Rus Şiiri Antolojisi. Ahmet Emin Atasoy

Чтение книги онлайн.

      Я вас люблю так, как любить вас должно:

      Наперекор судьбы и сплетней городских,

      Наперекор, быть может, вас самих,

      Томящих жизнь мою жестоко и безбожно.

      Söyle bana acep kimsin sen,

      Ey benim düşlerimi kasavete çeviren?

      Kimsin sen? Koruyucu meleğim misin benim,

                        Yoksa dâhi bir ucubenin

      Hıncı mısın neşemi boğan? Bilmeden taptım.

      Ama sen cenk tacımı ayak altına attın

      Ve kovdun ruhumdaki şan şöhret hevesini,

      O mağrur hülyaları, o yücelik hissini.

      Büsbütün nefret ettim savaştan ve cüretten

      Kanımda ve aklımda bir sen varsın, yalnız sen.

      Sırf senin’çin atıyor bu yüreğim, bilesin,

      Sen gözümde ışıksın, sen aldığım nefessin.

      Ah, yıkılmamam için baskısı karşısında

      Öfkeli kör talihin, coşkulu isteklerin,

      Bir kurtuluş yıldızı gibi görüp aslında

      Gece gündüz yüzüne bakmalıyım ben senin!

                        Oysa gidiyorsun – senin peşinden

                        Ruhum da, fikrim de çekiliyorlar,

                        Kanım donup yaşam duruyor derken

      Fısıltını duyunca bir yankı gibi tekrar,

      Var olma duygusunu yaşıyorum derinden

      Ve canlanan kalbimde sıklaşıyor atışlar.

      Gerektiği şekilde seviyorum sizi ben

      Tüm dedikodulara, bahtın fendine inat,

      Üstelik, belki sizin kendinize de inat,

      Günlerimi zalimce karartmanıza rağmen.

      Я вас люблю,– не оттого, что вы

      Прекрасней всех, что стан ваш негой дышит,

      Уста роскошствуют и взор Востоком пышет,

      Что вы – поэзия от ног до головы!

      Я вас люблю без страха, опасенья

      Ни неба, ни земли, ни Пензы, ни Москвы, -

      Я мог бы вас любить глухим, лишенным зренья…

      Я вас люблю затем, что это – вы!

      На право вас любить не прибегу к пашпорту

      Иссохших завистью жеманниц отставных:

      Давно с почтением я умоляю их

      Не заниматься мной и убираться к черту!

      Кипит поток в дубраве шумной

      И мчится скачущей волной,

      И катит в ярости безумной

      Песок и камень вековой.

      Но, покорен красой невольно,

      Колышет ласково поток

      Слетевший с берега на волны

      Весенний, розовый листок.

      Так бурей вальса не сокрыта,

      Так от толпы отличена,

      Летит воздушна и стройна

      Моя любовь, моя харита,

      Dudaklarınız için değildir sevgim size

      O cennetlik dudaklar için, titreyen tir tir;

      Ne de şafaklar saçan eşsiz gözlerinize,

      Sizi sevmem – şiiri sizde görmem demektir.

      Ben sizi sakıncasız, korkusuz seviyorum

      Yerden, gökten, Penza’dan ve hatta Moskova’dan,

      Kör de olsam, sağır da, seveceğim diyorum,

      Çünkü siz bıkmadınız hep kendiniz olmaktan.

      Ben sizi seviyorum asla taviz vermeden

      Nice bencil kızlara hasislikten çatlayan,

      Onlara bizi rahat bıraksınlar dedim ben,

      Ve gidip belasını bulsunlar kör şeytandan.

      Meşelik СКАЧАТЬ