Пьесалар / Пьесы. Карим Тинчурин
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Пьесалар / Пьесы - Карим Тинчурин страница 5

СКАЧАТЬ мәңгегә өзәргә тиеш.

      Мөршидә чыга.

      VII. Мансур, Садрый һәм Мөршидә.

      Мөршидә. Мансур әфәнде, сез чакырдыгызмы?

      Мансур. Мөршидә туташ, менә бу пычрак җан сезнең гыйффәтегезгә тап төшерерлек сүзләр белән сезне тәхкыйрь кыла. (Садрыйга.) Йә, Мөршидә туташ хакында миңа әйткән сүзләрегезне тәкрар итегез!..

      Садрый. Юри тавыш чыгарып, сезне хур итмәкче була. Мөршидә туташ, ышанмагыз… Ялганлый ул…

      Мансур. Шулаймы? Ялганлыймы? Менә, алайса, сезгә туры сүз! (Яңагына суга.) Җитәрме, әллә тагын кирәкме?

      Садрый як-ягына карана да явыз елмаеп куя.

      Мөршидә. Тукта, Мансур, син ни эшлисең?

      Мансур (Садрыйга). Әгәр дә яңадан кешеләрнең саф вөҗданнарына кара ягарга уйласаң, икенче төрлесе булыр. (Мөршидәгә.) Ярый, хуш, җаным, гафу ит инде! (Садрыйга.) Моннан соң телеңне тыя алмасаң, мин тыярмын… (Китә.)

      Мөршидә өйгә керә.

      VIII. Садрый ялгыз.

      Садрый (баскан җирендә озак катып калганнан соң, бармагы белән янап). Ярый, егет, без синең белән очрашырбыз әле.

      Уйлана. Чыгып китә башлый. Шәрифҗан һәм Сәляхетдин очрыйлар.

      IX. Садрый, Шәрифҗан һәм Сәляхетдин.

      Шәрифҗан. Син монда икәнсең, без сине эзләп йөрибез.

      Садрый китмәкче була.

      Тукта әле, кая китәсең? Синдә йомыш бар иде.

      Садрый. Нинди йомыш? Нәрсә тагы?

      Шәрифҗан. Син безгә бераз акча биреп тор әле.

      Сәляхетдин. Әгәр теләсәң, компаниягә үзеңне дә кушабыз.

      Садрый. Нинди компаниягә?

      Шәрифҗан. Аркадиягә чебиләр килгән. Араларында бер мөселман, бер төрек чебие дә бар. Только зур маркалардан. Аз акча белән рәт чыгарып булмый. Менә шулар белән тизрәк танышасы иде. Бик чибәр чебиләр. Араларында бер гарәп кызы да бар. Мәккәдән туры килгән, ди. Тизрәк кулга алырга кирәк үзләрен.

      Садрый. Йә?

      Шәрифҗан. Шул, син берничә көнгә биш йөз сум биреп тор әле.

      Садрый (коры гына). Бирә алмыйм.

      Шәрифҗан. Ни өчен?

      Садрый. Иске бурычыңны түләгәнең юк әле.

      Шәрифҗан. Изгеч! Әллә син аны түләмәм дип куркасыңмы? Әткәй Варшавага малга киткәч, берьюлы барысын түләрмен.

      Сәляхетдин. Алайса, чебиләр кулдан оча…

      Садрый. Каян килгән соң ул чебиләр?

      Шәрифҗан. Алар үзләре заграничный, ди. Французча сөйләшәләр, ди. Кыш көне Оренбургта булганнар. Минһаҗлар утырып кайтканнар инде. Рәтләре шәп, ди. Только, малай, акча күбрәк кирәк, ди. Ул теге синең Нилли, Леопатраларың боларга асрау булырга да яраксызлар, ди.

      Сәляхетдин. Фирештәләр инде. Сандугач кебек сайрыйлар. Бигрәк тә татар чебие белән төрек чебие шәп. Ә гарәп кызы шундый бии, карап үләрсең. Өс-баш, мин сиңа әйтсәм, көзге шикелле, җем-җем итеп тора. Агай-эне өчен өзелеп кенә торалар.

      Шәрифҗан (кызып). Өзеләләр, диең, ә?

      Сәляхетдин. Мөселман булганда, урысларга карамыйлар да.

      Шәрифҗан. СКАЧАТЬ