Rus Şiiri Antolojisi. Ahmet Emin Atasoy

Чтение книги онлайн.

      Dünya güzeli dilber, deniz kıyısındaki,

      Sevdiğine naz edip fısıltıyla dedi ki:

      “Şık gerdanlığım suya düştü bugün ansızın

      Dalıp onu oradan hemen çıkarır mısın?

      Kanıtlamış olursun belki gerçek sevdanı!”

      Bu sözleri duyunca kabardı gencin kanı,

      Hiç vakit kaybetmeden tıpkı bir çılgın gibi

      Dalgalı uçuruma atıverdi kendini.

      İnci serpintileri saçıldı uçurumdan

      Kaynayan sert dalgalar şaşkındı bu durumdan,

      Bir ileri bir geri koşuştular şiddetli

      Sanki genci sahile çıkaracakmış gibi.

      Derken o, dik kayaya tırmandı. Şükür sağdı.

      Yüzü sertti, elinde yitik gerdanlık vardı.

      Ayakları yorgunluk ağrısı içindeydi,

      Yaş saçları sırtına yapışık biçimdeydi…

      “Sevgilim, inci için şu canından geçen ben,

      Kalbi aşkla dövünen biri miyim gerçekten?

      Tek sözünle uçurum dibine indiğimde

      Buldum gerdanlığını bir mercan resifinde,

      Buyur işte!“ derken gamla, bir anlığına,

      Baktı canına bedel görülen gerdanlığa.

      Возьми!"– и печальный он взор устремил

      На то, что дороже он жизни любил.

      Ответ был: "О милый, о юноша мой!

      Достань, если любишь, коралл дорогой".

      Из бездны перловые брызги летят,

      И волны теснятся, и мчатся назад,

      И снова приходят и о берег бьют,

      Но милого друга они не несут.

      Хотя я судьбой на заре моих дней,

      О южные горы, отторгнут от вас,

      Чтоб вечно их помнить, там надо быть раз:

      Как сладкую песню отчизны моей,

      Люблю я Кавказ.

      В младенческих летах я мать потерял.

      Но мнилось, что в розовый вечера час

      Та степь повторяла мне памятный глас.

      За это люблю я вершины тех скал,

      Люблю я Кавказ.

      Я счастлив был с вами, ущелия гор,

      Пять лет пронеслось: всё тоскую по вас.

      Там видел я пару божественных глаз;

      И сердце лепечет, воспомня тот взор:

             Люблю я Кавказ!…

      Dedi ki kız: “Sevimli, mert delikanlım benim,

      Bana âşıksan eğer, mercan çıkar, göreyim!“

      Yiğit genç ümitsizce atıp kendini suya

      Gitti bu kez mercan ya da ölümle buluşmaya.

      İnci serpintileri saçıldı uçurumdan

      Kaynayan sert dalgalar şaşkındı bu durumdan,

      Koşuştular şiddetle bir ileri bir geri

      Ama genci geriye artık veremezlerdi..

      Zalim felek ta doğuştan tutup özbenliğimi,

      Çalsa da, ey güneyin şirin dağları, sizden,

      Kalbimde hissettim hep hepinizi derinden:

      Kendi ormanlarımın tatlı şarkısı gibi

                       Âşığım Kafkas’a ben.

      Henüz çocuk yaşımda annemi yitirsem de,

      Onu СКАЧАТЬ