Ikarus. Deon Meyer

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ seker in sy sakboekie of op sy selfoon. Hy’t nie gedink die docket gaan aangepass word Hawks toe nie.

      Hy draai na sy rekenaar en klik op die skakel van Alibi.co.za wat sê Contact Us. Hy kry ’n lys van skakels na gereelde vrae, medianavrae, en “Client Service”. Laasgenoemde lewer drie e-posadresse en ’n tolvrye nommer op.

      Daar is geen fisieke adres nie.

      Hy bel die tolvrye nommer. Dit lui lank.

      “Alibi dot co dot za, Ashley speaking, I’d love to craft your alibi.”

      ’n Vrou se stem, ewe verleidelik.

      Hy identifiseer homself, gebruik die Valke se amptelike benaming, want hy het nie lus om vir ’n jong girltjie te moet verduidelik nie, en hy sê: “I’m working on an investigation concerning one of your staff members. I need a physical address for your premises.”

      “I am not at liberty to give you that information, sir.”

      “I am a Hawks detective.”

      “I understand that, sir,” sê sy vreeslik hoflik. “But we get a number of similar calls from people who say they are from the police. I am under instructions not to give out our address.”

      “You can call me back. Just go to the website of the Directorate and call the number you see there, for the Cape Town office …”

      “Sir, I’m sorry, but you will have to call our office number tomorrow, after eight-thirty.”

      “What is your office number?”

      Sy gee dit, ’n 880-landlyn op Stellenbosch. Cupido skryf dit neer.

      “Now, is there anything else I can help you with?”

      “I want to speak to your operations manager, Desiree Coetzee. Could you call her and ask her to contact me?”

      “I don’t have her number, sir.”

      “Do you have a supervisor or a manager or something?”

      “I’ll see what I can do, sir.” Hy kan hoor sy is nie lus nie. “Anything else?”

      Hy sê nee, dankie, en hy lui af.

      13

      Transkripsie van onderhoud: Adv. Susan Peires met mnr. Francois du Toit.

      Woensdag 24 Desember. Hugenote Kamers 1604, Koningin Victoriastraat 40, Kaapstad

      FdT: Ek dink oupa Jean het vir Shakespeare verkeerd bewys. The fault was in his stars, and in himself …

      SP: Shakespeare het met ’n voet in elke kamp gestaan. In King Lear sê Kent: “The stars above us, govern our conditions.” En wat van “giddy Fortune’s furious fickle wheel” …

      FdT: Jou Shakespeare is beter as myne.

      SP: ’n Wynboer wat Shakespeare kan aanhaal, is ’n aangename verrassing.

      FdT: Ouma Hettie het my Shakespeare laat lees. Ek en sy was die lesers in die familie … En my ma … Ek dink ek het dit al vir jou gesê. Ekskuus, dis die stres … Ouma Hettie was slim, sy het sulke stukkies uit Shakespeare aangehaal, sulke interessante stukkies, en as ek vra, dan het sy die boek gebring en gesê, lees, Shakespeare is beter lewensoriëntering as die lewe self. En toe lees ek. Julius Caesar was my gunsteling, dis hoekom ek dit beter onthou. En omdat daardie aanhaling my altyd aan oupa Jean laat dink. Want hy het nie heeltemal beheer gehad nie. As die beenbreuk nie gebeur het nie, of as dit later gebeur het … Almal sê hy sou Springbok geword het, selfs mense wat nie mal was oor hom nie. Drie maande voor die troue … As jy mooi kyk, kan jy die een kruk sien uitsteek op van hulle troufoto’s. En die gips aan sy onderbeen. En dalk sou dit nog orraait gewees het as hy betyds herstel het. Maar toe hulle die span kies vir die einde van die jaar se toer na Engeland in 1951, was hy nog nie reg nie. Toe kies hulle vir Fonnie du Toit, wat al amper dertig was, en Hansie Oelofse as die jonger skrumskakel …

      As hy ’n ander soort mens was … As hy die terugslag kon verwerk het. Miskien was dit ’n kombinasie van goed, want dit was ’n groot klomp veranderinge. Skielik is hy getroud, daar’s ’n broodjie in die oond, hy word nie gekies vir die Bokke nie, hy is vasgekeer op die plaas met die gebreekte been, hy, wat so altyd aan die beweeg was … En vier maande ná die troue, toe kom my pa aan, en hy was ’n koliekbaba. Oupa Jean het glo al kwaai gekuier vóór al die teenspoed, dit was maar deel van die rugbykultuur in daardie dae. Maar toe slaan hy die bottel hard, en Ouma het vertel hy was nie ’n aangename ou in daardie tyd nie.

      Hy was nooit weer regtig dieselfde speler nie. Daar’s mense wat sê die been het hom maar altyd gepla, dit het nie heeltemal reg aangegroei nie. Maar ouma Hettie sê dit was hoogmoed. En die feit dat alles so maklik vir hom gekom het, so baie natuurlike talent. Hy’t geglo hy’s baie beter as enigiemand anders, hy wou nie in daardie jare al die harde werk insit om sy plek weer van voor af oop te speel nie. En toe hy hier teen 1955 wakker skrik en ernstig begin oefen, was dit te laat. Want ’n outjie wat omtrent net halfpad so groot soos Oupa was, maar met twee keer die hart, het die WP- en die Bokspan gehaal. Tommy Gentles …

      14

      Vaughn Cupido volg die skakel wat John Cloete vir hom gestuur het na die webwerf van Netwerk24.

      Dis ’n storie wat in Rapport was. Die opskrif sê: Isabeau gesels met: Ernst Richter. Baas van Alibi wil nooit sy eie produk gebruik nie.

      Hy begin lees:

      Op sy swart T-hemp staan: “I went outside once. The graphics weren’t that great.”

      En nou is hy weer buite, op die stoep van die Häzz-koffiewinkel in Stellenbosch se Ryneveldstraat (“want daar is wifi,” sê hy toe ons die afspraak maak). Ek vra of die “graphics” al beter is. Hy kyk na my. “Baie beter, noudat jý hier is …”

      Ernst Richter (30) lag dan aansteeklik, hou sy hande verdedigend voor hom: “Dis te smooth, netnou skryf jy ek is ’n pick-up artist …”

      “Ís jy?”

      “Nee! Maar ek het ’n sin vir humor. En jy het my die gap gegee.”

      “Vat jy altyd die gap?”

      “Darem nie altyd nie.”

      Een gap hét hy gevat – die een wat ontstaan het toe Suid-Afrikaners in hul massas begin aansluit het by webwerwe vir egbrekers: Richter het die afgelope week landwyd die voorblaaie gehaal met Alibi.co.za, ’n webwerf en slimfoon-app wat ontrouheid-leuens teen ’n prys verkoop.

      “Sjoe, as jy dit só stel, klink dit vir my ook uncool,” sê hy, maar die groot glimlag wankel nie ’n oomblik nie. Dalk omdat vyftienduisend mense al sy app afgelaai het?

      “Die publiek se steun is ’n groot verligting,” sê hy glad en vinnig, asof ’n mediakonsultant hom voorgesê het. “Ons het nie geweet wat om te verwag nie. En dis net weer ’n bewys: Daar is nie iets soos slegte publisiteit nie.”

      Dít het hy in oormaat gekry, uit alle oorde: dominees, Christelike en gesinsorganisasies, selfs die Minister vir Vroue in die Presidensie. En ’n woordvoerder van die Departement СКАЧАТЬ