Прыгоды Шэрлака Холмса (зборнік). Артур Конан Дойл

Чтение книги онлайн.

      Явіс Ўілсан падскочыў на крэсле, усё яшчэ прыціскаючы да газеты ўказальны палец, але скіраваўшы позірк на майго сябра.

      – Але як, напрамілы Бог, вы пра ўсё гэта даведаліся, містэр Холмс? – выгукнуў ён. – Як вы, напрыклад, здагадаліся, што я займаўся фізічнай працай? Бо гэта чысцюткая праўда – я пачынаў як карабельны цясляр.

      – Па вашых руках, мой дружа. Вашая правая рука заўважна большая за левую. Вы шмат працавалі, таму цягліцы на правай больш развітыя.

      – Ну а пра тытунь тады і пра тое, што я масон?

      – Мне не хочацца крыўдзіць вашую кемлівасць тлумачэннем, асабліва з улікам таго, што насуперак строгім правілам вашага ордэна вы носіце брошку з выявай цыркуля і навугольніка*.

      – Праўда вашая, зусім забыўся на гэта. А што наконт пісаніны?

      – А пра што яшчэ можа сведчыць пацёртасць вашай правай манжэты на пяць цаляў і зашмальцаваная латка на левым рукаве каля локця ў тым месцы, якім вы абапіраліся на пісьмовы стол?

      – Ну а Кітай?

      – Рыба, вытатуяваная над кісцю вашай рукі, магла быць зробленая толькі ў Кітаі. У свой час я крыху цікавіўся тэмай знакаў у татуіроўках і нават зрабіў свой унёсак у літаратуру па прадмеце. Фарбаванне рыбнай лускі ў далікатны ружовы характэрнае толькі для Кітая. А калі ў дадатак я бачу кітайскую манету на вашым ланцужку для гадзінніка, пытанне робіцца зусім простым.

      Містэр Явіс Ўілсан гучна разрагатаўся.

      – Гэта ж трэба! – выгукнуў ён. – Спачатку я быў падумаў, што вы адгадалі нейкім разумным спосабам, а цяпер бачу, што тут няма нічога такога.

      – Я пачынаю падазраваць, Ўотсан, – сказаў Холмс, – што дарэмна ўсё патлумачыў. Ведаеце, omne ignotum pro magnifico.[1] Калі-небудзь недарэчная шчырасць загубіць маю рэпутацыю. Вы не знайшлі аб’яву, містэр Ўілсан?

      – Ды вось жа яна, – адказаў той, трымаючы тоўсты чырвоны палец пасярэдзіне калонкі. – Тая самая, з якой усё пачалося. Вы самі пачытайце, сэр.

      Я ўзяў у яго газету і прачытаў наступнае:

      – І што ўсё гэта значыць? – усклікнуў я, калі двойчы прабег вачыма незвычайную абвестку.

      Холмс задаволена ўсміхнуўся і адкінуўся на спінку крэсла, як рабіў, калі быў у гуморы.

      – Не надта шараговы выпадак, праўда? – сказаў ён. – Ну, а цяпер, містэр Ўілсан, раскажыце пра сябе, чым і як вы жывяце і якім чынам СКАЧАТЬ