Daar kom 'n tyd. Ettie Bierman

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ

      “Ja, maar dit is nie nodig om vir my soveel geld te gee nie. Ek kry nou bitter skaam.”

      “Ek sou dit nie vir jou gegee het as ek dit nie kon bekostig nie. En ek gaan tog ook op die tafeldoeke eet en met die handdoeke afdroog wat jy gaan koop, nie waar nie?”

      “Dit lyk na ’n lekker vleisbraai wat julle gehad het,” sê Marinda liggies.

      “Dit was nie. As dit was, sou daar nie soveel bier oorgebly het nie. Bronkhorstbaai?”

      “Of tot by die einde van die wêreld ... Ek sal enige plek saam met jou gaan.”

      “Grootmond! Noudat sy weet daar is nie getuies nie. Sal jy daardie selfde woorde gebruik as daar ’n predikant by is?”

      “Jy moet minder praat, liefling, en kyk waar jy ry. Netnou ry jy weer in ’n arme onskuldige motor in, of eindig ons weer in Edenvale ...”

      Hoofstuk 3

      3

      “Hoekom het jy nog nie daardie verslae geparafeer nie en hoekom is daar sterre in jou oë?” wil Veronica teen teetyd Maandagoggend van haar vriendin weet.

      “Raai?”

      “Jy is verlief.”

      “Korrek. Weet jy op wie?”

      “Op W. Meiring.”

      “Op Wynand Meiring. Hy is die mees fantastiese ou, Veronica. Ek het halsoorkop op hom verlief geraak, binne die eerste minuut nadat ek hom weer gesien het.”

      “So gou? Dit sal oorwaai. Jy het net so oor Paul van Wyk gevoel nadat jy twee keer met hom uit was.”

      “Nie net so nie. Ek sal nooit weer ’n ou so liefhê soos vir Wynand nie.”

      “Dis gaaf. Maar wat sê hý van hierdie verliefdheid?”

      “Hy het niks gesê nie. Net iets gevra.”

      “Ek weet jy brand om my te vertel, dus: Wat het hy gevra?”

      “Hy het my gevra om met hom te trou.”

      “Met julle eerste afspraak?”

      “Ons tweede. Ons was gister Bronkhorstbaai toe en terwyl hy met die seilbootjie op die water gesukkel het en die ding al wou omslaan, vra hy my om met hom te trou.”

      “Hy moet baie oulik wees om ’n boot en ’n meisie gelyktydig te behartig.”

      “Ek sê mos hy is oulik! Ons het nie in die water beland nie en ek het ja gesê.”

      “Moes jy nie eers mooi daaroor nagedink het nie? Wat weet jy van hom af?”

      “Ek weet dat hy breë skouers en blou oë het en die mooiste glimlaggie wat ek nog gesien het. Ek weet dat hy mooi bruin gebrande hande het en lang, smal vingers, en dat hy pragtig lyk in ’n baaikostuum, en ...” Marinda sien dat haar vriendin nie geamuseerd is nie. “’n Mens kan iemand baie gou opsom en leer ken, Veronica. Hy is aantreklik en sjarmant, maar hy is ook eerlik, opreg en betroubaar en hy sal ’n goeie man vir enige vrou uitmaak.”

      “Is hy toe bestuurder van die motel?”

      “Assistent-bestuurder. Sy broer Hugo is die bestuurder. Maar hy het ’n veertig-persent-aandeel in die Bosbok Motel en Hugo het sestig persent.”

      “Klink of hy baie geld het.”

      “Ek weet nie. Maar dit maak nie saak nie. Ek sou met hom getrou het al het hy skoorstene gevee.”

      “Waar het hy soveel geld gekry om in ’n luukse motel te steek?”

      “Hy was ’n handelsreisiger en was ’n jaar gelede in ’n motorongeluk betrokke. Sy been en rug is beseer en hy het ’n paar duisend rand kompensasie uit sy assuransie gekry en daarmee het hy en sy broer die motel begin.”

      “Het die broer geen geld gehad nie?”

      “Hugo het meer geld gestoot as Wynand, dié dat hy die beherende aandeel in die motel het. Hy het glo hulle familieplaas verkoop en met die geld wat hy gekry het saam met Wynand die Bosbok Motel begin.”

      “Dit klink heerlik romanties. En nou gaan jy ná julle troue die koningin van die Bosbok Motel word? Of het hierdie Hugo ’n vrou?”

      “Hy is nie getroud nie. Of Wynand sê hy ís, maar met die motel. Hy stel nie in meisies belang nie.”

      “Wanneer trou julle?”

      “Ons het nog nie op ’n datum besluit nie, maar dit sal in Desember wees.”

      “Desember! Dis volgende maand!”

      “Ek sien nie hoekom ’n mens moet wag nie. As ’n mens seker is, wil jy so gou moontlik jou lewe saam met daardie persoon begin.”

      “Jy moet nog eers jou pa se toestemming kry.”

      “Ek is oor een-en-twintig en my pa en ma sal in elk geval dadelik van Wynand hou. Ons gaan oor twee weke Lichtenburg toe sodat Wynand kan ouers vra.”

      “Wat van sy eie ouers?”

      “Hulle is nege jaar gelede in ’n motorongeluk oorlede.”

      “Jy sal natuurlik nie by Tania aanbly nie?”

      “Dit sal ’n bietjie moeilik wees om elke dag van Witrivier af in te kom kantoor toe ... As jy nou klaar besware geopper het, wil jy saam met my gaan eet, sodat ek vir jou die grootste biefstuk kan koop en die grootste bottel vonkelwyn om die ontdekking van W. Meiring mee te vier?”

      “Graag, dankie. Het hy vir die skade aan jou motor betaal?”

      “Hy het vir my ’n tjek gegee waarmee ek byna ’n nuwe motor kan koop.”

      “En vir die verkeerskaartjie?”

      “Ek het hom nie daarvan vertel nie.”

      “Hy klink na ’n vonds wat amper te goed is om waar te wees. Drink hy nie dalk nie, Marinda?”

      “Net ’n paar biere gister en gisteraand ’n bietjie vonkelwyn. En dan drink hy seker op ’n partytjie ’n paar drankies, net soos enige normale mens. Hy het nie voete van klei nie, my vriendin.”

      “Alle mans het, party net erger as ander. Wanneer gaan jy kennis gee by Tania?”

      “Môre of so. Daar is nog ’n bietjie tyd.”

      “Dan beter jy vandag daardie laboratoriumverslae deurwerk en parafeer. Deetlef Arends wil dit op sy lessenaar hê voor twee-uur vanmiddag.”

      “Ek het nie lus vir werk nie. Ek sit aan Wynand en dink, ek sit en wonder hoe die motel lyk. Ken jy die Laeveld?”

      “Ek ken net die pad reguit wildtuin toe.”

      “Wynand СКАЧАТЬ