Daar kom 'n tyd. Ettie Bierman

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ dis haar geliefkoosde skakering en sy is bang die vervaardiging daarvan word gestaak as dit swak verkoop. Omdat sy ligte hare en ’n goudbruin vel het, pas die helderpienk kleur met die metaalskynsel haar goed, maar sy is seker dis ook ’n brunet se skakering en vanmiddag gaan sy dit aan haar kliënte wys.

      Om vyfuur die volgende middag het W. Meiring nog nie geskakel nie en Marinda begin bekommerd raak. Hy mag natuurlik siek wees of in ’n tweede ongeluk betrokke gewees het, maar sy besef dat die kanse skraal is. Hy was seker nooit van plan om haar te skakel en die skade te herstel nie. Sy voel verneder omdat sy haar so met hom misgis het. Hy het so gaaf en eerlik gelyk. Is hy dan die soort man wat ’n dame groot skade aandoen en dan net stilbly, sodat sy met die gemors bly sit? Gaan dit hom nie die res van sy lewe hinder nie? Of lag hy lekker omdat sy so naïef en goedvertrouend was? Sy kan dit nie glo nie. Iewers moet ’n logiese verklaring vir sy stilswye wees.

      Waaroor sy haar die meeste kwel, is dat haar motor nie padwaardig is nie. Haar ouers vertrek oor ’n paar weke oorsee met vakansie en daar is baie dinge om te bespreek. Sy was van plan om hierdie naweek Lichtenburg toe te ry om by hulle te gaan kuier, maar sy kan nie so ver ry met ’n motor waarvan die agterliggie nie brand nie. En sy is ook bang vir wat haar pa oor haar agtelosigheid gaan sê ...

      Woensdagmiddag, op pad huis toe, kry Marinda ’n verkeerskaartjie. Die beampte is vriendelik en simpatiek, maar hy het seker soveel slimstories in sy lewe moes aanhoor, dat hy nie deur haar onsamehangende verduideliking beïndruk is nie.

      “Ek begryp dat u wag om van die man te hoor, juffie, maar intussen is u motor ’n gevaar op die pad en ek stel voor u moet die agterliggie so gou moontlik laat herstel.”

      Marinda bekyk die pienk kaartjie en sy kook van woede. Dis die eerste keer in haar lewe dat sy vir iets beboet word en dis nie eers haar skuld nie. Dis daardie Meiring-man s’n en hý gaan die kaartjie en die skade aan haar motor betaal. Sy het in elk geval nie die geld nie. Maar dis die beginsel wat haar grief. Die ongeluk was nie haar skuld nie. Hoekom moet sý die skade dra? Hoekom moet so ’n vent skotvry daarvan afkom?

      “Wat kan jy aan die saak doen?” wil Veronica die volgende oggend weet.

      “Ek kan baie daaraan doen. Dis seker nie so onmoontlik om die vent op te spoor nie. Ek het ’n oom wat in Nelspruit in die bank werk. Ek gaan hom skakel en hoor of hy nie van ’n Meiring weet wat op Witrivier woon en met ’n nuwe, geel motor ry nie.”

      “Dis te sê ás die vent ooit op Witrivier woon. Dis dalk heeltemal ’n vals naam en adres wat hy verstrek het.”

      “As dit die geval is, dan is dit tot daarnatoe en moet ek maar betaal. Maar dan het ek darem iets aan die saak probeer doen. Maar ek dink dit is sy regte naam en adres. Hy het nie met voorbedagte rade ’n vals naam probeer verskaf nie. Ek dink hy het net agterna begin dink hy kan dalk daarmee wegkom, gedink ek sal nie die moeite doen om hom vir ’n kwessie van ’n honderd rand of wat te probeer opspoor nie. Of dalk het sy vriendin hom aangeraai om stil te sit en kyk wat ek doen.”

      Nee, oom Peet Reynecke ken nie ’n Meiring nie en geel motors is volop. Maar die bank het ’n lys van posbusnommers in die Laeveldse distrik en dit sal maklik wees om vas te stel wie huur posbusnommer 5170, Witrivier. Hy sal haar vroeg môreoggend skakel op kantoor en laat weet wat hy kon uitvind.

      Marinda plaas die gehoorbuis met ’n tevrede glimlag terug. Al waaroor sy effens skuldig voel, is dat sy op Tania se onkoste ’n ver oproep gemaak het. Maar dis ook nie die ergste nie. Sy het al dikwels in die verlede onkoste in verband met haar werk gehad waarvoor sy geen eis ingehandig het nie. Een oproep sal hulle nie armer maak nie. Sy hoop net haar oom spoor die man op. So ’n vent soos daardie Meiring-ou moet ’n les geleer word.

      Vrydae is altyd dol dae vir Marinda. Op Vrydae kom die bestellingslyste in van alle winkels, apteke en salonne wat Tania-produkte aanhou, asook die bestellings van hulle reisende verteenwoordigers. Om alles te kroon, kies die rekenaar juis vandag om steeks te raak en dis ’n ietwat verwilderde Marinda wat haar oom Peet se oproep net ná elfuur beantwoord.

      “Dis ’n Wynand Johannes Meiring, Marinda, en sy adres word aangegee as Die Bosbok Motel, Witrivier.”

      “Woon hy daar of werk hy daar, oom Peet?”

      “Nee, hy werk daar. Hy is blykbaar die bestuurder.”

      “Hoe ’n soort plek is daardie motel? Bouvallig?”

      “Alles behalwe! Dis ’n spogplek.”

      “Dan behoort hy ’n goeie salaris te kry en kan hy die onkoste van die herstelwerk aan my motor betaal.”

      Marinda skryf die motel se telefoonnommer neer, gesels nog ’n rukkie met haar oom wat sy jare laas gesien het, en dan moet sy wikkel om die getikte lyste voor middagete by meneer Arends te kry. Sy sal seker nie voor Maandag kans kry om daardie Meiring-man te skakel nie.

      “Het jy vanaand ’n afspraak?” kom deel Veronica haar toebroodjies met Marinda. “Of sal ons vanaand gaan fliek? Ek sal jou kom oplaai.”

      “Dankie, maar ek het ongelukkig ’n ete-afspraak met Don Lewis.”

      “Daardie ou wat wil hê jy moet ’n paar grimeringsadvertensies vir hom doen?”

      “Dis hy. Hy is ’n gawe ou en as hy dink ek is dalk fotogenies, sal ek graag modelleerwerk wil doen. Die geld sal meer as welkom wees – en dink net hoe opwindend dit sal wees om ’n tydskrif oop te maak en in my eie gesig vas te kyk.”

      “Dit sal oulik wees, maar moet net nie so versot raak op modelwerk dat jy ons vir ’n advertensiemaatskappy verruil nie.”

      “Ek sal nie. My pa kry stuipe as ek weer van werk verander.”

      “Dis mooi as vandag se kinders nog ontsag vir hulle pa’s het. Wat gaan jou houding wees as jy daardie Meiring kan opspoor? Gaan jy hom goed die waarheid vertel?”

      “Ja, beslis, tensy hy ’n grondige rede het waarom hy my nog nie geskakel het nie. Ek sal so ewe terloops laat val dat ek ’n goeie prokureur het en dat jy ’n getuie was. Dit sal hom laat skrik.”

      “Bosbok Motel. Goeiemiddag,” antwoord ’n vriendelike damestem.

      “Goeiemiddag. Mag ek asseblief met meneer Meiring, die bestuurder, praat?” versoek Marinda.

      Sy hoef nie lank te wag nie.

      “Meiring. Goeiemiddag,” groet ’n saaklike stem.

      “Dis Marinda Reynecke wat praat.”

      “In verband waarmee?”

      Marinda vererg haar op die plek. Gaan hy alle kennis in verband met die ongeluk ontken en maak of dit nie hy was nie?

      “Luister, meneer Meiring,” sê sy ysig, “jy sal nie so maklik daarvan afkom nie. Ek het ’n goeie prokureur en ek is van plan om ’n saak teen jou te maak.”

      “Ek is jammer, mejuf- ... ek neem aan dis mejúffrou Reynecke”

      “Dit is,” sê Marinda bitsig.

      “Ek is jammer, mejuffrou Reynecke, maar ek weet nie waarvan jy praat nie. Kan jy my asseblief inlig?”

      “Moenie my ’n tweede keer vir die gek hou nie. Ek sal my nie soos verlede Saterdagaand vir die gek laat hou СКАЧАТЬ