Название: Kriteri I Leibnizit
Автор: Maurizio Dagradi
Издательство: Tektime S.r.l.s.
Жанр: Героическая фантастика
isbn: 9788873046295
isbn:
<Aaaaah!> u ankua Novak me një zë hundor të moduluar, ndërsa eksitimi u ndërpre papritur. Ishte e zhgënjyer, e paduruar të përfundonte arritjen deri në maksimum, por kjo i ishte ndërprerë në mënyrë të papritur.
Ngriti kokën dhe pa me inat Maokon, por ajo e vuri menjëherë në vendin e saj.
<Urtë! Poshtë!> i bërtiti duke i mbështetur dorën e majtë mbi ballë dhe duke e shtyrë poshtë.
Novak u kthye sërish në pozicion, e inatosur. Shfryu si protestë, por pastaj u relaksua dhe filloi të shikonte tavanin dhe të mbante foulard-in.
Fytyra po i kthehej në ngjyrë normale dhe djersa po thahej me shpejtësi.
Maoko priti edhe pak. Kur e gjykoi që ishte mjaftueshëm e qetë i mbështeti dorën e majtë mbi bark dhe filloi ta përkëdhelë, lehtësisht dhe në mënyrë rrethore, duke vlerësuar lëkurën e lëmuar dhe muskujt e tonifikuar të skalitur. Novak mbylli sytë, e qetë. Merrte frymë rregullisht, qetësisht, duke marrë ajër nga hunda dhe duke nxjerrë nga goja gjysmë e mbyllur. Në gjendje gjysmë gjumi, liroi edhe kapjen e foulard-it.
Në atë pikë, Maoko futi me delikatesë gishtin e mesëm të dorës së djathtë në vaginë, duke e mbajtur pëllëmbën nga lart. Norvegjezja u duk sikur nuk reagoi. Shtoi treguesin, dhe u shty pak më lart. Novak atëhere hapi sytë; e kishte shikimin të zbrazët, dukej e largët. Maoko shtyu akoma edhe pak, dhe duke bërë kështu hynë edhe gishti i unazës dhe i vogli; dora e saj e vogël filloi të penetrojë në vaginë. Novak hapi progresivisht sytë sa herë që Maoko hynte brenda saj. Për çudi nuk filloi të djersijë, por ama filloi të zbardhet, e zhytur plotësisht në ndjenjat e papërshkrueshme që po përjetonte.
Dora e Maokos vazhdonte të ngjitej në kanalin vaginal të vetëlubrifikuar nga eksitimi, dhe edhe gishti i madh hyri në kalim. Hyrja e vaginës ishte zgjeruar dhe shtrënguar rreth diametrit maksimal të dorës, baraz me rreth tetë centimetra. Duke shtyrë akoma Maoko futi dorën plotësisht, dhe hyrja u mbyll e lagësht rreth pulsit.
Tani Novak dukej si e mpirë; i kishte hapur qepallat e syve përgjysmë dhe nuk shfaqte reagime të dukshme. Dukej plotësisht e braktisur në atë marrje në zotërim të pjesës më intime të trupit të saj, dhe dukej se shprehte pranim të plotë.
Me koordinim të madh Maoko kishte vazhduar ti përkëdhelte barkun, për ta mbajtur të qetë. Tani ndaloi dorën e majtë në qendër të barkut dhe shtypi lehtësisht, pastaj brenda norvegjezes lëvizi treguesin dhe të mesmin, duke fërkuar majat e gishtave ndaj mureve të përparmë të vaginës. I lëvizte me ngadalë përgjatë një rrethi, në kërkim, me nyjet të drejtuar nga muri i pasëm për shkak të hapësirës së ngushtë. Vazhdoi të kërkonte me kujdes derisa gjeti atë që po kërkonte. Një zonë e ashpër, jo më e madhe se një monedhë, në qendër të aksit të simetrisë së vaginës. Novak kishte pikën G 26, dhe Maoko e kishte gjetur.
Norvegjezja reagoi menjëherë.
<Aah!> psherëtiu me zë të lartë, duke tërhequr foulard-in dhe duke tendosur muskujt e barkut.
Maoko nuk e qortoi.
Filloi të kalojë gishtërinjtë mbi pikën G, lart e poshtë, me shtypje të moderuar dhe me ritmin e një kalimi në të dytin. Shtypte ndërkaq me dorën tjetër mbi muskujt e barkut, për ta mbajtur në vend. Novak filloi të ngrejë kokën nga krevati, me trupin të kontraktuar dhe gojën në formë O, duke nxjerrë një <Ooh...> të vazhdueshëm dhe të ngjirur. Lëshoi foulard-in dhe solli krahët përpara, duke u kapur me duar në anët e dyshekut dhe duke e shtrënguar me forcë. Në çdo kalim të gishtërinjve brenda saj norvegjezja ngjitej dhe zbriste me kokë dhe një pjesë të trupit.
Maoko vazhdonte kokëfortë me stimulimin dhe linte që Novak të lëvizte lirshëm. Ishte ajo që donte: e kishte mbajtur deri në atë moment pikërisht që të shpërthente në orgazmën më supreme që një grua mund të provojë.
Tashmë fytyra e norvegjezes ishte një maskë e prishur, e skuqur dhe që kullonte djersë. E kuqe ishte edhe qafa mbi të cilën arteriet ishin shfaqur të fryra dhe pulsuese; bashkë me tendinat të tërhequra në limit pikturonin një strukturë manifest nga një tavolinë anatomie sa herë që ajo ngrinte trupin. Trupi shkëlqente nga djersët dhe poshtë ijeve çarçafi ishte lagur me lëng vaginal.
Maoko harkoi lehtësisht gishtërinjtë dhe, në vend që të përdorte majat e tyre siç kishte bërë deri në atë moment, filloi të kalonte thonjtë mbi pikën G. Ishin thonjtë e një shkencëtareje që ishte mësuar edhe me punë të vogla dore, pra me gjatësi mesatare dhe jo të mprehta. I kaloi me vendosmëri mbi mishin e ndjeshëm në brendësi të Novak, përsëri dhe përsëri, ndërsa ajo shtrëngonte me spazma dyshekun e rënkonte duke gulçuar. Akoma edhe pak sekonda, pastaj norvegjezja hodhi kokën papritur mbrapa dhe bërtiti egërsisht me sa forcë kishte.
Maoko qe e shpejtë t’i vinte menjëherë dorën e majtë mbi gojë për mos të lënë të dilte zbuluar atë britmë të tmerrshme.
Muskujt e barkut të Novak kontraktoheshin dhe relaksoheshin me ritëm frenetik, duke shkarkuar energjinë shkatërruese të asaj orgazme që ajo nuk kishte provuar kurrë në jetën e saj. Britma vazhdonte, e mbytur nga dora e japonezes.
Maoko priti.
Pas shumë sekondash kontraksionet e trupit të Novak filluan të pakësohen. Britma u tkurr derisa pushoi, dhe dalngadalë norvegjezja u kthye të mbështeste kokën në krevat. Lëshoi dyshekun dhe braktisi krahët përgjatë trupit. Maoko i hoqi dorën nga goja dhe rifilloi ti përkëdhelte barkun. Me delikatesë filloi të nxjerrë dorën e djathtë nga vagina. Rrëshqiste lehtësisht në kanalin e mbytyr nga lëngu vaginal dhe muskulatura ishte e tensionuar nga zgjerimi ndaj të cilit ishte nënshtruar. Në pak sekonda dora qe jashtë dhe Maoko konstatoi që doreza kishte mbetur e padëmtuar edhe pse ajo kishte përdorur thonjtë me forcë. Për këtë ishte e lumtur, pasi për të gjithë japonezët higjena është një praktikë thelbësore e ndjekur me një kujdes obsesiv.
Vështroi Novak. Prehej e ngurtë mbi krevat, me sytë të përhumbur kthyer nga tavani. Frymëmarrja po kthehej e rregullt. Fytyra pak nga pak po merrte ngjyrën natyrale dhe djersa po thahej shpejt. Pas një minute flinte e qetë, me gojën gjysmë të hapur dhe kokën të kthyer lehtazi nga e djathta.
Maoko zbriti nga krevati, duke lëvizur me kujdes për të mos e zgjuar; shkoi të hidhte edhe këto palë doreza të dyta, fiku dritën kryesore dhe veshi përsëri pizhamat. Me delikatesë ekstreme tërhoqi lart mbulesën nga fundi i krevatit dhe mbuloi norvegjezen që të mos ftohej, pastaj shkoi tek dollapi dhe nga një raft morri një plaid. Fiku edhe abat-jour-in dhe verbazi shkoi deri tek divani. U shtri duke u kthyer në njërin krah dhe u mbulua me plaid-in.
Pa në errësirë për disa minuta, e menduar, dhe në fund e zuri gjumi.
Kapitulli XVI
Drew kishte lënë laboratorin bashkë me të tjerët dhe ishte drejtuar për në shtëpi. Tashmë ishte pothuajse errësirë dhe kishte dëshirë të pushonte, të mbyllte atë ditë të tmerrshme. Kishin ndodhur, gjëra! Qetësia dhe ekzistenca e dhembshur e mësuesit të fizikës ishte tronditur papritur nga ai zbulim i pabesueshëm. Ditët e fundit kishin përjetuar ngjarje ogurzeza, me një rritëm СКАЧАТЬ