Abel se lot. Chris Karsten

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ Lomas?” Sy leun nader, haar oor naby sy vaselinelippe.

      “Wrs d fkn kwk?”

      “Ek dink jy yl nog, maar die koors is gebreek. Drink hierdie pil, net ’n susmiddel, sodat jy weer kan slaap. Ek sal die verbande vanaand kom omruil.”

      Sy hand onder die kombers uit, kry haar pols beet. Groot inspanning om die woorde oor sy stembande te kry. “Waar’s die fokken kwak?”

      Sy steier tru. “Meneer Lomas!”

      In sy nek die spiere gespan. “Haal die verbande af. Bring ’n spieël.”

      “Kalmeer nou eers,” sê die verpleegster. “Ek kan dit nie afhaal nie, dis te gevaarlik. Antibiotiese salf vir die wonde …”

      “Roep dokter Lippens.”

      “Hy’s nie hier nie, hy’s by sy spreekkamer. Hy sal vanaand kom wanneer ek die verbande omruil. Drink die pil en rus.”

      Hy sluk die pil, lê terug teen die kussings, raak lomerig, sluimer in.

      Toe hy wakker word, voel hy beter, lê haar en inwag. Buite, deur die venster, daal die aand oor Bujumbura. Sy bed is die naaste aan die venster, sodat hy net sy kop hoef te draai om uit te kyk. Hy is bly oor die venster, wil nie ingedruk wees tussen ander beddens en pasiënte wat neul en kerm nie.

      Hy wag, sluit sy oë, luister na die gedreun en getoet van karre buite in die straat.

      Dan voel hy haar teenwoordigheid, hoor haar stem bokant hom: “Is dit nog seer? Het jy nog pyn?”

      Haar vingers by sy ore waar sy die verband lostorring.

      “Waar’s die dokter?”

      “Kom later, doen nog sy saalrondtes. Die ore lyk goed, meneer Lomas. Jy’t nou mooi ore, kabouterore. Ek dink hulle kan nou oop bly, lug kry, nie meer nodig vir verbande en pleisters nie. Amper genees.”

      “Hoe lank is ek al hier?”

      “Vyf dae. Dis waarom die wonde al byna genees het. Kom ons kyk na die gesig.”

      “Net twee nagte, het hy gesê. Dan kon ek huis toe gaan.”

      “Daar was komplikasies … A, die neus.” Klik met haar tong. “Nee, aan die neus sal weer ’n bietjie getimmer en geskaaf moet word. Gesond, maar nog nie reg nie. Oor so ’n maand moet jy weer kom vir die neus.”

      “Bring die spieël.”

      Sy draai die laaste verband los, verwyder die gaas van sy ken. “O nee, die ken ook. Dis waar die ergste infeksie was: die nuwe ken.”

      Hy probeer uit die bed opstaan, sy druk hom terug.

      “Ek wil sien!”

      “Netnou, netnou. Laat ek dit eers reinig. Ons wil nie met ’n nuwe infeksie sit nie, wil ons, meneer Lomas?”

      Hy lê terug, laat haar toe om sy gesig met watte en ’n koel vloeistof te baai, die ontsmetmiddel skerp in sy neus.

      “Kan jy dit ruik? Ek sien jou neus trek op ’n plooi, jy kan ruik. Dis ’n goeie teken. Jou sinusholtes is nie aangetas deur die infeksie nie. Dis goeie nuus, nè?”

      “Wat’s fout met my neus en ken?”

      “Niks is fout nie, meneer Lomas, net onafgehandelde werk as’t ware … nog onvoltooid.”

      “Weekend facelift, dis wat hy gesê het, niks van onafgehandelde werk nie!”

      “Hy kon die komplikasies nie voorsien het nie.”

      “Ek moet badkamer toe gaan.”

      “Ek bring die pan.”

      “Ek wil nie die pan hê nie.”

      Sy help hom uit die bed uit.

      “Haal die drup uit my arm.”

      “Mag nie.” Sy hou die kamerjas vir hom. “Dokter moet sy toestemming gee. Kom, stadig nou eers. Bietjie lighoofdig? Leun op my skouer tot jou bene sterk genoeg voel. Kan jy alleen staan?”

      Hy begin hoes, vee die speeksel met die agterkant van sy hand van sy lippe af.

      “Kry jy verkoue, meneer Lomas? Kan ook die nagevolge van die koors wees.”

      Sy hang die kamerjas om sy skouers, oor die hospitaaljurk sodat sy rug en boude bedek is. Hy is kort van statuur, neig tot plompheid, veral om die heupe en boude, en vet ronde dye.

      “Hoesstroop. Kan ek iets kry vir die hoes?”

      “Ek weet nie, sal eers die dokter moet vra.”

      “Chamberlain’s, dis onskadelik. Net ’n paar slukkies Chamberlain’s vir die hoes en die rou keel.”

      “Ek sal kry.”

      Hy slof deur toe, die staander van die drup in sy een hand. Die vel van sy gesig nog styf, maar nou verlos van die verbande. In die badkamer kry hy die spieël.

      Hy herken nie die gesig nie. Hy was kenloos. Nou is daar ’n ken in die spieël, ’n grote, die vel ingevalle soos kraters op die maan se oppervlak. Die eens plat neus is nou skerp en skeef, die punt opgebuig, die neusvleuels gesper.

      ’n Karikatuur – dís die gesig wat hy in die badkamerspieël aanskou. Net sy oë herken hy. Die trae knip van die lui oog.

      Jy is nie mooi nie, het sy moeder vir hom gesê, moet dit nie vererger deur leuens te vertel nie. Hy was toe tien, twaalf jaar oud. Later, op dertig, het sy gesê: Elke mens verdien die gesig wat hy het. Hy het nie geweet wat sy daarmee bedoel nie.

      Onafgehandelde werk. Om die neus reguit te maak, die punt af te buig, die neusvleuels te vernou. En aan die ken te timmer. Die kratervel van die infeksie, weet hy, is gedane sake. Daaraan kan niks gedoen word nie. Hy ken huide en velle, en sien nie kans vir ’n veloorplanting nie. Daarvoor is die risiko té groot, in hierdie plek met sy gevaar van infeksie.

      Hy skuifel met die drup terug na die groot saal, verby beddens vol kreunende, kermende mans, kruip terug onder die komberse van sy bed by die venster. Neem ’n sluk van die hoesstroop uit die bruin bottel. Hy hou van die dropsmaak, die streling van die dik stroop in sy keel.

      Hy vat nog ’n sluk, lê hoog op teen die kussings en bestudeer die etiket op die bottel, die bestanddele van die mengsel: liquorice, ipecac-ekstrak, die preserveermiddel natriumbensoaat. Hy plaas die bottel op die bedkas terug. Ipecac. Sy moeder het ipecac-stroop vir sy pa en broer gegee toe hulle die nag skielik saam siek geword het. Ipecac-stroop was ’n huismedisyne om vomering te stimuleer as iemand per ongeluk iets giftigs inkry. Nie vir sy pa en broer gehelp nie.

      Hy dwing hulle uit sy gedagtes, wag op die besoek van dokter Lippens. Hy wens hy het sy MP3 gehad om na Paganini te luister.

      Sy gedagtes draai na Jules van Bujumbura wat hy in Johannesburg ontmoet het, Jules wat die Afrikamaskers vir hom gebring het vir СКАЧАТЬ