Harri ürəyinin necə çırpındığını hiss etdi. Muzeyə kənar adam girmişdi. Harri divara söykənib əsən əlləri ilə ratsiyanı qurdalamağa başladı. Divarların arasından göy gurultusunun alçaq və gur səsləri eşidilirdi.
Harri ratsiyanı işə saldı.
– Deyəsən, şimal cinahda kənar adam var. Xahiş edirəm, məsləhət verin, mən neyləyim?
O, növbə başçısının cavabını gözlədi. Cin Conson səfeh olsa da, Krallığın hərbi hava qüvvələrində qulluq etdiyinə görə, bu işdən baş çıxaracaq. Burada şiddətli tufanın yaratdığı elektrik fasilələri Consonun sözlərinin çoxunu yarıda kəsirdi.
– …Ehtimal… sən əminsən?.. gözlə… barmaqlıq bağlıdır?
Harri aşağı endirilmiş mühafizə barmaqlığına tərəf çevrildi. O, sözsüz ki, ilk növbədə bunun qaydada olub-olmadığını yoxlamalı idi. Ümumi dəhlizdən hər bir qalereyaya yalnız bir giriş vardı. Bağlı otaqlara başqa yolla yalnız pəncərələrdən girmək olardı, ancaq, onlar yerdən çox hündürdə idilər və onların açılmasına və sındırılmasına reaksiya verən ötürücülərlə təchiz edilmişlər. Tufana görə, elektrikin kəsilməsinə baxmayaraq, ehtiyat generatorları siqnalizasiya sistemini qidalandırmağa davam edirdi. Mərkəzi məntəqədə isə mühafizə xidməti heç bir həyəcan siqnalı qəbul etməmişdi.
Harri Consonun şimal cinahdan Kensinqton qalereyasına kimi keçən müşahidə videokameralarını ardıcıl olaraq monitora qoşduğunu aydın şəkildə təsəvvür edirdi. O, beş zaldan anfiladaya göz gəzdirməyə risk etdi. İşıq ləkəsi hələ də qalereyanın dərinliyində qalırdı. Onun yerdəyişməsi bir soyğunçunun məqsədli şəkidə manevrindən daha çox, təsadüf nəticəsində yaranan hərəkətə oxşayırdı. Harri mühafizə barmaqlığını yoxladı. Elektrik qovşağında yaşıl lampa yanırdı. Kənar adam bu tərəfdən qalereyaya girə bilməzdi.
Harri yenə də bu işıltıya diqqət yetirdi. Bəkə bu hansısa maşın fənərinin küçədən gələn işığıdır?
O, ratsiyadan Consonun qəflətən eşidilib sonra kəsilən səsini eşidib diksindi.
– Müşahidə videokameraları heç nə göstərmir… Beşinci kamera sıradan çıxıb. Yerində qal… biz sənin yanına gəlirik.
Tufan dalğaları qarışdırmışdı, kəsik-kəsik sözlər də eşidilməz oldu.
Harri qətiyyətsiz halda barmaqlıqların qarşısında donub qaldı. Gücləndirilmiş qüvvələr anbaan özünü bura yetirəcək. Bəlkə, bu heç soyğunçu deyil? Əgər hər şeyə bais fənər işıltısıdırsa?! Onun Flemminqlə münasibəti onsuz da yaxşı deyil. Bircə gülünc vəziyyətə düşməyi çatmırdı.
Harri itirəcək bir şeyin olmadığını qərara alıb fənəri qaldırdı.
– Ey, sən! – deyə qışqırdı.
Harri çağırışının zabitəli və qətiyyətli alınmasını istəsə də, əslində o, daha çox qorxunc bir fəryad kimi səsləndi.
İşıq ləkəsinin təsadüfi hərəkətlərində heç bir dəyişiklik baş vermədi. Deyəsən, işığın mənbəyi qalereyanın ən ucqar hissəsinə yönəlirdi. Ancaq, bu, vahimədən yaranan qaçışdan daha çox, asta və ahənglə icra olunan bir hərəkətə bənzəyirdi. Dünyada heç bir soyğunçu bu cür soyuqqanlılığa malik deyil.
Harri barmaqlığa yaxınlaşıb elektrik qovuşağını açdı. Maqnitli rizə açıldı. Harri barmaqlığı onun altından keçə biləcəyi qədər qaldıraraq, azacıq əyilib birinci zala düşdü. O, bir anlıq təşvişə qapılmamaq üçün, fənəri qaldırıb qəddini düzəltdi. Hər halda əvvəlcə hər şeyi dəqiq aydınlaşdırıb sonra haray salmaq lazım idi. Hər halda olan olmuşdu. Çalışmaq lazım idi ki, bu müəmmalı hadisədən özün baş çıxarıb, birtəhər xilas olasan.
Harri hər ehtimala qarşı bir də ucadan qışqırdı:
– Mühafizə xidməti! Yerindən tərpənmə!
Onun cağırışı heç bir təsir göstərmədi. İşıq ləkəsi qalereyada öz nizamsız, amma inadkar hərəkətlərinə davam etdi.
Harri dəhlizdəki qapıya nəzər saldı: bəs bizimkilər hanı?
– Lənətə gələsən! – deyə donquldandı.
Harri hamı gələnə qədər işıq ləkəsinin nə olduğunu tam qətiyyətlə müəyyən etmək üçün onun izi ilə qalereyanın dərinliyinə doğru tələsdi.
O, nəzərlərini güclə şüşə vitrinlərə salaraq çox böyük dəyəri olan sərvətlərin yanından keçdi. Orada Assuriya hökmdarı Aşşurbanipalın gil lövhələri, fars istilalarına qədərki dövrə aid qumdaşından olan yöndəmsiz heykəllər, bütün dövrlərin müxtəlif silah və qılıncları, qədim hökmdarları əks etdirən fil dişindən olan finikiya fiqurları və hətta ilk adı “Şərq öyüdləri” olan “Min bir gecə” nağıllarının ilk çap nüsxəsi qorunurdu.
Harri zalların arası ilə sürətlə gedərək, bir sülalədən digərinə, Səlib yürüşlərindən İsanın mövluduna qədər, Makedoniyalı İsgəndərin qələbəsindən hökmdar Solomon və Savskiyə qədər keçdi.
Ən böyük zallardan biri sayılan ən sonuncu zala gəlib çatdı. Burada yəqin ki, ancaq naturalist-alimlər üçün maraq yarada biləcək eksponatlar – nadir daşlar, qədim heyvanların daşlaşmış qalıqları, Ərəbistan yarımadasından Neolit dövrünə aid olan əmək alətləri toplanmışdı.
Nəhayət ki, müəmmalı işığın mənbəyinini nə olduğu məlum oldu. Gümbəzlə örtülmüş zalın ortasında yarım metr diametri olan və mavi rəngli işıq saçan bir şar ahəstə halda havada üzürdü. İşıq titrək parıltı verirdi. Şarın üstü titrək mavi işartı ilə örtülmüş kimi görünürdü. Harrinin gözünün önündə şar şkafın şüşəli divarından havada oduğu kimi üzüb keçdi. Harri sarsılmış halda yerindəcə donub qaldı. Onun burnuna kəskin kükürd qoxusu dəydi.
Şar qəzalı işıqlandırmanın tutqun, qırmızımtıl lampalarından birinə yaxınlaşdı və lampa fışıldayıb qığılcım saçaraq çırtıltıyla söndü. Harri bu şiddətli səsdən diksinərək geriyə çəkildi. Deyəsən, bu cür aqibət bundan əvvəlki otaqda yerləşən beş nömrəli kameraya da nəsib olmuşdu. Harri arxasındakı kameraya baxdı. Onun üzərindəki qırmızı işıq yanırdı. Deməli, əvvəlki qaydada işləyir.
Conson Harrinin diqqətini sanki öz üzərində hiss edərək, yenidən əlaqəyə СКАЧАТЬ