Хабар. Андрэй Сідарэйка

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ рамана. Затым – наступную. У кнізе ўсяго 365 старонак. За год спраўлюся.

      Запіс № 11.

      Прадаць атлас. Такім чынам, вызначыцца з адпачынкам будзе прасцей.

      Атлас ніхто не набывае. Усе карыстаюцца інтэрнэтам.

      Планы на будучыню. Крочыць у нагу разам з усімі. Але спачатку прачытаць раман «Ідыёт».

      Запіс № 12.

      З’ездзіць на зімовую рыбалку 1 снежня, бо на традыцыйную, летнюю, не паспеў.

      Цэлы дзень прасядзеў на льдзіне. Нічога не злавіў. А сусед насупраць выцягнуў пяць шчупакоў. Сказаў, што трэба верыць у прыкметы. Напрыклад, да 1 снежня ўставаць з левай нагі. Другая парада: браць з сабой «сагравік».

      Планы на будучыню. Да наступнага 1 снежня падымацца з ложка толькі з левай нагі. Паглядзець у энцыклапедыі, што азначае тэрмін «сагравік».

      Запіс № 13.

      31 снежня наступнага года. Не забыць прааналізаваць планы мінулага года, спрагназаваць планы на год новы.

      P. S. Не забыць пра раман «Ідыёт».

      P. S. S. Калі атлас ніхто не набудзе, падарыць яго на Новы год сябру. Ён і жонка даўно ўжо планавалі адпачынак на моры.

      P. S. S. S. Прыдумаць нешта арыгінальнае. Каб усе родныя, сябры і знаёмыя зноў сказалі: «А гэтага мы ніяк ад цябе не чакалі!..»

      Сіла слова

      Гумарэска

      Сёння мы вывучалі крылатыя выразы. І так мне гэта тэма спадабалася, што я вырашыў як мага часцей іх ужываць. Тым больш адной такой фразай можна замяніць цэлы сказ! Да таго ж хацелася здзівіць бацькоў.

      – Што ў школе новага? – запыталася дома мама.

      – Рыжыкаў двойку па матэматыцы атрымаў, – адказаў я.

      – Чаму?

      – Дык ён увесь урок бібікі біў і лічыў варон. Словам, уся навука яму ў адно вуха залятала, а праз іншае вылятала.

      Мама засмяялася, а я працягнуў:

      – А Сямёнаў, як атрымаў «здавальняюча» па літаратуры, кіпеў нібы вада ў гаршку. Сідараў, якога выклікалі на ўроку гісторыі, стаў белым як папера.

      – Вось як, – усміхнулася маці. – Добра, вастраслоў, ідзі на кухню, там цябе чакае абед.

      Пасля перакусу, які сёння мне падаўся на адзін зуб, я паўгадзіны абрываў тэлефон лепшаму сябру Ягору. Потым забег да таварыша па лесвічнай пляцоўцы Колькі. З ім мы бітую гадзіну гулялі ў камп’ютарныя гульні. Потым, на ноч гледзячы, я вярнуўся дадому.

      – Ты не забыўся, што ў цябе заўтра кантрольная па матэматыцы? – запыталася ў мяне маці.

      – Я яе адной левай!

      – Але вам задалі шмат, трэба ж рыхтавацца! – не адступала мама.

      – Заданне не воўк, у лес не збяжыць, – парыраваў я.

      – Але ўжо позна. Калі ты атрымаеш дрэнную адзнаку, то «выдатна» за чвэрць ніяк не выйдзе.

      – І тады на выхадных мы ў цырк не пойдзем, – дадаў бацька. – Памятай: я сваіх слоў на вецер не кідаю. А вось зняць стружку, задаць перуноў, паказаць, дзе ракі зімуюць, я магу.

      Калі пачуў такое ад бацькі, мяне як ветрам з кухні здзьмула. Я хутка сеў за стол і разгарнуў СКАЧАТЬ