Сукут суиқасди ёҳуд Сталиндан Саддамгача. Нурали Қобул

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ устига ўзимни ўтқазиб қўйишарди. Бунинг эвазига мен уларга энам тугиб берган иккита нон ва бир сиқим парвардани берардим. Уларнинг бу оқ нон (оқ нон ҳамма хонадонларда ҳам бўлмас эди) ва парвардани булоқ бўйига ўтириб қандай иштаҳа ва завқ билан ейишларини эсласам юрагимдан ёш сизади.

      Сабаби, улар ўзлари олиб борган битта зоғора кулча ва мен берган иккита нонга тўйишмас, яна ўнта нон бўлса-да, еб қўядигандек оч ва ночор эдилар.

      Биз биргалашиб биринчи май байрамида туман маркази Ўсматга тушардик. Дадам менга бир сўм берар эдилар. Мен билан бирга борадиган Абулқосим, Абдуманнон ва бошқа шерикларимнинг қўлларида йигирма беш узоғи билан эллик тийин бўларди. Бир буханка нон йигирма беш тийин турарди. Улар озиқ-овқат дўконига етишлари билан бор пулларига буханка нон олиб, ҳаш-паш дегунча еб қўйишар ва менинг қўлимга қараб туришарди. Мен эса тўртбурчак шаклдаги ичида павидлосифат суюқлик бўлган конфетдан олиб уларга улашардим. Битта-иккита хўрозқандни бир қошиқни айлантириб, овқат егандек, навбат билан сўрардик.

      Кейинчалик, одамларнинг ҳикоялари, кўрган-кечирганлариму ўқиб-ўрганганларим боис ўша даврни мушоҳада эта бошладим.

      Фарғона давлат университетининг тарих факультетига ўқишга киришимга ҳам ана шу ҳаёт, кечмиш ва уни ўрганишга интилиш сабаб бўлгандир.

      Бироқ ўша пайтда ҳам одамлар ўзларини бахтиёр ҳис этар, келажакка ишонар ва худога минг қатла шукур қилардилар. Сабаби илгари, дейлик уруш замони,қатағон авжига чиққан ўттизинчи йиллар, босмачилик дейилгани ва колхозлаштириш даврлари, инқилобу ватандошлар урушлари йилларида бундан беш баттар оғир шароитда яшаганлар.

      Октябрь ғавғосидан олдинги ҳаёт, маорифнинг даражаси, диний мутаассиблик ва хонларнинг хоинлигу ахлоқсизлигини билмоқни истасангиз Садриддин Айний асарларини ўқинг.

      Диктатура, яккаҳокимлик сиёсатда ўзини оқламайди. Бироқ иқтисодда, халқнинг қорни учун қайғурувчи қатламларига маъқул келади.

      Бу жамоага тепасига Сталин ёки Гитлер келадими, Каддафий ёхуд Саддам Ҳусайн келадими фарқи йўқ. Қорни тўқу усти бут бўлса бас.

      Октябрь инқилобининг ҳар йилги тантаналарида озиқ-овқат маҳсулотлари бир неча тийинга арзонлаштирилган. Тангага зор халқ бу марҳаматни Сталинни кўзда ёш билан алқаб, кўкларга кўтариб қабул қилган. Ва шу тариқа у одамлар онгию қалбига халоскор Исо каби сингдирилган. Улар бу арзонгарчиликни фақат Сталин қилиши мумкин. Бошқа ҳеч бир кишининг қўлидан бундай иш келмайди дея тушунганлар.

      Бироқ аслида манзара бошқача эди. Дейлик, дўконда нархи бир сўм бўлган молнинг асл баҳоси эллик тийин бўлган. Қутқарувчи даҳо уч-беш тийиндан арзонлаштириб, халқ кўзи ўнгида очко ишлаб, ўзини ҳақиқий даҳога айлантирган. Яъни ҳақиқий актёрлик қилган. Актёрлик қилганда ҳам қотириб қўйган.

      …16 октябрь 1941 йил Кремль. Авиаконструктор Яковлев эшикни очиб кирганида Сталин китоб ўқиб ўтирарди.

      – Келинг! Ўтиринг, ўртоқ Яковлев! – деди хаёли паришон доҳий қўлидаги СКАЧАТЬ