Nar çubuğu. Əli Bəy Azəri

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ dedim. – Bir dəfə də qonaq olun.

      Təklifımə qarşı çıxmadı, dərhal pulunu qatlayıb cibinə qoydu.

      –Təşəkkür edirəm. – dedi.

      Yenə də onu ötürməyə çıxdım.

      –Mən general Varonçova ilə çox yaxınam. – Çöldə astadan pıçıldadı. – FTX-nın generalıdı, nə problemin olsa, çəkinmə, de, buralar bizlikdi.

      –Şükürlər olsun. Hələ ki, bir problemim yoxdur, – dilucu təşəkkürümü bildirdim. – Bir də ki, mən kiçik adamam, generallıq nə problemim olasıdı. Elə sizin kimi adamla tanış olmaq mənə bu qərib diyarda dünya boydadı.

      Həmyerlimi yola salıb geri qayıdanda yenə də Muradla üz-üzə gəldik.

      –Ağbaş həmyerlin polkovnikdir?

      Bazanın işçiləri ona ad da qoymuşdular: Ağbaş. Öz aralarında belə danışırdılar: Ağbaş gəldi, Ağbaş burdan keçdi.

      –Özün görmədin? – Sualını sualla qarşıladım.

      –Gördüm. Harda işləyir? Vəzifəsi nədir?

      –Soruşmadım.

      –Soruşardın də… – Murad əlini əlinə vurub heyfsləndi. – Bəlkə bir işimizə yaradı.

      –Özü də dedi e… fıkir vermədim.

      –Nə dedi?

      –Dedi ki, general Varonçovanın xidmətindəyəm.

      –FTX Varonçovanın?

      –Hə… Nədir ki?

      –Heç bilirsən o, kimdir?

      –Yooxxx…

      –Bilməsən yaxşıdır.

      Murad bunu deyib getdi. Təxminən bir saat sonra özbək Vaxob yenə başılovlu gəldi yanıma.

      –İndi nə olub? – Bu dəfə mən onu qabaqladım.

      –Sənin o polkovnik həmyerlin bu dəfə gedib mənim o yetim-yesir kəndçilərimə ilişib, çörəklərinə bais olub.

      –Nə kəndçilərinin? Hansı kəndçilərinin? Bir düzəməlli-başlı danış görüm…

      Vaxob danışdı. Sən demə, onun üç həmkəndlisi yaxınlıqda “Özbək təndiri” işlədirlər. Cürbəcür şirniyyatlar bişirib satırlar. Orda oturub çay içməyə, piroq yeməyə yerləri də var. Polkovnik həmyerlim burdan gedəndə dönüb özbəklərin işlətdiyi təndirə. Oturub, çay, piroq sifariş verib. Yeyib-içəndən sonra təndiri işlətmək üçün müvafıq sənədlərinin olub-olmadığını soruşub. Özbək əkələr şalvarı batırıblar. Ağbaş polkovnik onları bir az da sıxma-boğmaya salanda deyiblər ki, sahə müvəkkilinə aylıq verirlər. Sahə müvəkkilinə zəng vurub onu haraya çağırıblar. Dişinin dibindən çıxanı deyib sahə müvəkkilinə ağbaş polkovnik, abrını ətəyinə büküb, təcili baş ədliyyə idarəsinə çağırtdırıb. Özbəklərə də tapşırıb ki, sizə üç gün vaxt verirəm, ya adama min dollar hazırlayıb verin, canınız qurtarsın, ya da əlli-ayaqlı gedirsiniz içəri. Odur ki, özbəklər düşüblər əl-ayağa, kömək üçün həmyerlilərindən gümanları gələn hər kəsə ağız açırlar.

      –Ağbaş pulun dalınca nə vaxt gələcək? – deyə soruşdum.

      –Üç gündən sonra səhər tezdən gələcəyini deyib.

      –Gələndə xəbər verərsən, gedib danışaram.

      –Bəlkə…

      –Nə bəlkə? Onun qaldığı yeri tanımıram, işlədiyi idarənin harda yerləşdiyini bilmirəm, telefon nömrəsini də götürməmişəm ki, zəng vuram, görüşək. Başqa variantımız varmı? Vaxob gözlrini döyüb durdıı.

      –Uşaqlara telefon nömrəsini veribmi?

      –Yox.

      Ağlıma bir ideya gəldi.

      –Bəlkə sahə müvəkkilindən nömrəsini alsınlar… Axı deyirsən, ona zəng vurub.

      –Sahə müvəkkilinə öz telefonu ilə zəng vurmayıb. Uşaqların telefonu ilə danışıb.

      –Yaxşı… onda gözləyək… Gözləməkdən başqa çıxış yolumuz yoxdur. Sən kəndçilərinə de, pulu hazırlasınlar. Gələndə mən danışaram, dediyi məbləğdən nə qədər endirsəm, kəndçilərinin xeyrinədir.

      ***

      Ağbaş polkovnikin pul dalınca gələcəyi günü işə günorta getməliydim. Kirayə qaldığımız evdə oturub zəng gözlıyirdim. Gözləyirdim ki, özbəklər xəbər etsinlər, gedib danışım.

      Kirayə etdiyimiz mənzil üç otaqdan ibarət idi. Az xərcimiz çıxsın deyə altı nəfərlə bir yerdə qalırdıq. Dolanışığımız yaxşıydı. Dostluq, həmrəylik şəraitində xidmətlərdən istifadə edirdik. Hər kəs özündən sonra səliqə-sahman yaradırdı. Belə danışmışdıq öz aramızda, çalışırdıq ki, zibilləməyək.

      Bazada işləyən bir qırğızla foyedə oturub vaxtın keçməsini gözləyirdik. Divara vurıılmuş televizor özü üçün qırıldayırdı. Qırğız televizorla üzbəüz idi, gözlərini ekrana zilləmişdi. Mən isə televizorun alt tərəfındəki taburetkada oturub divara söykənmişdim. Fikrim özbəklərin, ağbaş polkovnikin yanında qalmışdı. Birdən qırğız qayıtdı ki, bəs həmyerlini tutublar, odur göstərirbr. Taburetkadan qalxıb ekranın qarşısına keçənə kimi göstərib keçdilər. Aparıcı qız qeyri-qanuni polkovnik formasını geyınmiş bir adamın həbsini qeyd edir, dələduzluq yolu ilə sahibkarlardan pul tələbindən danışırdı.

      –Sənin o həmyerlinə yaman oxşayırdı.

      –Hansı həmyerlimə? – Hər ehtimala qarşı dəqiqləşdirməyə çalışdım.

      –Yanına gələn o ağbaş polkovnikə… – Qırğız bir də təkrarladı.

      –Sifətini görə bildinmi? – Təəccüblə onun gözlərinə baxdım.

      –Göstərməyinə göstərdilər, amma yaxşı baxa bilmədim, diqqətim başqa yerdəydi. – Qırğız gözlərini yayındırdı, elə bil ağbaş polkovniklə şərikinə cinayət törədib, indicə gəlib onu da həbs edəcəkdilər.

      –Zalım oğlu, bəs bayaqdan gözlərini ekrana nəyə zilləmisən?

      –Heeçç. – Qırğız dilucu cavab verdi, ekrana baxmaqda davam edirdi, gözlərində qəribə təşviş vardı.

      Günortaya yaxın СКАЧАТЬ