Илоҳийнома. Шайх Фаридуддин Аттор

Чтение книги онлайн.

      Паямбарга икки карра куёв ул,

      Назар сол, не шараф, не эҳтиром бул.

      Не заҳмат бирла нозил бўлди Қуръон,

      Кифоятдир кишига бўйла бурҳон.

      Не заҳмат-ла жаҳондин кетгуси ул,

      Назар сол, бўйладир хуршиди зиннур.

      350     Каромат унга келмишдир Худодин,

      Нур олмиш кўзларига Мустафодин.

      Чу зиннурайну аҳли хонадон ҳам,

      Гумон бўлгайми ул сидқига бир дам?

      Ул икки нурга ким соҳиб эрур, ҳай,

      Анга офтобу ой таъзимда бўлгай.

      Адоватдин агар пок эрса кўнглинг,

      Сенга офтобу ой тупроқ била тенг.

      Бировким ҳассасин синдирди ул дам,

      Туролмай қолди тупроқдин ўзи ҳам.

      355     Асоким, маъни ичра гар чунондир,

      Мусонинг ҳассаси янглиғ илондир.

      Анга душманлик этганлар не бўлғай?

      Гумон йўқ, Фиръавн қавми аталгай.

      Деди: байъат замони шу қўлим, бас,

      Набийуллоҳ қўлига эрди пайваст.

      Не янглиғ ҳурмату иззат эди бул,

      Ҳаромга ҳеч қачон қўл чўзмади ул.

      Дили дарё эди чун илми бирлан,

      Тани тоғ эрди гўё ҳилми бирлан.

      360     У боис бўлди Қуръон бўйлаким жам,

      Дилида жам эди асрори олам.

      У Қуръонни йиғиб, этди саришта,

      Биларди ким у шайтон, ким фаришта.

      У Қуръонда имоми хосу омдир,

      Нечук ҳукми унинг ноқис, ёмондир?

      Қўлидин қўймади Қуръонни бир он,

      Ки ҳар кеча этарди хатми Қуръон.

      Келаркан бошига шўришу ғавғо,

      Этаркан қуллари исён баногоҳ,

      365     Деди: қўйса қуролин қайси бир қул,

      Қул эрмас, мутлақо озод эрур ул.

      Анга Қуръон ҳамиша ҳамдам эрди,

      Кўзи ўнгида эрди, маҳрам эрди.

      Шаҳид чоғи эди ёнида Қуръон,

      Лаган бўлди унинг қонига Қуръон.

      Анга Қуръон эди оламда маъшуқ,

      Ки маъшуқ олдида жон берди ошиқ.

      У форуқ эрди, шамъи жаннат эрди,

      Чу шамдек жонини жононга берди…