Тасаввуф алломалари. Хамиджон Хомидий

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ ерда яшаган. Тахминан 144/761 йилда Бизон дарёси учун бўлган жангда ҳалок бўлган.

* * *

      Жунайд Бағдодий деди:

      – Иброҳим Адҳам «мифтоҳ ул-улум», яъни тариқат илмларининг калитидир.

* * *

      Нақл қилишларича, уч киши Иброҳим Адҳам билан ҳамроҳ бўлдилар. Бир кеча бир кўҳна масжидга кириб ибодат қилдилар. Тунда қаттиқ совуқ бўлди. Масжиднинг эшиги йўқ эди. Иброҳим тонгга қадар эшикни тўсиб, намоз ўқиб чиқди. Ҳамроҳлари сўрашди:

      – Эй Иброҳим, нима учун ухламадинг?

      Иброҳим Адҳам деди:

      – Сизларга совуқнинг заҳмати етмасин деб эшик ўрнида турдим.

      Ҳамроҳлар Иброҳимнинг қилган ишидан ажабландилар.

* * *

      Суҳайл ибн Иброҳим деди:

      – Иброҳим Адҳам билан сафарга чиқдим. Йўлда хаста бўлдим. Иброҳим топган нарсасини менга едирди. Бир куни кўнглим ширинлик тилади. Иброҳим ширинлик олиб келди. Соғайдим. Ундан сўрадим:

      – Нега пиёда кетяпсан, уловинг қани?

      Иброҳим Адҳам деди:

      – Сотдим.

      Суҳайл ибн Иброҳим деди:

      – Мен заифман, узоқ юра олмайман.

      Иброҳим уч кунгача Суҳайлни опичлаб юрди.

* * *

      Бир тақводор киши Иброҳимга ҳамсафар бўлиш истагида эканини айтди.

      Иброҳим Адҳам деди:

      – Уч шартим бор, рози бўлсангиз йўлдош бўламан. Биринчиси, хизмат қилиш. Иккинчиси, намозга азон айтиш.

      Учинчиси, қўлимизга тушган ҳамма нарса сизники бўлади.

* * *

      Бир оқил киши деди:

      – Эй Иброҳим, менинг айбимни айтинг. Иброҳим Адҳам деди:

      – Сизнинг айбингизни ахтарадиган эмасман. Сизга дўстлик кўзи билан боқдим, шунинг учун сизда нимани кўрсам, хуш кўрдим.

* * *

      Сўрадилар:

      – Дунёда нима иш қилдинг?

      Иброҳим Адҳам деди:

      – Дунёни дунё аҳлига бердим. Охиратни ҳам истаганларга қўйдим. Ўзим Унинг дийдорини истаб Ҳақ зикрига машғул бўлдим.

* * *

      Сўрадилар:

      – Сени жуда қаттиқ бахил дейдилар?

      Иброҳим Адҳам деди:

      – Рост айтадилар. Бахиллигим учун Балх подшоҳлигини тарк этдим.

* * *

      Сўрадилар:

      –Мўмин кишининг белгиси нима?

      Иброҳим Адҳам деди:

      – Мўмин кишининг белгиси шуки, сукути фикр бўлади, қарагани ибрат бўлади, юргани тоат бўлади.

* * *

      Иброҳим Адҳамдан сўрадилар:

      – Кунингизни қандай ўтказасиз?

      Иброҳим Адҳам деди:

      – Тўрт от сақлайман: бирининг номи шукур, бирининг номи сабр, бирининг номи ихлос ва бирининг номи тавба. Агар менга неъмат келса, шукур отига миниб, унинг олдига чиқаман. Агар менга малол юзланса, ихлос отига миниб, рўбарў бўламан. Агар менга бало келиб, офатга йўлиқсам, сабр уловига миниб келажакка интиламан. Ва агар менда гуноҳ пайдо бўлса, тавба отига миниб, қувлаб қочаман.

* * *

      Иброҳим СКАЧАТЬ