Пяшчынкі шчасця. Канстанцін Шанцаў

Чтение книги онлайн.

      – Ві, мне нават няма з чым гэта параўнаць, каб выказаць здагадку. Думаю, што дорага. Але ж можна ж зрабіць нейкія палегчаныя варыянты, напрыклад, без брані і іншых прыбамбасаў, непатрэбных ў звычайным свеце.

      – Лакі, ты нейкі унікальны асобнік! Павер, ніхто не стане затлумляцца на простых смяротных. Падобныя касцюмы нават Міністэрства абароны не заказвае. Гэта вельмі дарагое задавальненне. Шчыра кажучы, я рада, што ты мой носьбіт. З табой цікава і лёгка, ты не зацыклены на грошах як мэты. Ты проста… напэўна, не проста стараешся выжыць, а жывеш. Так, проста жывеш. Мне гэта вельмі падабаецца.

      – Ды добра табе!

      – Так, нешта мы з табой тут разгаварыліся ні пра што. Дуй на базу. Табе патрэбны адпачынак. Заўтра шмат працы.

      – Ой, Ві, ты, часам, такая зануда.

      – Я ведаю, – сказала Ві, знарочыста павольна сыходзячы за край экрана і калыхаючы сцёгнамі. – Але ж табе гэта таксама падабаецца?

      Лакі нават не адразу зразумеў апошнюю фразу.

      – Ты ніяк фліртуеш?

      – Можа быць, – сказала Ві, і знікла з поля зроку. Але літаральна праз секунду, зноў з'явілася, паслала Лакі паветраны пацалунак і тут жа схавалася.

      Лакі аж закашляўся ад убачанага.

      – Не, Ві, вядома ўмее прымаць розныя візуальныя формы, але неяк цяпер ужо залішне. Я пачынаю думаць пра яе… блін, я сам сабе сказаў «пра яе»? Напэўна, трэба наведаць спецыяліста. Вось, зараза, ці гэта доўгая адсутнасць жанчыны, або Зона так уплывае, але я думаю аб штучным інтэлекце як аб жывой дзяўчыне. Хм… прычым вельмі сімпатычнай. Так, трэба спыніцца, а то так недалёка і да фантазій.

      Паддаўшыся на аднастайнасць навакольнага асяроддзя, Лакі, мімаволі, нібы загіпнатызаваны, адкінуў усе думкі і крочыў, следуючы ўказанням навігатара. Калі непадалёк замаячылі абрысы бункера, з'явілася Ві. Яна ішла босая, апранутая толькі ў кароткія джынсавыя шорты і цяльняшку, якая, нягледзячы на недарэчны выгляд, рабіла яе вельмі прывабнай, і трымала ў руках нейкую тэчку. Падышоўшы да цэнтра экрана забрала яго шлема, яна нагой адсунула стрэлку навігатара, ад чаго тая, адскочыла на левую частку экрана, пры гэтым зменшыўшыся, але ўсё гэтак жа паказваючы кірунак руху. З правай частцы экрана Ві падцягнула «карусель» вобразаў крэслаў, нейкіх канапчыкаў і банкетак. Некалькі разоў пракруціўшы іх, яна пстрыкнула пальцамі і за ёй утварылася крэсла-мяшок, на якое яна і ўзлезла, падціснуўшы пад сябе ногі.

      – Значыць так. Тут намалявалася некалькі пытанняў, якія патрабуюць твайго ўдзелу. Дакладней, усё ж, твайго рашэння. Па-першае, на базу даставілі чарговы заказ, у якім ёсць два аўтамата FN2000. Тут адкрываецца дзве праблемы. Адна – гэта кошт комплексу вышэй, чым быў у маім заказе. Браць ці не браць, вырашаеш ты сам. Другая – у камплектацыі адсутнічаюць некаторыя опцыі, якія нам патрэбныя. Ведаю, што яны ёсць у нашага тэхніка на базе, але гэта дадатковыя выдаткі. Такім чынам, што скажаш?

      – Ві, вось скажы мне, у нас ёсць альтэрнатыўныя рашэнні гэтага пытання? Нават можаш не адказваць. На бягучы СКАЧАТЬ