Рақамли қалъа. Дэн Браун

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ овоз. – Менинг одамим жаноб Танкадони йўқ қилди. Бироқ калит сўзни қўлга киритишда муваффақиятсизликка учради. Танкадо ўлимидан олдин уни бериб юборибди. Сайёҳга.

      – Жин урсин сизни! – бақириб юборди Нуматака воқеалар ривожини эшитиб. – Қандай ҳаддингиз сиғди ваъда…

      – Ўзингизни босинг, – тинчлантирди уни америкалик. – Ишончингиз комил бўлсин, йўқолган калит сўз топилиши биланоқ Рақамли қалъа сизники бўлади.

      – Лекин ундан нусха олишлари мумкин, – Нуматаканинг юрагига ваҳима оралади.

      – Калитга нигоҳи тушган одам, ким бўлишидан қатъий назар, йўқ қилинади.

      Ўртага узоқ жимлик тишди. Ниҳоят Нуматака сўради:

      – Калит қаерда ҳозир?

      – Сиз билишингиз керак бўлган ягона нарса шуки, калит сўз албатта топилади. Бошқаси билан ишингиз бўлмасин.

      – Нега бунчалик ишоняпсиз бунга?

      – Чунки калитни қидираётган битта мен эмасман. Америка разведкаси йўқолган калитдан хабар топиб, уни излаш учун Девид Беккер исмли одамни юборибди.

      – Қаердан биласиз буни?

      – Бунинг сизга алоқаси йўқ.

      Нуматака уни тўхтатди:

      – Агар жаноб Беккер калитни сиздан олдин топса…

      – Менинг одамим уни тортиб олади.

      – Ундан кейинчи?

      – Кейин нима бўлиши сизни ўйлантирмасин, – деди америкалик совуқ оҳангда. – Жаноб Беккер калитни топиши биланоқ уни ажойиб мукофот билан тақдирлаймиз.

      Йигирма иккинчи боб

      Девид Беккер ҳаяжон ичра койкага яқинлашди ва унда ухлаб ётган қариянинг юзига тикилди. Ўнг қўли гипс билан маҳкамлаб ташланган чол тахминан олтмиш беш – етмиш ёшларда эди. Унинг қордек оппоқ сочлари тартиб билан бир тарафга текис таралган, пешонасининг ўртасидаги катта кўкимтир шиш ўнг кўзи томон ёйилганди.

      Лейтенант айтган кичкина ғурра шуми, деб ўйлади Девид суҳбатдошининг гапини эслаб. Йигит қариянинг бармоқларини текширди. У ерда ҳеч қандай узук йўқ эди.

      – Жаноб? – у беморнинг қўлини оҳиста қимирлатди. – Кечирасиз мени… Жаноб?

      Қария қимир этмади.

      Беккер энди баландроқ овозда чақирди:

      – Жаноб!

      – Qu’est-ce… Quelle heure est, – бемор уйғонди, кўзларини секин очиб, Беккерга юзланди. Афтидан, безовта қилишганидан хурсанд эмасди. – Qu’est-ce-que vous voulez?”

      Ажойиб! Франко-канадалик! Беккер унга илжайиб қаради:

      – Бир дақиқа вақтингизни олсам майлими?

      Беккер француз тилини мукаммал билса-да, қария унча яхши билмайдиган инглиз тилида гапирди. Сайёҳни етти ёт бегона одамга узукни қўшқўллаб топширишга ишонтириш бироз айёрлик талаб қиларди.

      Бемор ўзига келиб, нима бўлаётганини англаб олгунча анча вақт ўтди. У атрофини бир сидра кўздан кечирди, сўнг соғ қўлининг бармоқларини кўтариб, оппоқ мўйлабини текислади ва ниҳоят ингичка овозда тилга кирди:

      – Сизга нима керак?

      –� СКАЧАТЬ