Болганчык еллар. Мөһаҗирләр (җыентык). Махмут Галяу

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ калды… Аңа тимик, егетләр, ничек тә бер түләр әле, – диде.

      Әйбер җыю беткәч, Фәйзулла староста, Фахирәне үз янына чакыртып алып:

      – Салымыңны нигә түләмисең? – дип сорады.

      Хатын, ертык яулык очы белән авызың каплап, оялып кына:

      – Ни белән түлим соң, Фәйзулла абзый… Үзең дә беләсең, бернәрсәм дә юк бит… – диде.

      – Теләгәндә табарга була… Синең кебек япь-яшь хатынга салым түләмәү оят түгелме? – диде Фәйзулла.

      – Бер мин генә түгел, бөтен кеше шундый хәлдә бит, Фәйзулла абзый… Алай бик кыссаң, соңгы самавырым белән мендәрләремне бирермен инде.

      – Аннан башка да каравыл өе иске-москы белән тулган. Син безгә акча китер, акча!..

      – Каян алыйм мин аны?

      – Теләгәндә табарга була… Шундый япь-яшь хатын…

      Алар өйалдында сөйләшеп торалар иде. Иллене узган Фәйзулла белән егерме яшьлек Фахирәдән башка бүтән кеше юк иде. Фахирә, күз яшьләренә төелеп, капкага таба китте.

      – Туктале, килен! – диде аңа Фәйзулла.

      Фахирә туктады. Староста як-ягына каранып алды да бик мәгънәле итеп:

      – Акчаңны әзерләп куй!.. Бүген кич өеңә үзем кереп чыгармын! – диде.

      Фахирә аның бу сүзләренең мәгънәсен аңламады, тиз генә капкадан чыгып китеп барды.

      Кич, бөтен авыл йоклап беткәч, Фәйзулла, куенына ярты икмәк кыстырып, өеннән чыкты, хатынына:

      – Сотский Хәлил янына барып кайтам әле, – диде, үзе туп-туры Фахирә өенә китте.

      Фахирәнең тәрәзәсендә уты юк иде инде. Староста әкрен генә тәрәзәне шакыды.

      Эчтән:

      – Кем ул? – дип куркынып сораган тавыш ишетелде.

      – Мин идем, Фахирә… Ач әле, акыллым!..

      Тол хатынның күңеленнән: «Акча алырга килгәндер, карт тәре!» – дигән уй чагылып үтте һәм куркып кына җавап кайтарды:

      – Мин йокларга яттым инде, Фәйзулла абзый.

      – Барыбер, ач… Яхшы киңәш белән килдем! – дип, Фәйзулла ишекне тартып карады, ишек бикле булып чыкты. Шуннан ул тагы тәрәзә шакыды.

      Фахирәнең тавышы-тыны ишетелмәде. Староста аның саен шакый бирде. Фахирә, куркуыннан калтырана-калтырана, ишекне ачты да мич артына кереп китте.

      Фәйзулла, тиз генә бусагадан атлап, туп-туры мич артына китте. Куеныннан ярты икмәк чыгарып, аны киштәгә куйды.

      – Синең кебек яшь хатынга акча таба алмау оят ул, Фахирә, – дип, кулын аның иңбашына салды.

      Фахирә, куштанның ниятен сизеп, куркуыннан катып калды. Фәйзулла аны көчләп мич артыннан сөйрәп алып чыккач кына, хатын ялварырга кереште:

      – Алла хакы өчен, мәсхәрә итмә, Фәйзулла абзый… Алла хакы өчен!..

      – Куркырлык берни дә юк, акыллым, куркырлык берни юк!.. Шундый яшь була торып, акча таба алмыйсың!.. Әйе… яшьсең… чибәрсең… – дип сөйләнде Фәйзулла.

      «Кешеләргә кычкырыйм микән әллә? Тик СКАЧАТЬ