Duet. Johan Ferreira

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ kritiek. Die twee mense verskil inderdaad in vele opsigte, en dit is heel dikwels ’n ewige bron van konflik. Vra paartjies maar wanneer hul konflik begin het. Die antwoord is dikwels: Dit was maar so van die begin van die verhouding af.

      Die meeste mense is gewoonteslawe. Aangeleerde gedrag kom meestal van ouers af, wat impliseer dat ’n persentasie goed én sleg saamkom na die nuwe verhouding. Gewoonlik word die nuwe lewensmaat dan as die uitdager van hierdie gedrag ervaar, want daardie maat kom met sy of haar eie stel aangeleerde goed en sleg.

      God het ’n duidelike plan met die huwelik: Elke individu kan hierdeur groei tot ’n beter weergawe van hom- of haarself. In ’n gesonde huwelik word sulke geleenthede gesien as groeikanse. In die meer uitdagende verhouding is dit bronne van konflik. Die magstryd om jou maat te verander kan die doel van die verhouding word. Die Goddelike doelwit van die huwelik raak dus verlore in die stryd om reg te wil wees.

      Vra jou af: Wil ek reg of gelukkig wees? As ons wil reg wees, gaan daar konflik wees. Die stad se muur gaan afwesig wees en die verhouding is kwesbaar. Geluk bring die uitdaging van samewerking, en dikwels ’n kompromis. Maar hierdie stad staan veilig.

      Wil ek reg of gelukkig wees in my huwelik?

      Heilige Gees, rig my denke en my wil na die diep behoefte aan geluk met my maat. Amen

      7 Maart

      Waarom wegkruip vir uitdagings?

      Romeine 8:37 – Tog is ons ten spyte van al hierdie dinge besig om ’n klinkende oorwinning te behaal – deur Christus wat sy liefde so duidelik aan ons bewys het. (NLV)

      Balans het sekerlik iets met deursettingsvermoë te doen. Ek het onlangs maar eers die uitdagings begin aanneem waarmee ek nie van nature goed is nie. Van leer, swem en tuinmaak weet ek iets, skynbaar so gebore in die plan van God. Van kleins af druk ek takkies in die grond en raak opgewonde oor die eerste nuwe blaartjies. ’n Boek is nog altyd my vriend en water pas my lyf goed.

      Een middag dwaal ons in die strate van Jerusalem se ou stad en ek sien ’n plakkaat vir die Jerusalem-marathon. Daar en dan besluit ek om die halfmarathon volgende jaar te kom hardloop. “Is jy ’n drawwer?” vra ’n reisgenoot. Glad nie, maar ek gaan begin. Die Vader het seker breed geglimlag!

      En daar begin die grootste uitdaging van my lewe. Ek is skynbaar toe nie ’n natuurlike drawwer nie, want ek sukkel maande lank. Dit word stadig minder sleg, maar van lekker is daar nie sprake nie. Baie soos die lewe, spot ’n ernstige vriend. Maar ek byt vas, want hierdie aktiwiteit wil ek wen.

      Met die Jerusalem-verbintenis voltooi, gaan draf ek een oggend deur die strate van my eie woonbuurt. En op ’n stil en gewone Dinsdag terwyl mense koffie drink en kinders aantrek vir skool gebeur dit: Ek ontdek die vreugde van hardloop, want hardloop wen jy nooit. Jy hou net aan hardloop. Baie soos die lewe, hoor ek die vriend se stem eggo.

      Watter uitdaging in my lewe vermy ek?

      Vader God, maak my oë oop vir daardie uitdagings wat my nader aan U bring. Amen

      8 Maart

      Laat God jul tuiste afrond

      Spreuke 24:3-4 – Met wysheid word ’n huis gebou. Insig is nodig om dit te onderhou. Kennis is nodig om sy kamers te meubileer met allerhande kosbare en waardevolle artikels. (NLV)

      Vandat die seuns klein is, ry ons fiets. Ons al vier kan dit baasraak tussen die lae spiertonus wat ons gene kniehalter. Soos die tienerjare ons seuns oorval met testosteroon en slegte buie, woed hulle dit uit in ’n kragmeting met hul pa. Fietsry is nie meer op en af ry teen die spruitwalle in ons buurt nie, want daar is nou tegnologie wat ons in tyd en krag teen mekaar meet.

      Sulke tye raak Christine verlore tussen die stof, modder en bloed. Sy doen haar bes om deel te bly, maar die adrenalienstryd en wildheid raak te veel vir haar ma-hart en -senuwees. Dis teen die wal van ’n stofbank waar ons drie manne een middag sit en wonde lek dat ons die gesprek oor groter seuns en hul ma’s moet hê.

      So tussen die ratte, wiele en geskaafde elmboë leer hulle van manwees teenoor vrouwees, van tee drink en gesels oor kuns. God het ons so gemaak, so anders, so ver van bekend, maar onlosmaakbaar deel van mekaar. En net soos Mamma vir jare saam al die manne-goed gedoen het, moet ons nou die vrou in ons lewe eer.

      Ek kyk terug na ons emosionele huis en sien God se hand in die afronding daarvan. Die fynopgevoede vrou wat bestof die pad op fiets agter drie manne aan volg, versamel kosbaarhede vir haar hart. En dan drie doodgewone manne wat nou kan kook, tafel dek en ’n fantastiese koppie tee maak.

      In watter dele van my lewe kan ek verder groei?

      Vader, gee my die insig om my maat as individu te eer en die lewe te vier wat ons deel. Amen

      9 Maart

      Stadig leef, stíl leef

      Psalm 131:2 – Maar ek het kalmte en rus gekry, soos ’n kindjie by sy moeder rus, so is my gemoed. (NLV)

      Dis ’n stil en warm Saterdag. Die geliefste is by ’n fotografiewerksessie vir die dag, die oudste weg Dullstroom toe vir vier dae saam met sy studentemaats, die jongste speel krieket in Pretoria tot laatmiddag.

      Ek en die honde sit in die verste tuinhoek, die spruit langs die westekant van ons huis weer kalm ná die somerreën. Ek verskuif hier onder die boom plante en pak klippe, gesels so dan en wan met my drie behaarde vriende.

      Ek gaan maak tee, steel die Kersuitgawe van Lééf en vat die pad terug tuin en water toe. Die jakaranda gooi my met pers bloeisels en die bure se roesrooi staffie lê en loer vir ons deur die heining met sy breë glimlag en klitsende stert.

      In die sewe jaar dat ek die saggeaarde Fergis ken, het hy grysbek geword. Ek blaai deur die uitgawe en gee ’n gil van lekkerte toe ek my Swanepoel-maats in die blaaie sien. Fergis se wenkbroue lig en hy wonder oor sy buurman. Rudi skryf oor die lewe en betekenis wat ons vind in mekaar se lewe, God ín ons.

      So dikwels is my naweke voller as die week se program. Hierdie asemskep-Saterdag was nie beplan nie, dis maar die gevolg van ander mense se beplanning. Ek voel ’n aanklag teen myself, die afskeep van my lewe en my stilwordtye. Want soos dit is, het ek ook grys geword, so onbewus van tyd wat loop.

      So met hierdie gedagtes bly sit ek sag hier onder die pers boom. Stadig leef, stadig leef.

      Kom ek genoeg kere tot stilstand om die dag te geniet?

      Vader, help my om my tyd te bestuur sodat ek kan stil word en by U uitkom. Amen

      10 Maart

      Pret werk soos wondergom

      Prediker 3:12 – Ek het tot die insig gekom dat daar vir ’n mens niks beter is nie as om vrolik te wees en die goeie van die lewe te geniet.

      “Kom ons hou nou op werk en gaan hou piekniek op die strand,” kondig Johan skuins voor middagete aan, terwyl hy die piekniekmandjie uit die kas haal. “Dis nou genoeg vir een dag. Kyk net hoe mooi is dit buite.”

      Ons twee kuier by die seehuis om te skryf. Ons spertyd is om die draai en die kalf so te sê in die put. Ek self sou graag eerder nog bietjie wou werk, maar daar is twee partye in hierdie vennootskap. “Ek sit solank die wyn in die vrieskas,” sê СКАЧАТЬ