Gevaarlijke Dingen. Amy Blankenship

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ gedroomd had? Realiseerde ze zich zelfs hoe diep zijn emoties voor haar waren?

      Hij stond op vanaf zijn hurken op het dak, klaar om naar haar toe te gaan, toen hij haar in zijn gedachten hoorde schreeuwen. Het geluid kwam uit haar dromen, maar het mentale geluid deed hem stoppen omdat het hem deed denken aan de manier waarop ze zo veel jaren geleden als een kind had geroepen. Tot nu toe had alles wat hij ooit had gedaan haar pijn bezorgd… omdat ze voor hem bloedde.

      Kane draaide zich om en ging weg toen hij zag dat Tabatha's slaapkamerdeur openzwaaide. Zijn spieren spanden zich om de indringer aan te vallen toen hij zag hoe de gevallenen, Kriss, Tabatha's slaapkamer binnenkwamen en bij haar in bed kroop. Kane zag dat de gevallenen overstuur was, maar hij voelde de woede in zich opkomen toen Kriss zijn arm om haar heen sloeg en haar dicht tegen zich aan hield op een minnaar-achtige manier.

      Hij voelde zijn vrede versplinteren en meer woede kwam naar binnen om hem te vullen terwijl hij toekeek. Hij concentreerde zich en zijn versterkte gehoor begon hun gefluister op te nemen. Hij fronste een ogenblik terwijl hij besefte dat zijn kracht sterker was dan eerst. Hij was verrast en zijn fronsen werden dieper toen hij hun hartslagen zelfs op deze afstand hoorde.

      â€œDean wil niet dat ik hem vind,” zuchtte Kriss met de vraag of het de demon was die Dean aan het stalken was of dat het de gevallenen was die erbij was geweest. Hij wenste dat Dean had gewacht. Er was iets aan de aura van de ander dat Kriss niet volledig vertrouwde. Hij hoopte stiekem dat Dean faalde in zijn zoektocht naar een van hen.

      â€œIk vraag me af wat er is gebeurd,” fluisterde Tabby, “Van wat Envy en Devon zeiden, zat Dean daar het grootste deel van de dag vast.” Ze dacht dat Kane niet wist dat hij ook bij de demon was geweest en bijna niet had overleefd.

      â€œIk zal het hem zeker vragen zodra ik hem vind,” antwoordde Kriss, niet in staat om de zorgen uit zijn stem te houden.

      â€œDean houdt van je… hij blijft niet lang weg.” Tabatha sloot haar ogen en hoopte voor Kriss dat ze gelijk had.

      â€œSlaap lekker,” fluisterde Kriss terug in de hoop dat ze gelijk had dat Dean spoedig zou terugkeren. Hij had niet gezien hoe de andere gevallenen eruit hadden gezien, omdat hij te snel was gaan bewegen, maar hij had hem even gevoeld voordat de aura van de demon hem overmeesterde. Als alleen het vluchtige gevoel hem achtervolgde, dan kon hij zich indenken waar Dean doorheen ging.

      De gevallenen waren zo zeldzaam dat het hun de adem benam wanneer ze ergens bij elkaar in de buurt waren. De meesten dachten dat ze de gevallen engelen van de legende waren die naar de aarde waren geworpen om hem te helpen beschermen… maar legendes zijn vaak slechts halve waarheden die zijn gevormd door de woorden van mannen die hunkeren naar een held of soms een vijand.

      De gevallenen waren vanuit een andere dimensie naar de aarde gekomen… hetzelfde als de demonen. De legenden noemden die dimensie de Hemel, maar ze hadden ongelijk.

      De mythen zeiden dat ze demonen vernietigen… opnieuw was het slechts een halve waarheid. De Bijbel had gezegd dat de gevallenen met de mooie vrouwen van de aarde hadden gedekt en daarvoor werden gestraft… en dat was het dichtst bij de waarheid die de profeten ooit hadden gekregen.

      De reden dat de overgebleven gevallenen zich ervan weerhielden te paren met de vrouwtjes van de aarde… was omdat het product van die paringen de geboorte van een demoon was. Het waren de gevallenen die demonen creëerden.

      Toen de eerste gevallenen waren verschenen, het waren er veel, maar toen de demonen werden geboren en begonnen te vernietigen wat de gevallen lief hadden, keerden ze tegen hun eigen kinderen aan en vochten. De cijfers aan beide zijden waren verminderd en de verzegeling tussen de dimensies was langzaam aan het sluiten.

      Sommige oorspronkelijke gevallenen waren verdwenen en dachten dat ze hun leven verloren hadden aan de demonen die ze hadden voortgebracht. De meeste overlevenden kozen ervoor om terug naar huis te gaan, zodat ze niet zouden worden verleid door de verleiding van de menselijke vrouwtjes. Het waren de weinigen die de jonge strijders terug in deze wereld hadden gestuurd om erover te waken… de mensen te beschermen tegen de monsters.

      Er was maar één regel… ze konden niet paren met de vrouwen van deze wereld, anders zouden ze hen doden. Eén kind van het echte ras was op elke energievlek op aarde geplaatst en slechts een paar van hen hadden dit lang overleefd. Legenden zeiden dat ze onsterfelijk waren… legendes waren fout.

      De gevallenen waren niet onsterfelijk, ze leefden slechts gedurende lange tijd… millennia zouden dichter bij hun levensduur komen. Ze zouden ook door zowel mens als demon gedood kunnen worden… hoewel het voor een mens buitengewoon moeilijk zou zijn hierin te slagen.

      Syn had de ware legendes gekend en ze doorgegeven aan zijn 'kinderen'. Toen ze zich die lessen herinnerde, begreep Kane nu hoeveel Kriss Tabatha liefhad… genoeg om haar niet als een vriend te nemen… en genoeg om iemand waarvan hij dacht dat het niet veel meer was dan een demon haar te laten hebben. Het leek erop dat hij niet de enige was met duistere geheimen. De hoek van Kane's lippen vormden een wetende glimlach toen hij zich omdraaide en wegliep.

      *****

      Envy en Devon stonden aan de bar te wachten toen de eerste mensen naar binnen druppelden voor de bijeenkomst. Zij en Kat waren druk aan het praten en probeerden alles in te halen wat er was gebeurd, terwijl Devon en Quinn alleen maar achterover leunden en hen met een op getrokken wenkbrauw aankeken.

      "In welke taal spreken ze weer?" Vroeg Devon.

      "Er is geen naam voor," verklaarde Quinn. "Het is een ritueel vrouwtjes ding die ze regelmatig doen. Het begint dan onschuldig, voor we het weten, zijn ze aan het shoppen en zitten we buiten de kleedkamers en houden hun tasjes vast. "

      "Je moet zeker ook haar tasje vasthouden terwijl ze in lingeriewinkels gaat en lingerie koopt die je niet mag zien tot je jubileum," glimlachte Nick met een grijns.

      Warren sloeg zijn hand op Nick's schouder. "Vertrouw me, kleine broer, je zult die tassen graag vasthouden als de tijd daar is."

      Een paar armen om de nek van Warren van achteren gewikkeld en Michaels gezicht knalde tussen hen in. "Betekent dit dat je me naar de winkels brengt?"

      â€œNatuurlijk,” zei Warren met een grijns. "Ik breng je naar die bondage winkel die je zo leuk vindt."

      De uitdrukking van Michael werd dromerig. "Oh ja, zwepen, kettingen, stijgbeugels, rijzwepen… leer."

      "Wat de… " Nick stond plotseling op en liep weg van hen waardoor Devon snoof.

      â€œHomofoob,” mompelde Devon.

      "Zwijg!" Gromde Nick, "het zijn hele goede leugenaars of het is verontrustend de waarheid."

      De deur ging open en Steven stapte binnen met Alicia en Jewel. Alicia was door haar kast gegaan en vond een mooie paarse zonnejurk voor Jewel om te dragen tot ze wat meer kleren kon krijgen. Gelukkig waren ze ongeveer dezelfde maat en waren ze even groot dus Jewel zou het voor nu wel kunnen dragen. Alicia had ook tegen Steven gezegd dat Jewel, totdat zij meer kleding kon krijgen, welkom was om haar kast zo vaak te bezoeken als ze wilde.

      Steven stapte onmiddellijk over naar waar Quinn en Devon die met Nick zaten aan een tafel direct tegenover Kat's bar.

      â€œWe zijn niet laat.” Steven glimlachte innerlijk toen hij zag dat Jewel naar Alicia glimlachte. Hij besefte dat hij haar СКАЧАТЬ