.

      FEBRUARIE 1976: MOORREESBURG

      “En geniet jy nog die oorslaapkuiers by jou nuwe maatjie?” vra haar ma een middag aan tafel.

      “Baie,” sê Selma.

      “En wat doen julle als?”

      “Ons eet bobotie, varktjops en vye en klim boom.”

      “En wat nog?”

      “Baie goed. Ons haal eiers uit vir Johanna se omelette.”

      “Mmm, dit klink lekker.”

      “Ek het twee nuwe Afrikaanse woorde geleer by Louise.”

      “Sowaar?” sê haar ma in haar noppies. “Dis altyd goed om ’n mens se Afrikaanse woordeskat te verbreed. Juffrou Calitz sal dit ook hoog op prys stel. Watter twee woorde het jy bygeleer, Selma?”

      “ ‘Penis’ en ‘masturbasie’.”

      ’n Swaar stilte hang in die lug. Haar ma kug en vee dan haar mond­hoeke met ’n servet af. “Ek wil nie weer daardie woorde uit jou mond hoor nie, Selma.”

      “Hoekom nie?” vra sy en spoel die melk heen en weer in haar kieste.

      “Dis net vir grootmense bedoel,” sê haar ma. Sy begin die borde met vinnige besemhale uitkrap. Daar is ’n fronsie tussen haar oë asof sy met ’n moeilike wiskundesom stoei. Selma wens haar ma en pa en ouma het meer gelag. Hulle huis voel altyd so stil en ernstig – nes by die skool en kerk.

      “I don’t have a good feeling about this girl,” sê haar ouma met ’n afdraande mond. “Very rough diamond. And I’m not even sure about the diamond part.”

      Selma weet nie hoekom haar ouma altyd oorslaan na Engels as sy oor Louise praat nie. Sy is in standerd 2 en kan al van sub A af Engels verstaan. Sy vat ’n groot sluk melk en skommel dit weer in haar kieste voor sy dit afsluk.

      “Moenie die melk so in jou kieste rondskommel nie!” raas haar ma.

      “Ek maak milkshake,” sê Selma en bol weer haar kieste. “Louise het my geleer.”

СКАЧАТЬ