Մատեան Ողբերգութեան. Գրիգոր Նարեկացի

Чтение книги онлайн.

      Տէ՜ր, ողորմութեամբ նայիր բազմավտանգ ախտերի դառնավիշտ իմ պատկերին,

      Որ քո հանդէպ եմ տածում ահա:

      Կարեկից եղիր ինձ բժշկապէս եւ ոչ թէ որպէս քննիչ-դատաւոր:

      Արդարեւ մեծ է տագնապն այս ցաւատանջ տարակուսանքի եւ վարանման,

      Երբ մեղքով է տարուած մարմինն ամբողջովին,

      Իսկ հոգին չի մեկուսացած չար գործերից,

      Երբ զգայարանքները կապկապուած են մոլորութիւնների սովորութեամբ,

      Եւ զանգուածը շաղախուած է մահացու կրքերով.

      Երբ սրտի զգայութիւնը խայթերո՜վ է խոցոտուած,

      Եւ բարիքների ակնկալութիւնն իսպառ վերացած.

      Երբ բանականութեամբ հանդերձ` անասունների շարքն է դասուած,

      Եւ գոյութեան հետ զազրելի գարշութիւններ են շարամանուած.

      Երբ արտաքնապէս թէեւ առողջ, սակայն ներքնապէս է վիրաւորուած

      Եւ յիշելով իր մեղքերը սաստիկ` յուսահատութեան է միշտ մատնուած.

      Երբ որ նախապէս գործած մեղքերի տագնապումներով է տարակուսուած,

      Եւ աղօթքի յստակութիւնն իսպառ պղտորուած.

      Երբ խղճմտանքը խռովանքներով է յոյժ տոչորուած

      Եւ ձեռքը մաճին` հետեւի գործերն հետազօտելով է միտքն զբաղուած.

      Երբ դէմքով դէպի առաջ է դիմում, ոտքերով` դէպի հետեւ ընկրկած

      Եւ գիտենալով հանդերձ ճշմարիտ գոյութիւնները, անգոներից է շարունակ խաբուած

      Եւ մտքի մղած մարտերի մէջ միշտ փոքրութիւններից է յաղթահարուած,

      Եւ սրտի սաստիկ հառաչանքներից հագագի դուռն է համակ հրդեհուած.

      Երբ ամէնուրեք` խոնաւութիւնն է քիմքի տոչորուած

      Եւ ամէն կողմից անարեւ մէգով է շրջապատուած.

      Երբ ակնկալութեան ընդարձակութիւնն է իսպառ ամփոփուած,

      Եւ անտանելի տառապանքներն են զգայարանների վրայ դրոշմուած.

      Երբ որ կորստեան եղկելիութիւնն է մտաբերուած,

      Եւ հատուցումի դատավճիռն է մտքի դիւանում արձանագրուած.

      Երբ բարերարի աչքն է զայրալից երեւոյթ առած,

      Եւ լոյսը խնդութեամբ հողազանգուածիս դէմ է զայրագնած.

      Երբ որ Աստծոյ ահաւորութիւնն փոքրիկ էութեանս հետ է ընդհարուած

      Եւ իր խօսքերի որոտումով միշտ` բանաւոր մոխրիս դէմ է բարկացած,

      Երբ արդարութեան իր քարերով նա մահուան արժանուս է միշտ քարկոծած,

      Երբ որ ինձ տրուած տաղանդը այստեղ անառակութեան մէջ եմ կորցրած,

      Եւ իմ պատուական ասացուածքն իբրեւ անարգ անարժէք` հողի տակ է թաղուած.

      Երբ ողջ արգասիքն իմ աշխատանքի` ծուլութեան մութով է ծածկուած

      Եւ չի երեւում ճրագի լոյսի պէս հեռու տարուած,

      Երբ իրաւազուրկ պատասխանարանն է լեզուիս կարկամած,

      Եւ իմ անհամբոյր բարբառող շուրթերս իրօք արժանի կերպով պապանձուած.

      Երբ հուզեալ միտքս ամէն ուղղութեամբ ցրիւ է եկած

      Եւ օգտակարին հասու լինելու անկարող դարձած,

      Եւ լաւն ու բարին ընտրելու կշռի մէջ յիմարացած.

      Երբ ճանապարհը չարի արգելքով է խափանուած,

      Եւ վառարանն է իւղի` հնոցի մոխիրով լցուած.

      Երբ կենաց մատեանից իմ անուան գիրն է ջնջուած,

      Եւ երանութեան փոխարէն այնտեղ կշտամբանք գրուած:

      Թէ զինուոր եմ տեսնում` սպասում եմ մահուան.

      Թէ պատգամաւոր` խստութեան.

      Թէ СКАЧАТЬ