Dağlar. Aşıq Alqayıt

Чтение книги онлайн.

      Bu dünyanın baharı var, qışı var,

      Bir sehirli kainatdı, mənə nə?

      Dərd əlindən neçəsinin ürəkdə,

      Ağrıları qatbaqatdı, mənə nə?

      Yar, yar deyir, tanımayan yarını,

      Xəzan döydü bağçasını, barını.

      Bu dünyanın dövlətini, varını,

      Kim qazandı, kimə çatdı, mənə nə?

      Nə gözlədik, nələr gördük həyatda,

      Daha yoxdur tənəzzülə nicat da!

      Çox çalışdı ömür adlı şahmatda,

      Kimlər uddu, kimlər matdı, mənə nə?

      Ləkələdik ləkəsizi, kirsizi,

      Böhtan atdıq, sözə qoyduq ərsizi.

      Ana yurdun yaramazı, fərsizi,

      El adına min daş atdı, mənə nə?

      Aman Allah, elə gəldi gələcək,

      Çəmənlərdə yasa batdı gül, çiçək.

      Ay Alqayıt, yedək axtar, avar çək,

      Dəryalarda gəmin batdı, mənə nə!

      Ey dost, çiçəyinə həsrət qaldığım,

      O çayır, o çəmən, düz mənimkidir.

      Danışa bilmirəm, dinə bilmirəm,

      Nərgizdən həyalı üz mənimkidir.

      Futluyar geydirib səcdə qıldığın,

      Yaxşı bax, kamandır, tardır çaldığın.

      Adına bağlayıb orden aldığın,

      Mahnı mənimkidir, söz mənimkidir.

      Atılsa köksümdən neçə min lağım,

      Yenə göyərəcək qolum, budağım.

      Bircə gün oduna qızınmadığım.

      Ocaq mənimkidir, köz mənimkidir.

      Kimdən istəyirsən get eylə soraq,

      Qanlı döyüşlərə Vətəndir yaraq.

      Ulduzlar qoynunda sönməyən çıraq,

      Ayda bükülməyən diz mənimkidir.

      Alqayıtam, məni yaxşı dinlə sən,

      Ruhuma doğmadır o çisək, o çən.

      Yalçın qayalarda tarixə dönən,

      Cığır mənimkidir, iz mənimkidir.

      Tərəqqidən tənəzzülə gülməyin,

      Dövran amansızdır yandırar sizi.

      Vaxt gələr, taleyin buz dodaqları

      Sükut laylasında dondurar sizi.

      Namərdin atına minmək çətindir,

      Qanmazın önündə dinmək çətindir.

      Qalxmağa nə var ki, enmək çətindir,

      Salar vəzifədən, sındırar sizi.

      Alqayıt, hər kəsin öz mənliyi var,

      Utanmır bəs onu tapdalayanlar?

      Ay mənim sözümə gülən nadanlar,

      Bu çərxi fələkdir – qandırar sizi.

      Sən əhdi, ilqarı danandan bəri,

      Bir qış da gətirdin qışımın üstə.

      Neçə qəm donuna büründü canım,

      Neçə yaş qalandı yaşımın üstə.

      Görüş yerlərinə eylədim güzar,

      Susdu eşqimizin şahidi çinar.

      Şikayət eylədim səndən o ki, var,

      Buludlar kükrədi başımın üstə.

      Dedim: – Alqayıtam, mənalı baxdın,

      Cismimi odlara yandırıb yaxdın.

      Gönül sarayımı sən elə yıxdın,

      Bircə daş qalmadı daşımın üstə.

      Bir duy, düşün, kor etməyə tələsmə,

      Dağlar, sənin gözlərində didəyəm.

      Dərmanı tapılmaz verdiyin dərdin,

      Ömrü boyu sağalmayan zədəyəm.

      Toxunmaram bir taleyi yatqına,

      Əlləri, qolları, dizi çatqına.

      Möhtəkirə, müftəxora, satqına,

      Düz deyiblər, təhlükəyəm, hədəyəm.

      And-qəsəm yerimdir bu el, bu oba,

      Ölərəm, sözümdən dönmərəm, toba!

      Qartala qanadam, pələngə yuva,

      Bal gətirən arılara pətəyəm.

      Uzaq düşüb taleyimin ulduzu,

      Kipriyimdə qayaların sal buzu.

      İsgəndərin buynuzu var, buynuzu,

      Bunu çalan, elə yayan tütəyəm.

      Alqayıta nə gülürsən, a dünya,

      Kimliyini düşünmürsən, a dünya?

      Azmı, çoxmu sən bilirsən, a dünya.

      Əlsizə əl, ətəksizə ətəyəm.

      Atalar deyibdir: yetən üyüdər,

      Buna inanmadım, yatılı qaldım.

      Sən zalım fələkdə insafa bir bax,

      Urvası unnuxda qatılı qaldım.

      Qaydası bəd gəlir çarxı gərdişin,

      İstərsə ox olub bağrımı deşin.

      Düşdüm girdabına bu haqsız işin,

      Əlləri qoynunda çatılı qaldım.

      Alqayıtam, çoxdur əldə əsasım,

      Həm qəmim, sevincim, həm toyum, yasım,

      Sındı dar ağacım, itdi kompasım,

      Gəmisi dəryada batılı qaldım.