Pad na jou hart. François Bloemhof

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ poog om bloot ferm te klink. Nie woedend nie. Nie ontsteld nie. “Dis mense se lewens waarvan ons hier praat, Basson, en dis nog steeds mý maatskappy, wat ek van die grond af opgebou het met die hulp van daai mense wat jy nou met jou blink nuwe masjiene wil vervang.”

      Hy moet gaan sit, skielik doodmoeg. Hy haal asem, kyk na sy seun se gesig om te probeer uitmaak of iets ingesink het, maar dit lyk nie so nie. Hy besef hy het tog maar woedend geklink, kan voel hoe sweet op sy voorkop begin uitslaan, en hy leun teen die stoel waaruit hy orent gekom het. Hy gaan voort, en frustrasie sluit aan by die kwaadheid:

      “Besef jy hoeveel families is afhanklik van ons? Ek sal nie toelaat dat jou wanindruk van sukses alles wat ons familie opgebou het, vernietig nie.”

      Die teenargument: “En wie se wanindruk van sukses het óns familie vernietig?”

      Nogmaals ’n lae hou waarteen hy geen verweer het nie.

      Basson senior voel homself versag. “Gee my ’n kans om dinge reg te maak met jou? Ek besef na Ma se dood was ek nie …”

      Hy kom nie verder nie. Die ontvangsdame het skaars geklop, toe is sy al binne.

      “Jammer om te onderbreek, maar meneer se tienuur met die ad agency wag in die raadsaal.”

      Uit is sy. In ’n ongemaklike stilte bly hulle agter, die horde emosies al wat deurmekaar is in die deeglik geordende kantoor.

      Basson senior was vir ’n oomblik nie seker met wie die meisie praat nie. Maar sy tyd van besluite neem oor advertensies is verby.

      “Verskoon my, Pa. Veilig reis.”

      En uit is sy seun, die sakeman.

      Hy bly staan ’n rukkie, dan haal hy die ou kompas uit sy sak. Vir oulaas kyk hy daarna. Dit het hóm altyd rigting gegee – of so het dit gevoel. As dit so voel, dan is dit mos so.

      Sy asemhaling is swaar. Hy moes hom nie so opgewerk het nie, maar hy wou mos nooit leer nie! Hy kry dit onder beheer. Asem in, asem uit. In, uit. Daar’s hy, dis beter.

      Hy verlaat sy seun se kantoor.

       6

      Tien jaar uit die skool; wanneer het dit gebeur? Al daardie saai periodes voel soos gister. Die onderwysers wat seker nie so sleg was soos ’n mens daai tyd gedink het nie, sy klasmaats wat definitief nie so wonderlik was soos wat hy toe gemeen het nie …

      Basson kan nie aan homself verklaar hoekom hy eens die affêre bywoon nie. Sy eerste reaksie toe hy die e-pos kry, was om te frons.

       Ou mater, kom na ons reunie!

      As hulle nie eens “reünie” reg kan spel nie, hoe goed kan dit wees?

      Dit voel vreemd om by die oop skoolhek in te ry. Om geen leerders met tasse en rugsakke te sien loop nie. Geen ma’s wat bloedjies kom aflaai of optel nie. Daar sal geen elektroniese klok lui wat soos ’n robot se gil klink nie.

      En dis natuurlik aand. Hipervreemd om in die aand na ’n skoolgebou op pad te wees; dis so ’n dagligplek.

      Dat nie almal in die klas van 2004 finansieel vooruitgegaan het sedert hulle boude die skoolbanke verlaat het nie, is reeds in die parkeerarea waarneembaar. Skedonke waarvoor hulle doerie tyd sou neus opgetrek het as hulle ouers dit bestuur het, staan hier langs mekaar en skaamkry.

      Niemand was so vrypostig om op die hoof se plek te parkeer nie.

      Hy is vir ’n oomblik lus en doen dit, maar bring tog maar sy Aston op een van die gewone plekke tot stilstand en hoop niemand skraap dit nie.

      Die klipmure skree oudheid en tradisie, alles waarvoor hy nie staan nie.

      Die atmosfeer is geforseerd-gesellig, merk hy op toe hy die skoolsaal binnestap. Ballonne dobber vrolik, kyk net hoe hang die streamers, en daar is keurig gedekte tafels met hopelik genoeg wyn om hom deur hierdie dom besluit te dra.

      ’n Ou met ’n skewe geel kepsie wat homself genoeg haat om toe te laat dat hy as DJ Weet-Bix bekend staan, identifiseer homself lomp oor die kermende mikrofoon en kry ’n volgende liedjie aan die gang, ’n ou Afrikaanse doef-doef-treffer.

      Basson kyk rond. Oral staan en sit hulle, die oudskoliere en hulle metgeselle. Dis half koddig om so op sy eie hier te wees: as iemand hom tien jaar gelede gevra het hoe hy hom dié aand voorstel, sou hy gereken het die hoofmeisie sal aan sy arm hang. Sy was nie net slim nie, maar mooi ook. Goed in netbal en gebou om te hou. Nou kan hy nie haar naam onthou nie. Sy sal wel van hóm weet.

      Net deur na die klomp te kyk, sien hy hoeveel van hulle verlang na daardie skooldae. Vir baie was dit ongetwyfeld die tyd van hulle grootste prestasies. Om soos papegaaie feite te leer en dit tydens die eksamen te herhaal, is steeds vir baie ’n manier van “dink”.

      Hy kyk na die banier:

      WELKOM TERUG KLAS VAN 2004

      Die oomblik van skok kom toe Basson sy tafel opspoor.

      ’n Ou wat nie in die droogte aangekom het nie (nog een wie se naam hy nie kan onthou nie) val reeds die voorgereg met sy tande aan. ’n Ander is doenig met sy iPad – ook hy is vir Basson naamloos en hy wonder vir ’n oomblik of hy van stres geheueverlies opgedoen het; want daar ís stres, besef hy. Daar kon net sowel COMPUTER NERD op die ou se voorkop gestempel gewees het, maar die groot, dik bril laat beswaarlik ruimte daarvoor. Voeg daarby die rare Goth-meisie met iPod-oorfoontjies in haar ore en die wit rasta wat iets verdags sit en rol, en Basson weet presies waar hy is:

      Die tafel van die enkellopendes. Dié wat nog nie pasmaats kon kry nie.

      Hy draai summier weg van die rejects en kies koers deur die mense. Die kroeg moet uitvlug bied, en gou ook.

      Basson kom by die toonbank en merk op dat die blonde meisie daaragter darem sexy is. “Twee martini’s,” sê hy, amper verbaas oor hoe outomaties die sjarmekraantjies oopgaan. As jy die tegniek eers bemeester het, werk dit maar so.

      Sexy Bartender glimlag. “Laat ek raai, een shaken en een stirred.”

      “Nee, een vir my en een vir jou.”

      Dit is die toetsoomblik. Só is dit met elke menslike onderhandeling, weet hy lankal. Dat eerste indrukke tel? Daar was nog nooit so ’n groot waarheid nie. Hy’s ’n ou en sy’s ’n meisie. Jy hoef nie veel verder as dit te dink nie. Hier is baie ouens, maar hy is die een wat by haar gaan indruk maak – of hy sal indien die oomblik reg is.

      En dis reg, hy weet mos.

      Sexy Bartender glimlag nog breër. “Koop al ’n drink, al het hy nog nie eers my naam gevra nie.”

      “Teen sy reëls. Eers is dit ’n naam, nommer, date, en voor hy sy oë uitvee, wil jy hom huis toe vat om aan jou ma voor te stel.”

      Jy moet hulle reg aan die begin laat verstaan hoe dit werk. Dan kan daar nie later verwyte wees nie – en as daar is, kan jy hulle terug verwyt omdat hulle nie ore gehad het nie.

      Sy kan haar man staan: “Ek gee nie my nommer uit nie.”

      “Dis wat julle almal sê.”

      Basson СКАЧАТЬ