Бепарволикнинг нозик санъати. Марк Мэнсон

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ Жимми, аслида, фирибгар ва авантюрист, келажак технологиялари ҳақида турли эртаклар айтиб, яқинларининг пулларини кўкка совурадиган профессионал паразит эди. У қиммат бар ва ҳашамдор ресторанларга ўзининг “бизнес ғоялари”данда кўпроқ пул сарфларди. Ҳа, баъзан у рамзий бўлсада ўзини ишлаётгандай қилиб кўрсатар, дейлик, казо-казо танишларининг исмларини айтиб, баъзи муҳим шахсларнинг бошини қотирарди. Бироқ бундан ҳеч қандай наф бўлмасди. Бундай “бизнес”ларнинг бирортаси гуллаб кетмади.

      Жимми энди ёш йигит бўлмаса-да, саргузаштлари йиллаб давом этарди. У қиз-ўртоқлари ва анчагина узоқ қариндошлари ҳисобига кун кўрарди. Энг ёмон фожиа – бундай ҳаётнинг Жиммига ёқиши эди. У ўзига жуда қаттиқ ишонар, у билан сўзлашганда гўшакни қўядиганлар ҳаётидаги улкан имкониятлардан маҳрум бўлаётганини таъкидларди. У айтган бизнес ғояларини киноя ва кулги билан қарши оладиганлар унга жуда ғўр ва тажрибасиз инсонлардай кўринарди. Унинг ит ётиш, мирза туриш шаклидаги турмушини танқид қилганларни ҳасад ва ичиқораликда айбларди.

      Гоҳида Жимми оз бўлса-да пул топар, бироқ бунинг учун жирканч усуллардан фойдаланарди. Дейлик, у бировнинг бизнес ғоясини ўзиники қилиб кўрсатар, бировни чув тушириб қарз олар ёки бирорта стартапдан қанчадир улушни тортиб оларди. Баъзан у омма олдида нутқ сўзлаш учун кимларнидир пул тўлашга мажбурларди. (У нима ҳақида нутқ сўзлашини ҳатто тасаввур қилолмайман).

      Энг даҳшатлиси, Жимми ўзи тўқиган сафсаталарга ишонарди. Унинг хаёлидаги уйдирмалар шу қадар қаттиқ ҳимояланган эдики, кўрган одам бундан жаҳли чиқиш ўрнига кўпроқ ҳайратда қоларди.

      Тахминан, 1960-йилларда психология фанида “шахсий ишонч” борасида катта портлаш юз беради: ижобий идрок ва ўзини ишонтириш бутун бир йўналишга айланади. Тадқиқот натижаларига кўра, ўзи ҳақида юксак фикрда бўлган инсонлар одатда яхши иш бажариб, нисбатан камроқ муаммо яратар экан. Шу зайл аксарият тадқиқотчилар ва амалдорлар аҳолининг ўзига бўлган ҳурматини орттиришга ундарди. Бу орқали жиноятларни камайтириш, таълимни яхшилаш, ишсизлик даражасини тушириш ва бюджет танқислигини қисқартириш мумкин, деб ҳисоблашарди. Натижада, 1970-йилларга келиб инсоннинг ўзига бўлган ҳурматини кучайтириш ҳақидаги гаплар ҳамманинг қулоғига қуйила бошлади. Уни шифокорлар, сиёсатчилар ва педагоглар тарғиб қилиб, таълим дастурларига киритишди. Алалоқибат, баҳолар инфляцияси юз бериб, кучсиз ўқувчилар ўз билимсизлигидан хижолат чекмаслиги ҳақида бонг урилди. Оддий кундалик, аҳамиятсиз маросим ва фаолият турлари учун турли мукофотлар ўйлаб топилди. Болаларга “Мен нимада ноёбман?” ёки “Менга ўзимдаги қайси жиҳат ёқади?” мавзусида иншо ёзиш каби маънисиз уй вазифалари бериларди. Авлиёота ва руҳонийлар черковга келувчиларга ҳар бир киши Худо қаршисида ўзгача экани, ўртамиёна эмас, балки ҳаммадан ажралиб туриш учун яратилганини уқтирарди. Бизнес ва мотивацияга оид тадбирларда ҳар бир инсон муваффақиятга эришиши ва ўзгача бўлиши тўғрисидаги парадоксал зикр янграшда давом этарди.

      Бир авлод улғайгандан кейинги хулоса шуки, кўпчилигимиз СКАЧАТЬ