Daar kom 'n tyd. Ettie Bierman

Чтение книги онлайн.

      “Hoekom val die klem meer op trane? Verwag jy om my eendag trane te laat stort?”

      “Ek sal enigiets in my vermoë doen om jou hartseer en verdriet te spaar, my liefste. Maar daar gebeur soms dinge wat buite ’n mens se beheer is. En as dit gebeur, wil ek hê jy moet na my toe kom. Jy moet op my skouer kom huil en dan sal ek die seer wegsoen en ’n pleister opplak.”

      Marinda se glimlag is skeef. Dis ’n nuwe Wynand hierdie, een wat sy nog nie teëgekom het nie. Dit raak ’n teer snaar aan om hom so ernstig te sien en sy neem haar voor om ’n goeie vrou vir hom te wees. Sy sal nooit iets doen wat hom sal seermaak of ongelukkig maak nie. Dis die hoogste eer wat ’n man ’n vrou kan aanbied – om haar te vra om sy naam te dra. En sy moet dit waardig wees en nooit iets doen wat hom hierdie dag sal laat berou nie.

      “Daar sal nie seer wees nie en daar sal nie pleisters nodig wees nie. Al wat ek van die lewe vra, is om jou vrou te mag wees. Dan sal ek nooit ongelukkig of hartseer wees nie.”