Dağlar. Aşıq Alqayıt
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу Dağlar - Aşıq Alqayıt страница 9
Əzəldən bir olub, birdir bu torpaq.
Məşhurdur aləmə xeyri-şərilə,
Təbibdir, loğmandır min cövhərilə.
Yoğrulub babamın alın təriylə,
Gövhər yatağıdır, zərdir bu torpaq.
Günəşdən alıbdır sönməzliyini,
Qeyrət zirvəsindən enməzliyini.
Ölüm ayağında dönməzliyini
Babam Nəsimiyə verdi bu torpaq.
Dilə gətir Qobustanda hər daşı,
Ulu tariximi öyrən, ay naşı.
Xəzər ətəyində donan göz yaşı,
Məftilli Arazdır, Kürdür bu torpaq.
Tanındıq aləmə od libasında,
Yaşadıq həqiqət təmannasında.
Qeyrətim, həyam var Qız qalasında,
Belə möcüzədir, sirdir bu torpaq!
Yolumuz əbədi kəhkəşan yolu,
Andımız Babəkin kəsilən qolu.
Odur ki, göylərdən uludur, ulu
Mehdinin, Həzinin yurdu bu torpaq.
Səndən soruşuram: – kim olub atan?!
Ya məslək oğrusu, ya da yurd satan!
Tutduğun mövqedən, a dinsiz utan!
“Rast”dır, “Cahargah”dır, “Şur”dur bu torpaq.
De, neçə qitədən dilədin aman?
Sizdə nə ar varmış nə ilqar, iman.
Vətən göylərindən çəkildi duman,
Tanıdı quzuyla, qurdu bu torpaq.
Alqayıtam, axı, dedim min kərə,
Siz elə bilməyin xəlvətdir dərə.
Xəbis ürəklərə, daş ürəklərə,
Nifrət qılıncını vurdu bu torpaq.
Dağlara
Ötə qış ayları, gələ bahar-yaz,
Təbiət könlünü aça dağlara.
Ulduz cilvələnə, ay bədirlənə,
Günəş bayrağını saça dağlara.
Səhərin mehindən titrəyəm, əsəm,
Çətin ki, bu yurddan inciyəm, küsəm.
Dərədə hürküdəm, bərəni kəsəm,
Bir ahu balası qaça dağlara.
Orda tamamlayam sevgi sətrini,
O məsum anların biləm qədrini.
Süslü bənövşənin duyub ətrini,
Könlüm pərvazlana, uça dağlara.
Yalın ayağımı titrədəydi şeh,
Pərişan telimi darayaydı meh.
O şimşək qayalar, o qövsü-qüzeh,
Danışa dərdimi aça dağlara.
Gərdəni minadır, boyu sürahi,
Qüzeylər nəğməkar, güneylər dahi.
Nə qədər dəyanət verib ilahi,
Vüqarı özündən uca dağlara.
Aldanmaz möhnətə, əyilməz zərə,
Səngərdi, qaladır, əhli-hünərə.
Zirvəsi zirvədir, dərəsi dərə,
Vəfasız demişik, bica, dağlara.
Alqayıtam, cisirlənən bir dizik,
Damcılara həsrət qalan dənizik.
Hər il cavanlaşır, qocalan bizik,
Amandır, deməyin qoca, dağlara!
Ana
Yenə niyə fıkirlisən, qəmlisən,
Baxışına qurban olum, ay ana.
Bəstələnib dodağıma, dilimə,
Axışına qurban olum, ay ana.
Bəs deyilmi, məlul-məhzun durduğun,
Çırpındığın, hey özünü yorduğun?
O qotazlı corabıma vurduğun,
Naxışına qurban olum, ay ana.
Səngiməyib sən çatdığın od-ocaq,
Beşiyimə gizlətdiyin oyuncaq.
İldırımsan, başım üstə kükrə, çax,
Çaxışına qurban olum, ay ana.
Nə qamətdir, o nə qəddir bükdüyün?
Nəğmə dolu bir ürəkdir sökdüyün.
Sinən üstə ələdiyin, tökdüyün,
Göz yaşına qurban olum, ay ana.
Sevinc dedim, qəm ələndi payına,
Ulduzuna, günəşinə, ayına,
Payızına, baharına, yayına,
Sərt qışına qurban olum, ay ana.
Bir qartalsan, məskənini dağ görüm,
Ətrafını bağça görüm, bağ görüm.
Təşnə qəlbəm, başım üstə yağ görüm,
Yağışına qurban olum, ay ana.
Alqayıtam, al bayrağı ələ sən,
Bir dayaqsan bu obaya, elə sən.
Yer üzünə sülh, səadət dilə sən,
Alqışına qurban olum, ay ana.
Getdi
Bir qonaq gəlmişdi məclisimizə,
Deyərdin, müqəddəs çapardı, getdi.
Bu uçan könlümün xanimanını,
Bəlkə öz əliylə yapardı, getdi.
Saldı məhbəslərə daş ürəyimi,
Eylədi qəmlərə tuş ürəyimi.
Qəfəsdə çırpınan quş ürəyimi,
Əl atıb köksümdən qopardı, getdi.
Alqayıta müjdə yetirmişdi o,
Qüssəni gözündən itirmişdi o,
Dərdimə bir dərman gətirmişdi o,
Yenə də özüylə apardı, getdi.
Ötmüşəm
Saçlarımı bəyaz görüb duruxdun,
Dağlar, səndə boya-başa yetmişəm.
Torpağında rişələrim, köküm var,
Elə СКАЧАТЬ