Название: АСАРЛАР (II жилд)
Автор: Сирожиддин Саййид
Издательство: SHARQ
isbn: 978-9943-26-873-9
isbn:
* * *
Одам қалбида гўё Ой ёнидагидек бир булут бордир. Ой ёритиб турганда тўсатдан булут келиб уни беркитиб қўйса – қоронғулик, булут кўтарилса – ёруғлик бўлиб тургани каби, қалб ҳам баъзида равшанлашиб, баъзида хиралашиб туради.
ОЙ ЁНИДАГИ БУЛУТ
Бандалар дунёси гоҳида зулмат,
Тиниқ осмон янглиғ гоҳ беғубордир.
Одамзод қалбида гўёки ойнинг
Ёнидаги каби бир булут бордир.
Булут беркитган чоғ қоронғулигу
Кўтарилган пайти бўлгандек равшан,
Қалб ҳам мунаввардир баъзан ой янглиғ,
Занглаб, хиралашиб тургайдир баъзан.
* * *
Ўн киши ва ундан ортиқ одамларга бошлиқ бўлган киши қиёмат куни икки қўли бўйнига боғлиқ ҳолда қўпгай. Агар у одил бўлган бўлса, адолати келиб қўлларини ечади. Бордию золим бўлса, зулми қўлларини маҳкамроқ боғлайди. Амалдорликнинг боши маломат, ўртаси надомат, охири қиёмат шармандалигидир.
АМАЛДОРЛАР ҚИЁМАТДА
Барча бандалардай амалдорлар ҳам
Не қилган бўлсалар шуни топгайлар.
Алар ўз қўллари бўйинларига
Боғлиқ бўлган ҳолда ердан қўпгайлар.
Одил ўтганларни адолатлари
Келиб қўлларини ечгайдир у дам.
Зулм қилганларни ўз зулми келиб
Қўлларин қайтадан боғлагай маҳкам.
Уч даври бор эрур амалдорликнинг,
Уч қийноқ деса ҳам бўлар, яъники,
Аввали маломат, кейин – надомат,
Охири – қиёмат шармандалиги.
* * *
Уч тоифа кишилар борки, Худо қиёмат куни улар билан сўзлашмайди ва раҳмат назари билан ҳам боқмайди ва гуноҳларини ҳам кечмайди, балки уларни қаттиқ азоблайди:
1. Кекса бўла туриб, зино ишлардан қайтмаган одам.
2. Ёлғончи амир.
3. Мақтанчоқ камбағал.
УЧ ТОИФА
Мақтанчоқ камбағал, ёлғончи амир
Ва зино ишлардан қайтмаган кекса –
Ушбу уч тоифа кимсалар билан
Худо сўзлашмагай қиёмат келса.
Раҳмат назари-ла боқмас уларга,
Гуноҳларин кечмас – ҳисоби бўлгай.
Шу уч тоифага маҳшар кунида
Худонинг энг қаттиқ азоби бўлгай.
* * *
Аҳли жаннат жаннатга киргайдир, аҳли дўзах дўзахга киргайдир. Кейин Оллоҳ таоло малоикларига: “Қалбида заррача имони бор одамни дўзахдан чиқарингиз!” деб айтадир. Улар шундан сўнг куйиб қорайиб кетган ҳолда дўзахдан чиққайдирлар, ҳаёт дарёсида чўмилгайдирлар, ёмғирдан кейин гиёҳлар унгандек баданлари кўркам бўлғусидир.
ЗАРРАЧА ИМОН
Жаннатий инсонлар киргай жаннатга,
Дўзахийлар эса дўзахга киргай.
Сўнгра Парвардигор малоикларин
Ҳузурига чорлаб шундоқ буюргай:
“Дўзахдан чиқариб олинг қалбида
Заррача имони бор кимсаларни”.
Шўрликлар, чиққайлар куйиб, қорайиб,
Зўрға судраб абгор жисмларини.
Ҳаёт дарёсида чўмилгайдирлар,
Аста қайта СКАЧАТЬ