Пяшчынкі шчасця. Канстанцін Шанцаў

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ style="font-size:15px;">      – А яно табе трэба?

      – Слухай, у цябе ў родзе габрэяў не было?

      – Не зразумела…

      – Пытаннем на пытанне адказваюць габрэі. Дарма. Гэта жарт такі. Калі без усялякіх наступстваў і, пажадана, бязбольна… штосьці дастаць з майго мінулага жыцця…

      – Эх, Лакі, Лакі… добра, што-небудзь прыдумаем.

      – Дзякуй.

      – Так яшчэ няма за што.

      – Добра, мы ўжо даўно гуляем. Пайшлі назад.

      – Давай.

      Прыйшоўшы назад, Лакі вылез з касцюма і пайшоў у душ. Хутка абдаўся і вярнуўся ў пакой. Разаслаўшы ложак, ён нырнуў пад коўдру, адзначыўшы лёгкіх пах дэзынфектанта. Начапіўшы акуляры, Лакі паклікаў Ві.

      – Ты чаго гэта яшчэ не спіш? – Ві ў піжаме і велізарных тапках-зайцах была проста цудоўная.

      – Хацеў паглядзець на твае любаты.

      – Перакрут!

      – Добра, добра, проста пажадаць дабранач. У нас на заўтра ўсё гатова?

      – Спакойнай ночы. Так, усё падрыхтавана і замоўлена. Заўтра трэба будзе яшчэ сякія-такія дробязі зрабіць, але як я ўжо сказала, гэта заўтра. А цяпер спаць. І рукі паўзверх коўдры паклаўшы.

      – Так, мамачка!

      – Глядзі мне, а то будуць рукі валасатымі.

      – Дабранач.

      – Эх, і зваліўся ж ты мне на маю галаву…

      – Хто б казаў, а ты б ужо маўчала.

      Разгледзеўшы чароўны чырвоны кіпцік на сярэднім пальцы Ві, Лакі зняў акуляры і амаль адразу ж праваліўся ў глыбокі сон.

      Дзень трэці

      Раніца пачалася раптоўна. Лакі здавалася, што вось толькі што ён лёг і зачыніў вочы, і не паспеўшы заснуць, ужо расплюшчыў вочы. Надзеўшы акуляры, Лакі усміхнуўся, убачыўшы Ві. Тая сядзела на самым краі бачнай вобласці акуляраў у нейкім крэсле і нешта гартала. Больш за ўсё яго ўразіў ручнік, наматаны на яе галаву.

      – Кхм… Добрай раніцы, Ві!

      – Добрай раніцы, соня.

      Праігнараваўшы шпільку, Лакі спытаў:

      – Ві, вось гэты ручнік… Гэта што?

      – Ведаеш! Пакуль некаторыя тут спяць, іншыя працуюць у поце твару. Думаеш мне будзе прыемна хадзіць потнай? Вось я і прыняла душ і памыла валасы. Што і табе рэкамендую.

      – Ві! Прытармазі, калі ласка. Які душ? Якое мыццё валасоў?

      – Слухай, Лакі. Давай так. Ты прасіў больш адэкватны варыянт мяне?

      – Ну… так.

      – Вось табе! Вось табе адэкватны варыянт. Трымай! Ты мне скажы, калі б ты жыў з дзяўчынай, цябе здзівіла б падобнае становішча рэчаў?

      – Э-э-э-э, напэўна, не.

      – Ну вось! Вось і я табе аб тым жа! Усё, забудзь і бегам у душ.

      – Бягу, матуля!

      – Вельмі павольна бяжыш.

      Узбадзёрыўшыся пасля душа і адчуваючы сябе значна лепш, Лакі прыйшоў у свой пакой і начапіў акуляры. І ў чарговы раз усміхнуўся, бачачы як Ві папраўляе памадай вусны, гледзячы ў кішэнькавае люстэрка.

      – Выдатна СКАЧАТЬ