Marysieńka Sobieska. Tadeusz Boy-Żeleński
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Marysieńka Sobieska - Tadeusz Boy-Żeleński страница 20

Название: Marysieńka Sobieska

Автор: Tadeusz Boy-Żeleński

Издательство: Public Domain

Жанр: Мифы. Легенды. Эпос

Серия:

isbn:

isbn:

СКАЧАТЬ id="n13">

13

n'insistons pas (fr.) – nie nalegajmy, nie naciskajmy. [przypis edytorski]

14

aviti sanguinis ultor (łac.) – mściciel krwi dziada. [przypis edytorski]

15

ochędóstwo (starop.) – porządek; strój. [przypis edytorski]

16

omnino (łac.) – całkowicie. [przypis edytorski]

17

hominum otiosorum (łac.) – dosł. ludzi próżnujących; próżniaków. [przypis edytorski]

18

ad capessendam Rempublicam (łac.) – do troski o Rzeczpospolitą. [przypis edytorski]

19

Poloniusz – drugoplanowa postać w tragedii Shakespeare'a Hamlet, ojciec Ofelii i Laertesa; wcielenie dworaka. [przypis edytorski]

20

letki – dziś popr.: lekki. [przypis edytorski]

21

zdaleka – dziś popr. z daleka. [przypis edytorski]

22

contemnere (łac.) – pogardzać. [przypis edytorski]

23

grandilokwencja – górnolotny, napuszony styl mówienia. [przypis edytorski]

24

Jakób – tak w daw. pisowni (por. Jacob); dziś: Jakub. [przypis edytorski]

25

peregrinacii – dziś: peregrynacji; peregrynacja: podróż. [przypis edytorski]

26

iunii (łac.) – czerwca. [przypis edytorski]

27

vies romancées (fr.) – powieści biograficzne (fabularyzowane). [przypis edytorski]

28

Fronda – ruch rewolucyjny, antyabsolutystyczny we Francji w latach 1648–1653; głównie mieszczańsko-chłopski, mający jednak powiązania z arystokracją. [przypis edytorski]

29

Kondeusz – Ludwik II książę de Condé (1621–1686) z dynastycznej rodziny Bourbonów; marszałek Francji, wybitny dowódca w czasie wojny trzydziestoletniej; sławę przyniosło mu zwycięstwo pod Rocroi. [przypis edytorski]

30

Turenne (1611–1675) – właśc. Henri de la Tour d'Auvergne, wicehrabia de Turenne; dowódca wojsk fr. w wojnie trzydziestoletniej. [przypis edytorski]

31

Colbert, Jean-Baptiste (1619–1683) – minister finansów na dworze Ludwika XIV. [przypis edytorski]

32

Bossuet, Jacques-Bénigne (1627–1704) – biskup katolicki, nadworny kaznodzieja Ludwika XIV, wychowawca jego syna; teolog, wyraziciel myśli tradycjonalistycznej, wykorzystanej następnie przez konserwatyzm; uzasadniał sakrę władzy królewskiej (absolutyzmu) poprzez wykład porządku naturalnego świata i pochodzenie władzy świeckiej bezpośrednio od Boga oraz przedstawił Kościół jako instrument Opatrzności Bożej pozwalający harmonijnie spoić historię świętą z polityką; jednocześnie stworzył podstawy teorii spiskowej dziejów, występując przeciw jezuitom; prowadził korespondencję filoz. z Leibnizem; dążył do nawrócenia protestantów z powrotem na katolicyzm (nawrócił marszałka Turenne'a). [przypis edytorski]

33

Vauban, Sebastien de (1633–1707) – markiz; marszałek Francji, ekonomista; wybitny inżynier wojskowy i architekt, twórca nowego sposobu budowania fortyfikacji i twierdz oraz technik oblężniczych. [przypis edytorski]

34

pani de Sévigné – Marie de Rabutin-Chantal (1626–1696), markiza de Sévigné, przeszła do historii literatury fr. jako autorka listów do córki stanowiących zarazem barwne odzwierciedlenie epoki, w której żyła. [przypis edytorski]

35

rendez-vous (fr.) – spotkanie. [przypis edytorski]

36

księżnej de Longueville – Anne Geneviève de Bourbon (1619–1679); siostra Kondeusza. [przypis edytorski]

37

angielska monografia Mortona – J. B. Morton, Sobieski King of Poland, London 1932. [przypis edytorski]

38

celowsze – dziś popr.: bardziej celowe. [przypis edytorski]

39

półtrzecia (starop.) – dwa i pół. [przypis edytorski]

40

z nią albo na niej – „Wrócić z tarczą albo na tarczy”: sentencja pożegnania wojownika wyruszającego na wojnę w Sparcie oznaczająca życzenie powrotu zwycięzcą albo poległym, ponieważ uciekając żołnierze porzucali tarcze, aby lżej im było biec, natomiast poległych znoszono z pola bitwy używając tarczy jako noszy. [przypis edytorski]

41

o wszeteczeństwach (…) o Piśmie Świętym – Dokąd posuwała się fałszywa i śmieszna pruderia, świadczyć może fakt, że, spostrzegłszy w pierwszych arkuszach Listów Jana III z wyprawy wiedeńskiej zwyczajny zwrot króla: „Dzieci całuię y obłapiam”, ten sam wydawca wszędzie zasmarował to ostatnie słowo czarnym tuszem (wydanie z r. 1823). W następnym roku (1824) wyszło nowe wydanie tych samych listów; może poprzednie wycofano z powodu tej skazy; w nowym opuszczono już wszędzie inkryminowane słowo. [przypis autorski]

42

przez prokurację (z wł. per procura) – przez pełnomocnika. [przypis edytorski]

43

diariusz królewicza Jakuba Sobieskiego (…) odmłodził Marysieńkę – Data urodzenia Marii Kazimiery, przyjęta na zasadzie Diariusza syna jej, królewicza Jakuba (rok 1641), jest, zdaniem prof. Battaglii, ścisła, inne zaś dawniej przyjmowane daty trzeba uznać za błędne. Ścisłość daty 1641 r. można stwierdzić na zasadzie kronik domu rodu La Grange. Sprzeczność między relacjami tyczącymi wieku Marii Kazimiery w chwili przybycia do Polski a zapiskiem nadwornego lekarza O'Connora, określającym jej ówczesny wiek na lat 12, tłumaczy prof. Battaglia tym, że po pierwszym przybyciu do Polski Maria Kazimiera wróciła do Francji do rodziny, spędziła dzieciństwo w zamku Prie de Nivernais, po czym w r. 1652 przybyła ponownie do Polski. O tym drugim przybyciu mówi O'Connor, podczas gdy inni kronikarze o pierwszym (zdaniem prof. Battaglii niezupełnie pewnym); [Battaglia, Otto Forst de (1889-1965), pol. historyk i krytyk literacki pochodzenia austriacko-włoskiego; w marcu 1938 r. opublikował w „Przeglądzie Powszechnym” artykuł Brązowienie Marysieńki, będący odpowiedzią na publikację biografii żony Sobieskiego autorstwa Boy'a Żeleńskiego; Red. WL.]. [przypis autorski]

44

fraucymer (z niem.) – poczet kobiet, dwór żeński towarzyszący królowej. [przypis edytorski]

45

minion (z fr. mignon) – faworyt królewski, kochanek. [przypis edytorski]

46

ekspens – wydatek. [przypis edytorski]

47

autor Ogrodu fraszek – Wacław Potocki. [przypis edytorski]

48

kornet (z fr. cornette: rożek) – wysoki czepiec z dwoma rogami, pod którymi chowano skręcone włosy, i rozpiętym między nimi welonem; zazwyczaj wykonany z koronek, aksamitu, jedwabiu; efektowna ozdoba głowy kobiet, ostro krytykowana przez kościół ze względu na rogaty, tj. „diabli” kształt. [przypis edytorski]

49

c СКАЧАТЬ