Długa noc w Paryżu. Dov Alfon

Чтение книги онлайн.

      Żołnierz przed ekranem nie zamierzał niepotrzebnie ryzykować i przekazał wiadomości dalej. Trzy metry za nim, na wzniesionej platformie przed ogromnym ekranem zajmującym całą ścianę, siedziała kierowniczka zmiany. Tak się złożyło, że akurat tego dnia była to sierżant, którą od odejścia ze służby dzieliło zaledwie kilka dni. Myślami spacerowała już po plażach Sri Lanki.

      – Jak dla mnie to wygląda na aktywność kryminalną – oceniła.

      – A po co informatyk miałby się angażować w coś takiego? – zaprotestował żołnierz. – Ci z łącznika z automatu przyklejają kryminalną etykietę wszystkim zdarzeniom, które nie dotyczą Palestyny. Czy to ich źródło w ogóle istnieje, i to na takim poziomie dostępu?

      Większość raportów z jednostki łącznikowej wywiadu Stanów Zjednoczonych docierała z amerykańskich stanowisk nasłuchowych, zazwyczaj zarządzanych przez NSA. Skąd ich oficer na służbie mógł wiedzieć, czy to zdarzenie ma charakter kryminalny albo zagrażający bezpieczeństwu? Żołnierz okazał się bardzo czujny, choć sierżant w tej chwili chętnie ograniczyłaby ilość jego uwag do minimum. Marzyła, by udzielać odpowiedzi jedynie na takie pytania jak „Czy chciałaby pani zamówić posiłek specjalny na ten lot?” albo „Może interesują panią jakieś produkty z naszej oferty bezcłowej?”.

      – Na cholerę mam się z tym użerać czterdzieści osiem godzin przed odejściem ze służby? – zwróciła się do żołnierza, który okazał się bardzo miły i wyrozumiały. Uśmiechnęła się do niego i wcisnęła odpowiedni guzik.

      – Biuro wykonawcze, tu centrala – powiedziała do mikrofonu. – Mamy tu raport z czarnym kodem dla szefa, priorytet natychmiastowy.

      Na najwyższym piętrze sąsiadującego budynku kwatery głównej dwóch żołnierzy zerwało się z ławki i pognało schodami w dół.

      Rozdział 5

      – Zauważył go pan na locie? – zwrócił się Chico do Abadiego. – Jest pan tutaj przez tego Meidana?

      Mężczyźni odłączyli się od zespołu śledczych na lotnisku i szli przez halę przylotów na Terminalu 2.

      – Mnie tu nie ma – odparł Abadi, spoglądając funkcjonariuszowi izraelskiej policji prosto w oczy. Mężczyzna stanął w miejscu.

      Chico nie wiedział, jak powinien zareagować. Przeczesał rude włosy palcami.

      – Oczywiście, oczywiście – zapewnił przepraszającym tonem. – Jak najbardziej zrozumiem, jeśli nie chce pan mówić o misji. Nawet wolałbym, żeby tak zostało.

      – Nie mówię.

      – To porwanie bardzo dziwnie wygląda – dodał Chico, zniżając głos do szeptu. – Francja ma najwyższy odsetek nierozwiązanych przestępstw na całym Zachodzie. To śledztwo nie wygląda dobrze. Niewykluczone, że będziemy musieli interweniować.

      Abadi nie zawracał sobie głowy odpowiedzią, СКАЧАТЬ