Пьесалар / Пьесы. Карим Тинчурин
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Пьесалар / Пьесы - Карим Тинчурин страница 4

СКАЧАТЬ Нәрсә, нинди вәгъдә?

      Мансур. Мөршидә туташ, саташа ул.

      Садрый. Без, саташканда да, сездән тирәнрәк йөзәбез.

      Мансур. Кабактамы?

      Садрый. Безгә, туган, кабакта да урын түрдә, думада да урын түрдә. Ә сезгә бер генә түр бар. Ул теге, капкасына тәре асылган йорт. Беләсең бугай син аны? Ха-ха!.. (Үткен сүзләр әйткән саен, Мөршидәгә «шәп әйттем бит» дигәндәй мактанып карап куя.)

      Мансур. Беләм мин аны. Ха-ха-ха!..

      Мөршидә. Мансур әфәнде, китабыгыз өчен рәхмәт. Өйгә кермәдегез инде. Хәзергә сәламәт булыгыз!

      Мансур. Мин Шакирҗан байны көтәм әле.

      Мөршидә. Ә, әйе, шулай бит. Миңа өйгә керергә кирәк инде. Дәү абый озакламыйча кайтыр. Хәзергә хушыгыз! (Китә башлый.)

      Садрый. Мөршидә туташ! Мөршидә туташ!

      Мөршидә (уңайсызланып кына яртылаш борылып). Нәрсә?

      Садрый. Миңа җавап бирмәдегез?

      Мөршидә (коры гына). Нинди җавап?

      Садрый. Безнең белән көймәдә чыга торгансыздыр бит? Бәдри байның кызлары да чыгалар. Артыгыздан керимме?

      Мөршидә. Кермәгез. Мин чыкмыйм.

      Садрый. Ни өчен?

      Мөршидә җавап бирмичә кереп китә.

      VI. Мансур һәм Садрый.

      Мансур (истиһза белән). Нихәл? Каптыгызмы?

      Садрый. Син безгә карама. Без кабабыз да, шулай ук каптырабыз да.

      Мансур. Мөршидә туташ тирәсе өчен саеракка ошый.

      Садрый. Анысы безнең эш.

      Мансур. Шулай инде, юләрләрне чәчеп үстермиләр. Аларны безнең бай йортлары хәзерләп кенә тора.

      Садрый. Байларны сүксәк тә, бай кызларына карап селәгәй ага, диең, ә?

      Мансур. Ага, диең, ә?

      Садрый. Селәгәй агызып кына калыр да шул.

      Мансур. Калыр, диең, ә?

      Садрый. Галахлар шайкасы шул. Билләһи газыйм, галахлар шайкасы. Ха-ха!

      Мансур. Ха-ха, диең, ә?

      Садрый. Тукта әле, син шул хәерче башың белән ни дип, эт шикелле, байлар дачасы тирәсендә чуаласың?

      Мансур. Син әле черегән башың белән дә чуаласың бит.

      Садрый. Нәрсә, ни дисең?

      Мансур. Черегән башың белән дә чуаласың, дим.

      Садрый. Бу ни дигән сүз?

      Мансур. Черегән дигән сүз.

      Садрый. Бу хакта без синең белән бер очрашырбыз әле. Һәрбер узып барган зимагурга үземне кимсетергә рөхсәт итмәм.

      Мансур. Сез үзегез баштанаяк кимчелек бит. Шакшының шакшылыгын исбат иткәнен дәлил итеп шакшылыкны алалар. Бу – табигый канун…

      Садрый. Бер очрашып, синең белән яхшылап хисаплашасы бар әле, егет. Без синең ише генә галахларны күргән.

      Мансур. Без дә синең шикелле этләрнең койрыкларын кисә торабыз.

      Садрый. Ярый инде, Мөршидә туташ хөрмәтенә мин монда җәнҗал чыгармыйм. Икенче урында булса, син бу кыланышларыңның сумасын җилкәңә күтәреп алып киткән булыр идең.

      Мансур. СКАЧАТЬ