Название: Уйгурская энциклопедия, том 2. Сказки о животных.
Автор: Уйгурские Народные Сказки
Издательство: Автор
isbn:
isbn:
– Ну, братишка Асланхан, зачем пожаловал в наши края? – начал разговор один из «доброжелателей».
– Я ищу Ангела,– ответил он.
– Ангела? – переглянулись двое.
– Какого Ангела?– спросил один из доброжелателей, сверкая белыми клыками.
Асланхан стал быстро-быстро рассказывать свою историю:
– Все вокруг считают меня никчемным и думают, что я ничего не умею. Вот поэтому я хотел, чтобы Ангел произнес надо мной: «Суф». И тогда я смогу делать все! Помогите мне найти Ангела.
«Доброжелатели» задумались. Длинномордый сказал:
– У тебя хорошие намерения. Брат Волк сможет помочь тебе.
– О чем ты говоришь, друг Лис? – обиженно произнес волк. Но Лис тот час же ткнул его в бок.
– Ангел – это же твой близкий друг. Как ты можешь отказать в помощи нашему маленькому братцу? – сказал лис и подмигнул волку.
Волку ничего не оставалось больше делать, как покачать головой в знак согласия. Асланхан же несказанно обрадовался.
Икки күндин кейин бөрә асланханни периштә билән көрүштүрүш үчүн елип маңди. Асланхан вәйран болуп кәткән кона сепилниң йениға кәлгәндә бөридин:
– Түлкә акам немишқә биллә бармайду? – дәп сориди.
– Униң иши бар – деди бөрә асланханни хатирҗәм қилип.
Улар үн-түнсиз меңип, гугум чүшүшкә йеқин бир мазарлиққа кәлди. Бу йәрдә һәйвәтлик қәд көтирип турған гүмбәзләр вә егиз мунарилар, мунариларниң арқисида тамлири өрүлүп чүшкән чоң бир мечит туратти. Бөрә гүмбәзләрни көрситип:
– Бу улуғ йолвас шаһниң мазари, бу, шир батурниң қәбриси, мана бу ейиқ әвлияниң мунари, мону мечитта улуғларни яд етип кәлгәнләр намаз оқушиду, – деди.
– Периштә нәдә туриду? – дәп сориди асланхан алдирап.
– Ағзиңни жум! – деди бөрә көзлирини чәкчәйтип, – биләмсән? – авал улуғларниң роһиға дуа қилмай туруп, периштәни тилға алсаң, периштә аччиқлинип көзүмизгә көрүнмәйду.
Асланхан җим болуп қалди. Бөрә дәрһал уни дүмбисигә артип, бир гүмбәзниң алдиға әкелип жүкүндүрди. Андин бир немиләрни дәп пичирлап, қолини егиз көтәрди. Бирдәмдин кейин бөрә асланханни йәнә бир гүмбәзниң алдиға башлап кәлди. Улар жүкүнүп олтиришти.
– Еһ, җаниҗан достум периштә – деди у көзини жумуп, – бизниң кичик достумиз асланхан саңа илтипат қилип кәлди. Малал көрмәң, бу кичик бурадәрниң тилигини иҗазәт қилишиңизни сораймән.
Униң сөзи аяқлишиш билән тәңла гүмбәзниң арқисидин һәммә йерини ақ рәхт билән чүмкәвалған, пәқәт икки көзила пақирап турған бирси чиқип кәлди. Униң көзлири қизил болуп, худди түлкиниң көзигә охшаш, от чақнап туратти.
– Асланхан, СКАЧАТЬ