Ena Murray Omnibus 36. Ena Murray

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ miskien een van die redes hoekom hy oor alles wil koning kraai. Dis gewoonlik so met ryk mense. Hulle verbeel hulle hulle kan oor alles en almal heers. As hy ’n bietjie minder aan aardse goed gehad het, sou hy dalk meer van ’n mens gewees het,” laat Isolde op haar reguit manier hoor.

      Man en vrou kyk weer vlugtig na mekaar. Kobus se oë vertel duidelik aan sy vroutjie dat sy maar haar plan kan vergeet. Nou, minder as ooit tevore, sal Isolde daarvoor te vinde wees.

      Isolde voel hoe ’n hulpeloosheid haar oorval. Wat kan sy doen om hierdie twee mense te help? Sy voel dis haar plig om hulle teen hierdie hardvogtige man te beskerm, al vertel Kobus ook hóé watter wonderlike mens hy eintlik is. Kobus is maar net lojaal, besluit sy spytig.

      “Wat gaan julle doen?” wil sy reguit weet, ook ten einde raad. “Kan Martina nie maar eers plaas toe gaan en hulle gaan ontmoet nie, sê as jou verloofde?” Sy glimlag skeef. “Ek weet dis nie heeltemal eerlik nie, en dis beslis nie reg van my om julle voor te gaan met so iets nie, maar wat kan ’n mens anders doen? Gaan jy dan Argentinië toe en gaan koop jou beeste, en stuur Martina solank plaas toe. Wanneer jy terugkom, het hulle darem tyd gehad om haar te leer ken, en kan julle maar bieg. Ek kan aan niks anders dink nie. Kan julle?”

      Die twee loer weer onderlangs na mekaar, en dan lig Martina haar kop op. Dis nou of nooit. “Ons het self aan iets in daardie rigting gedink, maar ... ons het eintlik gedink dit sal beter wees ... ek bedoel, ons wil jou vra of ... jy nie liewer eers Rocklands toe wil gaan nie.”

      “Ek? Maar wat moet ék daar gaan maak? Dis in jóú wat hulle belangstel, nie in my nie.”

      “Jy verstaan nie. Wat ek eintlik bedoel, is dat jy eers daarheen gaan en voorbrand vir ons maak ...”

      “O nee, dankie. Nie al wat ’n Brahmaankoei in die wêreld is, kry my op daardie plaas nie. Nee, Martina, nee.”

      “Ag, sus, asseblief. Ek vra so mooi. Nog net hierdie keer, asseblief, sus, doen dit vir my, toe?”

      “Martina, jy is nie reg in jou kop nie. Die liefde het jou verstand aangetas. Daardie Zak sal my sommer van die plaas af verjaag.”

      “Nie as jy as Martina gaan nie. My ma weet dat daar ’n Martina is op wie ek verlief geraak het, en ter wille van haar sal hy jou dan nie sommer kan weg- ...”

      “Wag ’n bietjie. Wát het jy nou net gesê?”

      Martina spring ook weer in. “Hy het gesê as jy as ek gaan ... Verstaan jy nie? Jy gaan eers as Martina plaas toe en maak hulle mak, om dit so te stel, en dan ...”

      “Maar julle is seker stapelgek. Waar’t jy gehoor ... Liewe land!” Haar asem is skoon weg. “Julle is nie reg wys nie,” sê sy met oortuiging toe sy die erns op albei se gesigte sien.

      Haar jonger sussie se oë het nog nooit só gepleit nie. “Sol, asseblief. Dis al wat ons kan doen.”

      “Maar dis bedrog. Gruwelike bedrog!” protesteer Isolde geskok. “Jy kan nie werklik verwag dat ek so iets sal doen nie, Martina! Om ’n ou dame wat my nog nooit enige kwaad aangedoen het nie so te gaan staan en bedrieg!”

      “Maar dis juis ter wille van haar,” laat Kobus vinnig, oorredend hoor. “Ma sal dadelik van jou hou, net soos ek weet sy dadelik van Martina sal hou. En ná so ’n rukkie sal sy heeltemal gerus voel oor die vrou met wie ek wil gaan trou, soos sy dit sal sien. En dan kan jy haar die waarheid vertel en haar oortuig dat jou suster met wie ek reeds getroud is, net so goed soos jy is en dat sy geen vrese hoef te hê nie.”

      Sy kyk hom openlik ontevrede aan. “Ek sien. Ek is nou die een wat al die kastaiings uit die vuur moet gaan krap, nè? Toe ek gesê het moenie so oorhaastig wees nie ...”

      “Ja, ons weet, Isolde,” keer Martina vinnig. “Ons was seker ’n bietjie te haastig, maar gedane sake het geen keer nie. Ons is nou klaar getroud en Kobus gaan onterf word as hy nie sy aanstaande deur sy broer goedgekeur kry nie en sy ma sal ’n hartaanval kry as sy moet hoor hy is al getroud. Asseblief, sus.”

      Isolde se nugter verstand vertel haar dat sy reeds meer as halfpad vasgetrek is, maar sy gooi nog desperaat wal. Sy wend haar tot Kobus. By dié sal sy nog haar man kan staan, maar as Martina só pleit, val dit haar swaar om nee te sê. “Is dit werklik so lewensnoodsaaklik dat jy eers Argentinië toe moet piekel agter ’n paar beeste aan, Kobus? Die wêreld is seker redelik vol van die goed? Jy kan mos eers vir Martina gaan voorstel aan jou mense en daarna, as daardie bankrot miljoenêr in Argentinië dan sy beeste al verkoop het, ’n ander transaksie beding.”

      Kobus skud sy kop beslis. “Nee, Isolde. Die bankrot miljoenêr in Argentinië se Brahmane is stamboekgoed. Ek verneem hy was dié teler van Brahmane in die land. Dis die kans van ’n leeftyd hierdie, en ek durf dit nie deur my vingers laat glip nie.” Sy gesig is nou ernstig. “Jy sien, my pa was ’n puik boer en Zak is nog beter. Daar het nie veel vir my oorgebly om te doen nie. Nou het ek die kans om ook iets aan te pak.

      “Ek wil nie net op my pa en my broer se louere gaan sit en rus nie. Met my idee om met Brahmane in ons geweste te boer, kry ek nou die kans, nie net om myself te bewys nie, maar ook miskien ’n nuwe potensiaal vir die streek te bied en ’n deurbraak in ’n heel nuwe rigting te maak. Vleis het een van ons hoofvoedseltekorte geword. Ons land produseer nie genoeg beesvleis nie. Die Brahmaan is ’n vleisras, en ek wil bewys dat daardie ras in ons wêreld kan aard en heeltemal winsgewend vir die boer kan wees wat hom nog net altyd op skaapboerdery toegespits het. Maar dan moet ek begin met die beste wat ek kan kry. En nou kán ek die beste kry.”

      Dit word stil in die woonstel se sitkamer. Daar is niks meer om by te voeg nie. Twee paar oë bly haar pleitend aankyk, en Isolde spring weer op. “Dis ... te vergesog. Dit gaan nie werk nie. Daardie broer van jou sal niks daarvan dink om my in die tronk te laat gooi as hy alles uitvind nie. Ek sal ook nooit die moed hê om hulle later die waarheid te vertel nie.”

      “Goed dan. Jy hou die fort daar tot ons terugkeer. Dan sal ek self vir Ma en Zak alles kom vertel,” antwoord Kobus vinnig.

      “Kobus sê dit sal uiters drie tot vier weke wees wat hy nodig het, sus. En jou verlof begin mos oor ’n paar dae. Jy sal kan gaan.”

      “Dankie, maar ek sal liewer self besluit waar ek my welverdiende jaarlikse verlof wil deurbring.” Isolde sug. Dis hopeloos. Sy is vas. Sy sien Kobus se standpunt in en sy besef dat dit seker vir hom een kans uit ’n duisend is hierdie. Alles sou anders kon verloop het as daardie Zak-buffel net ’n bietjie redelikheid in hom gehad het en hy ’n man was met wie ’n mens kon praat. Maar dit is hy beslis nie, soos sy uit eie ervaring reeds weet, en hy sien blykbaar geen ander mens as net Zacharias Coetzenbergh se standpunt in nie.

      Sy frons hewig. Dan is dit sy eie skuld as mense hom bedrieg. Hy is die oorsaak dat mense skelm raak. En niemand wil werklik die ou dame bedrieg nie, maar ter wille van haar gesondheid moet hulle eers die waarheid so ’n effense kinkel gee tot dit veilig genoeg is om haar die volle waarheid te vertel.

      Maar om daar na die gramadoelas te gaan en haar te gaan voordoen as iemand anders ...

      Daar is ’n klop aan die voordeur en Isolde sê vinnig: “Ek vermoed dis Richard. Moet asseblief niks teenoor hom noem nie. Hy hoef nie van hierdie probleem te weet nie. Dit gaan hom nie aan nie.”

      “Dan ... dan sal jy, sus?” vra Martina vinnig en Isolde knik verwytend.

      “Ek het nie juis ’n keuse nie, het ek? Ons praat later weer.”

      Toe СКАЧАТЬ