Môre lê ver. Ena Murray

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ

      Die donker kop buig effens. “Ja, meneer. Ek is die nuwe plaasbestuurder.” Weer, vlugtig, pen sy oë in Tania se verbysterde bloues vas. “Wie het u dan gedink is ek?”

      Bertus Erasmus lag. “Liewe land, nee, ek het nie die vaagste benul gehad nie! Ek het heeltemal vergeet dat jy vandag sou aankom.” Hy frons effens. “Maar het hulle jou nie by die stasie gekry nie?” Hy draai na sy dogter. “Tania, ek het jou mos gesê dat daar ’n motor vandag stasie toe gestuur moes word ...”

      “Ek ... e ... ek is jammer, Paps. Dit het my heeltemal ontgaan.”

      “Ek is jammer, meneer Roux ...”

      “Alles reg. As u my nou my woonplek sal wys, sal ek u nie langer ophou nie.”

      “Sekerlik. Dis ’n woonstelletjie aan die agterkant van die huis. Ek hoop jy sal dit gerieflik vind.”

      Tania sien weer die effens smalende trek om die lippe, maar sy stem is egalig en niksbeduidend toe hy antwoord: “Ek is seker ek sal. Dankie.” ’n Oomblik kyk hy haar vas aan en buig dan effens spottend. “Goeienag, juffrou.”

      Sy sien hom saam met haar pa uitstap en die verslaentheid in haar neem toe. Dan gryp sy haar rok vas en hardloop met die trap op terwyl sy nie weet of sy histeries aan die lag of histeries aan die huil moet gaan nie.

      Hoofstuk 2

      2

      Die son sit die volgende oggend reeds taamlik hoog toe Tania, nog in haar kamerjas, op die balkon uitstap.

      Sy sien die plaasbakkie aangery kom en dan voor die deur stilhou. Haar pa en die nuwe plaasbestuurder klim uit.

      Weer voel sy die vreemde gevoel van teleurstelling en sy weet nie presies wat met haar aan die gang is nie. Toe is die geheimsinnige vreemdeling al die tyd maar net die nuwe plaasbestuurder! Onwillekeurig voel sy weer die warm gloed oor haar wange. Liewe land, hy moes die situasie darem heimlik geniet het ten koste van hulle, dink sy vererg.

      Haar pa gewaar haar op die balkon en wuif. “Kom drink saam met ons tee.”

      Sy blik vlugtig na die man langs hom, maar hy staan blykbaar baie belangstellend om hom en rondkyk. Sy knik en wuif en spring dan terug die kamer binne, maar toe sy klaar gebad en aangetrek het en buite kom, is dit net haar pa wat nog op die stoep sit. Sy voel ietwat teleurgesteld. Terwyl sy aan die aantrek was, het sy besluit wat haar optrede teenoor die nuwe plaasbestuurder sal wees. Sy sal hom koel uit die hoogte groet en met haar houding goed laat verstaan waar sy plek is. En nou is hy nie eens hier nie!

      “Waar is Paps se voorman dan?” vra sy ongeërg en begin vir haar tee skink.

      Haar pa frons effens en kyk haar tersluiks aan. Snaaks, hy kry die gevoel dat sy dogter nie van die nuwe man hou nie. “Jy bedoel my nuwe bestuurder?”

      Sy begin haar tee roer. “Is daar ’n verskil?”

      Hy frons nou dieper. “Jy weet ek hou nie van daardie benaming ‘voorman’ nie, Tania. Rocco Roux is in elk geval ’n volbloed bestuurder. Ek laat die bestuur van die hele plaas net so in sy hande, kwalik ’n voorman se werk.”

      Sy frons ook nou, maar ontwyk haar pa se oë. “Is dit so verstandig, Paps? Hy is ’n vreemdeling, al hemel sy getuigskrifte hom hoe hoog op.”

      Bertus Erasmus glimlag effens. “Daar is geen getuigskrifte nie.” Hy sien sy dogter se verbaasde blik. “Soos jy so pas gesê het, kan ’n mens nie altyd op getuigskrifte reken nie. As elke getuigskrif wat gegee word die waarheid en niks anders as die volle waarheid vertel nie, is daar nie slegte mense op aarde nie – en ons albei weet dis nie die geval nie. Ek het my nog nooit baie aan getuigskrifte gesteur nie. Hierdie man het bloot net ’n brief aan my geskryf en die bewyse van sy kwalifikasies ingesluit en sy telefoonnommer verstrek indien ek hom sou wou bel. Hy was die enigste onder die talle aansoeke wat ek ontvang het wat geen getuigskrifte en lofliedere oor homself ingesluit het nie. Ek het hom gebel en dadelik van die man se stem gehou.”

      “Paps! Maar jy kan nie sommer ’n man in so ’n belangrike pos aanstel net omdat sy stem oor die telefoon jou beïndruk nie!”

      Haar pa glimlag. “My liewe kind, ek beroem my op ’n klein bietjie mensekennis en oordeel. As ek dit nie gehad het nie, sou ek nie vandag gewees het waar ek is nie. My werknemers wat ek in die verlede aangestel het, het ek verkieslik nog altyd volgens my eie persoonlike indrukke aangestel, liewer as om getuigskrifte te lees. Ek het my nog baie selde misgis. Ek is ook oortuig dat ek in hierdie geval nie verkeerd geoordeel het nie. Ons het netnou die plaas so ’n bietjie deurgery en ek is oortuig dat Rocco sy boerdery ken.”

      “Dis nie te sê dat hy betroubaar is nie,” hou sy dogter koppig vol, en haar pa se wenkbroue lig.

      As dit nie belaglik sou klink nie, sou hy amper wil dink dat Tania doelbewus iets aan die soek is om teen die nuwe plaasbestuurder in te bring. Maar sy ken die man nie eens nie!

      Hy kyk met groter aandag na haar. Sy lyk glad nie stralend gelukkig soos sy behoort te lyk nie. Sy kommer verdiep. Niemand weet hoe hy hom oor hierdie dogter van hom bekommer nie. Sedert sy vrou twee jaar gelede oorlede is, het hy sy bes gedoen om nie te oorbeskermend teenoor haar te wees nie.

      Hy het vroeër nooit enige bekommernis oor Tania gehad nie. Hy het geglo dat sy kind reg grootgemaak is en dat sy, ten spyte daarvan dat sy as rykmansdogter grootgeword het, in haar wese opreg en kerngesond was. Dis eers sedert haar ma se dood dat Bertus Erasmus kommer begin ondervind het. Dis nie dat Tania heeltemal ledig is nie. Sy help hom baie met sy korrespondensie en so meer, maar sy is nie gebonde nie, en dis of hy die afgelope twee jaar ’n rusteloosheid by sy kind begin opmerk het. Dis of sy aan die rondval is, aan die rondsoek na iets sonder om dit op ’n bepaalde naam te kan noem.

      Daar is byvoorbeeld haar twee vorige verbreekte verlowings. Hy het hom reeds jare gelede, toe sy nog ’n kind was, voorgeneem dat hy haar nooit sal probeer beïnvloed in die keuse van ’n lewensmaat nie. Albei vorige twee kere het hy vaag onrustig gevoel, en dit het later tog geblyk dat sy onrus gegrond was. In albei gevalle het dit duidelik geword dat hierdie jong mans meer belanggestel het in wat hulle uit ’n miljoenêrskoonpa sou kon kry as in wat hulle eintlik aan die dogter het.

      Ook hierdie derde verlowing van Tania stem hom nie gelukkig nie, hoewel hy sy bes doen om haar dit nie te laat agterkom nie. Op die oog af is Ewald Serfontein ’n oulike jong man wat, te oordeel na die uiterlike, al ver gekom het vir sy jare. Hy is die eienaar van ’n hele reeks motelle langs die kus, en staan onder sy vriende bekend as die “motelkoning”. Hy het nog nie juis kans gehad om sy aanstaande skoonseun goed te leer ken nie. Daarvoor is hy self, asook Ewald, te bedrywig. Maar tog is daar iets wat al bly hinder.

      Hy bekyk weer sy dogter tersluiks. Miskien is dit Tania self wat hom hinder. Hy kan nie van die gevoel ontslae raak dat sy hierdie keer maar net sommer verloof geraak het sonder om werklik verlief te wees nie. Tania se vriendinne, wat hoofsaaklik uit haar skooldae dateer, het die afgelope tyd die een na die ander in die huwelik getree. Hy het ’n nare gevoel dat sy dogter se derde verlowing sommer net plaasgevind het om in pas met die res te bly.

      Nie dat Tania nie kan kies en keur nie. Dis miskien juis die probleem. Haar vriendinne, minder ryk en minder aantreklik, het nie so ’n wye keuse gehad nie. Daarom was dit vir hulle makliker, maar sodra jy alles of almal kan kry, word die keuse moeiliker, soms só moeilik dat jy op die ou end geen keuse het nie. Hy is bevrees dis nou wat met sy kind gebeur.

      Sy blik dwaal weg oor die oop, ruim grasperke voor СКАЧАТЬ