Бепарволикнинг нозик санъати. Марк Мэнсон

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ ишончли жуфти ҳалол топиши мушкул. Бу севги ўйинининг бир қисми: ўйнамаган ғолиб бўлолмайди.

      Бошқача айтганда, омадга эришиш учун “Мен нимадан роҳатланишни истайман?” деб сўрашни тўхтатинг. Аксинча, “Қандай оғриқ менга ёқади?” деган саволга жавоб топишга урининг. Бахт сари йўл омадсизлик ва тушкунлик билан тўлиб тошган.

      Сиз шу йўлни танлашингиз керак. Билъакс, оғриқсиз, муаммосиз ҳаётни ҳеч қаердан тополмайсиз. Ҳаёт фақат фараҳли онлардан ташкил топмайди. Роҳат-фароғат билан ҳаммаси тушунарли. Кўпчилигимиз бу борада деярли бир хил нарсаларга интиламиз.

      Оғриқ масаласи жуда қизиқарли. Сиз қандай оғриқни бошдан кечиришга тайёрсиз? Шу савол қандайдир мазмун касб этади ва ҳаёт истиқболини ўзгартириб юборишга қодир. У мени ва сизни шакллантиради, бизни аниқлаб, бир-биримиздан фарқлайдиган савол.

      Балоғат ёшимда мусиқачи, аниқроғи, рок юлдузи бўлишни орзу қилганман. Гитара садолари остида янграган қўшиқни эшитган пайт кўзларимни юмган ҳолда ўзимни саҳнада тургандай ҳис этар, мен чалган торлардан чиққан оҳанглардан одамлар ақлини йўқотаёзгандай туюларди. Бу орзулар оғушига соатлаб ғарқ бўлардим. Одамлар қаршисида қўшиқ куйлармиканман, деган иккиланиш хаёлимга келмасди. Аксинча, қачон ушбу кун келади, деб ўзимдан сўрардим. Ҳаммасини режалаштирган эдим ва қулай фурсат келишини кутардим холос. Дейлик, бунинг учун аввал мактабни тугатиш, сўнг керакли жиҳозлар учун пул йиғиш керак. Кейин машқлар учун бўш вақт топиш ва керакли одамлар билан танишиб, биринчи лойиҳани амалга ошириш талаб этиларди. Кейин… кейин эса ҳеч нарса бўлмади.

      Ярим умримни бу ҳақида орзу қилиб ўтказишимга қарамай, реаллик бошқача бўлиб чиқди. Узоқ вақт ўйлаб, ниҳоят, орзум нега амалга ошмаганини тушуниб етдим: Мен, аслида, буни истамаган эканман.

      Менга натижа хуш ёққанди. Ўзимни гавжум мухлислар қаршисидаги саҳнада тасаввур қилиб, қалбимни жараёнга эмас, натижага бағишлагандим. Шунинг учун бу борада омадим чопмаган. Бир эмас, кўп маротаба чопмаган. Чунки мақсад йўлида тиришиб ҳаракат қилмаганман: ҳар куни танаффуссиз машқ қилиш – осон иш эмас. Яна гуруҳни яратиш, ўзингизга ўхшаган одамларни топиш, тинимсиз шуғулланиш, концерт учун жой танлаш, одамларни чақириб, қизиқтириш керак бўлади. Торлар синади, лампали кучайтиргич бузилади, 20 килоли аппаратурани у ердан бу ерга пиёда (уловсиз) кўчиришга тўғри келади. Қисқаси, тоққа чиқиш керак, чўққигача эса ҳали анча йўл бор. Тоққа чиқишни хуш кўрмаслигимни англаш учун вақт керак бўлди. Менга ўзимни чўққида тасаввур қилиш ёққан экан, холос.

      Одамлар менга: “Сен дангаса, омадсизсан, ҳаммасига ўзинг айбдорсан. Сен орзу сари йўл тополмай, жамиятнинг босимига чидай олмагансан!” дейиши тайин.

      Лекин гап бунда эмас. Ҳақиқат анча оддийроқ. Мен шунчаки истамаган нарсамни истайман, деб ўйлаганман. Бор гап шу.

      Мен курашмасдан мукофот олишни, натижага жараёнсиз эришишни кўзлаганману жанг қилмай туриб зафар қозониш ишқида ёнганман.

      Бироқ СКАЧАТЬ