Ballade vir ’n enkeling. Leon van Nierop

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ sy sleutelbord en draai die skerm na Mysi en Carina. Dit wemel van spelfoute, veral Jacques se naam en van.

      Ek kan sweer ek het Jack Reinhaart op die Kimberleyse lighawe gesine. Hy het byte gerook en toe verdwein.

      Alberts soek deur die talle e-posse wat soortgelyke stellings maak: Hy’s bang vir trou, man, toe skedaddle hy moerland toe na ’n ander squeeza. Weet julle hoeveel meisies vrek oor hom? Hy kan enige tyd sy nommer twaalfs onder my katel bêre, lees ’n ander.

      Jacue kan nie meer tussen die werklikheid en sy stories onderskei nie. Hy leef vir sy stories. Gaan soek op die plekke waar sy stories afspeel, stel ’n ander voor.

      En die SMS’e. Hordes: Djaak is in die Tankwa Karoo. Ek het ’n dude met ’n rigsak langs die pat gesien wat nes hy lyk.

      En:

      Vra bietjie die ouens wat nog stoomtreine dryf. Hy dryf dalk saam!

      Mysi neem die SMS’e met haar selfoon af. “En ek dag ek kan nie spel nie!”

      Carina lees nog e-posse en SMS’e van mense wat seker is hulle het Jacques Rynhard, of iemand wat soos hy lyk, op vier verskillende lughawens gesien, selfs op ’n vliegtuig na Dubai, dan weer in die Menlyn Park-winkelsentrum, iewers op ’n strand naby Richardsbaai, in ’n bordeel in Pretoria, en in die bosveld op ’n heuwel met ’n rewolwer teen sy kop. Die res is blote herhalings van die plekke wat reeds genoem is, maar met geringe variasies.

      “Ons het die mees waarskynlikes opgevolg, maar dit blyk vals leidrade te wees.”

      Die laaste SMS wat na die vermiste-persone-nommer gestuur is, noem dat Jacques en ’n beeldskone meisie op ’n duin in Swakopmund opgemerk is. Ek dink hy en die meisie maak nou mooi musiek tussen die sand. Dalk doen hy hier navorsing in Sossusvlei vir ’n nuwe roman. En ek sweer daar gaan weer ’n trein en ’n stasie in wees.

      “Hy het nie deur ’n grenspos beweeg nie, nog minder is hy iewers op ’n sekuriteitskamera gesien. Ons is egter steeds besig om deur footage te soek en ons kyk ook na al die tolhek-kameras. Maar sy motor staan veilig in sy woonstel se parkeerarea in Newtown en sy fiets is steeds in sy woonstel. Niemand het hom ook deur die hekke by sy woonstel sien beweeg nie. Ons het ook by groot hotelle navraag gedoen, by stasies, hawens. Niks. Die sekuriteitskameras het Jacques wel Saterdag by sy woonstelblok sien inkom.”

      “Wanneer Saterdag?”

      “Die oggend halftwee. Toe Saterdagoggend omtrent tienuur. En hy is weer terug om en by middagete.”

      “Die oggend halftwee. Dis laat.”

      “Hy het dalk partytjie gehou, want hy het glo sleg gelyk, asof hy in ’n bakleiery was – vandaar dalk die bloedstreep teen sy woonstel se muur. Hy het moontlik geval of uitgepaas toe hy ingestap het, want hy was onvas op sy voete.”

      “Wat sê sy vriendin Lena hieroor?”

      Die luitenant leun agteroor en Carina kan sien hier kom ’n ding.

      “Wat is dit?” vra sy toe hy nie voortgaan nie.

      “Lena het haar verhouding met Jacques Vrydagaand verbreek.”

      Carina sit regop. “Wat? Maar sy … Ek bedoel … Niemand …”

      Selfs Mysi maak nou aantekeninge.

      “Hulle wil dit seker geheim hou.”

      Carina skryf dat dit klap in haar notaboek.

      “Maar hoekom het Lena ons nie daarvan gesê nie?”

      “Sou jý ’n joernalis vertel het?” grinnik Mysi.

      “Dit kan dus wees dat hy Saterdag gewag het dat Lena terugkom. En toe sy nie terugkeer nie, het hy sy moer gestrip en wou hy ’n punt bewys.”

      Carina maak steeds aantekeninge. “Dus sou Lena nie noodwendig geweet het waarheen hy Vrydagaand is en hoekom hy Saterdagoggend in daardie toestand teruggekom het nie.”

      Soon knik.

      “Wie het Jacques dus laaste gesien? Lena Vrydagaand? Dalk die bure Saterdag?” vra Carina. “Waar was hy Saterdagoggend?”

      “Ons het navraag by die bure gedoen, veral sy buurman, Fineas Guliwe. Hy vertel dat hy Jacques Saterdagoggend negeuur laas gesien het. Ons het geen bewyse dat Jacques Rynhard by iemand in ’n ander woonstel wegkruip nie, maar ons doen steeds navraag. Van die ander inwoners hou van hom en Lena. Hulle was glo …” Die luitenant kyk in sy boekie, “model-inwoners. Hulle het nie geweet Jacques en Lena Aucamp is uitmekaar nie. Maar Fineas Guliwe sê hy het hom nog om kwart voor vier die middag in sy woonstel hoor rondbeweeg.”

      Carina skryf sy naam in haar aantekeningboek: Fineas Guliwe, buurman.

      Soon Alberts se vingers beweeg weer oor die sleutelbord en hy klik op Facebook. Hy open Jacques Rynhard se profiel. Daar is tientalle boodskappe en inskrywings deur “vriende”. Carina lees die belangrikste inskrywings:

      Ek wens ek kan ook soos jy verdwyn, pella. Hoe oorleef mens in ’n brutale bedryf waar niemand van niemand hou nie maar voorgee om jou vriende te wees? Moet net nie agteroorval nie, bra. Die messe in jou rug sal dalk deur jou ribbes steek.

      En dan: Sukses te veel geword vir jou grootkop?

      Ook: Dis wat gebeur as mens ’n dubbele lewe leef, Jacques. Of soveel vyande maak soos jy. Nou betaal jy.

      O hel. Ek hoor Jacques is vermoor. Is dit waar? word in ’n ander Facebook-boodskap gevra.

      En in nog een word aangevoer: Hy het soos die sanger Rodriguez in daai moewie gemaak en homself aan die brand gesteek waar Oppikoppi altyd gehou word. As julle daar gaan soek, sal julle sy as kry.

      Ook Carina neem van die goed nou op haar selfoon af.

      “Ons volg elke leidraad op. Maar die meeste is vals of wishful thinking. Of hulle sien iemand wat nes Jacques Rynhard lyk. Jy moet onthou daar is honderde ander vermistes na wie ons ook soek.” Hy wys na die koerante wat op sy lessenaar lê: “Ek weet sy storie is op al die voorblaaie, maar ons het ander werk ook. Weet jy hoeveel mense raak per dag hier in Gauteng weg? En dis maar net dié wat aangemeld word.”

      Alberts tik weer en maak dan ’n bladsy oop met dosyne twiets wat onlangs oor Jacques verskyn het. Van gelukwense met sy dapper stap tot moontlike plekke waar hy gesien is tot voorstelle dat hy navorsing vir sy volgende storie doen of dalk dood is.

      “En dan die foonoproepe.” Hy maak ’n boek oop waarin boodskappe en telefoonnommers staan van mense wat doodseker is hy skuil in die huis langs hulle, of dat hy by die tolhek duskant Middelburg gesien is, of waspoeier in ’n supermark op Oudtshoorn gekoop het.

      “Die Weekblad is reeds besig met ’n storie oor wie hom almal waar gesien het. Weet nie of jy daai joernaliste ken nie?”

      “Ek ken party van hulle,” knik Carina. Die tydskrif verskyn Woensdae.

      “Dalk moet jy met hulle praat. Hulle het teen dié tyd seker meer inligting as ons.”

      “Ek moet my eie inligting op my eie manier versamel,” antwoord Carina wanneer Mysi vinnig na haar kyk. “Myne gaan beslis СКАЧАТЬ