Pad na jou hart. François Bloemhof

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ breek die oomblik in stukke.

      “Basson! Van! Rensburg!” hoor hy en kyk om.

      Dis Jannes, vergesel deur Phillip soos so dikwels destyds. Basson is bewus daarvan dat die meisie agter ’n rooi gordyn in verdwyn.

      “Hoe gaan dit, dude?” gaan Jannes voort. Kan dit regtig wees dat hy nog dieselfde bril dra as way back? Lyk presies dieselfde, maar Basson wil dit nie glo nie. “Wag, wag, wag …Whazzzzzzzz uuuuuup!”

      Dieselfde ou Jannes, dus. So simpel en voorspelbaar soos sy swartraambril. Phillip lyk meer modieus as hy, maar ook net omdat niemand mínder sou kon nie.

      Basson is nog besig om tot verhaal te kom. Die twee was jare gelede ’n tsoenami in die kleine en het duidelik nog min van hulle slaankrag verloor. Asof om dit te bewys, val hulle saam in:

      “Whazzzzzzzz uuuuuup!”

      Wat sê jy nou daarop?

      “Jannes. Phillip. Lanklaas.”

      Jannes wys net tande. “Grootste playa in die geskiedenis van die skool!” beduie hy na agter vir enigiemand wat wil hoor. “Mister Celebrity. Sê my dis jou Aston wat daar buite staan?”

      “Dis my Aston daai.” Hy wonder hoekom hy eensklaps nie so ingenome voel met daardie feit nie, asof dit net té vertonerig is vir hier rond.

      “Ek het jou gesê dis Van Rensburg s’n!” sê Jannes met ’n harde begeleidende toetgeluid vir Phillip, asof hy pas ’n groot strategiese oorwinning behaal het.

      “En julle? Gannit goed?”

      “Ja, lekker.” Trots kom lê swaar in Jannes se stem. “Awe­some! Verlief en verloof. Werk ook vir my pa. Besigheid is goed. Die tweedehandse kar-industrie boem.”

      Basson kyk vraend na Phillip.

      En Phillip lig sy hand en wys een van daai goed waarvoor Basson so bang is. Dit sit styf om sy vinger.

      “Geringde duif.”

      “Jammer om dit te hoor.” Basson raak aan die lag, maar dis duidelik nie vir hulle snaaks nie. “Ek grap sommer. Kinders by dosyne, of hoe sê hulle?”

      “Die tweede een is op pad, ja,” kom dit opgewonde van Phillip.

      “So, waar is sy?” wil Jannes weet.

      Basson lig sy wenkbroue. “Wie?”

      “Die supermodel wat jy date?”

      “Date? Nee, ek hou maar my opsies oop. Wie weet, dalk gee Mercia vanaand weer vir my ’n privaatles in Pienaar se Biologie-stoor.”

      Hy onthou háár nog goed. Mooi Mercia met die nuuskierige lippe, die nog meer verkennende hande … Trouens, daar was nie een deel van Mercia wat nie bereid was om alles te probeer nie.

      Maar hier’s fout. ’n Ongemaklike stilte het neergedaal.

      Jannes maak keel skool.

      Phillip se gesig is uitdrukkingloos. “Sterkte met daai ‘oop opsies’.”

      Dan stap hy weg. Basson weet nie hoekom dit hom so aardig laat voel nie; hy is tog nie afhanklik van ’n ou klasmaat se goedgesindheid nie? ’n Loser boonop. Wat is dit vanaand met hom, dat hy hom steur aan ander se menings?

      “Mercia en Phillip is al drie jaar getroud,” lig Jannes hom in.

      Basson sê eerder niks, voor hy sy voet dalk nog verder by sy mond indwing.

      Genadiglik kies DJ Weet-Bix daardie oomblik om die stilte te verbreek: “Right-o, ons gaan dinge bietjie stadiger vat vir al julle love-birds daar buite. En as jy vanaand single is …wat de hel is fout met jou? Jy’t tien jaar gehad.”

      Glimlagte oral. Of glimlagte by dié wat nie alleen hier is nie.

      ’n Romantiese liedjie begin speel.

      Jannes neem ’n bottel Vrede en Lust Syrah by die meisie wat weer agter die toonbank verskyn het, voor hy na Basson toe draai.

      “Goed om jou te sien. Slow-dance. Jy weet, duty calls.”

      Dan mik hy tussen die omarmde mense op die dansbaan deur na sy vroulief toe. Dit laat Basson alleen voel en ook daarvoor het hy nie ’n verklaring nie.

      Die meisie beduie na die twee martini’s; lyk of hulle ordentlik gemaak is. Sy moes gesien het hoe hy na die dansende paartjies kyk, want sy kondig aan:

      “Twee enkel-martini’s.”

      Maar hei, besef hy, alles is nie verlore nie, want die glasies is nie al wat sy gebring het nie:

      Op die servet wat sy neergesit het, staan iets geskryf.

      Syfers.

      Selnommer.

      Basson gooi die een martini in sy keel af. Hy sien Sexy Bartender wag vir wat gaan volg. En hy sien hoe kyk sy na die dansende mense met hulle arms om mekaar se lywe. Die intimiteit. Die kontak …

      “Ek slow-dance nie,” sê hy.

      Reëls bly reëls.

       7

      Hy is ’n visserman wat huiswaarts keer met nog ’n vangs. Nee, hy is vars van die slagveld af en het nog ’n verslane teenstander aan sy kerfstok.

      Hoeveel keer het hy al só by hierdie penthouse opgedaag? G’n idee nie. Hy het net geweet dit sal uitdraai presies soos wat dit vanaand weer gebeur het, en dat hy nie moet wonder hoekom dit vir hom so na roetine begin voel het nie – hy moet net aanhou onthou dat voorspoedige roetine slegs een ding beteken.

      Sukses.

      So haastig is hulle om by die voordeur in te kom dat hy dit omtrent oopstamp. Hy en Sexy Bartender het mos onafgehandelde sake.

      Sy maak ’n waarderende geluidjie toe hy haar stewiger vasvat. Gee ’n laggie, want sy het een of twee te veel in van daardie drankies wat sy so goed meng. Dis egter nie ’n issue nie, want hy het ook. Haar lyf is sag en sy’s oulik en hy sal môre nie veel hiervan onthou nie, maar dis môre en dis fine dat hy vergeet, hy ken dan steeds nie haar naam nie.

      Sy vryf oor sy nek, iets waaroor hy mal is. As ’n meisie sy koerasie so hoog wil opjaag as kan kom, dan moet sy in sy nek peuter. Hel, sy ruik lekker.

      Dan …

      Die geluid van ’n keel wat geskraap word.

      As daar een ding is wat sy koerasie net so vinnig laat daal, so laag as kan kom, is dit om ’n man daar anderkant op die bank te sien sit. Darem ’n bekende man, maar dêmmit, nóú?

      “André?”

      Kiertsregop sit sy pa se kollega daar met strikdas en al, hoewel dit losgemaak om sy nek hang. Wag dalk al lank.

      Sexy Bartender staan effens weg СКАЧАТЬ