Altaylardan Tunaya. Ali Akbaş

Чтение книги онлайн.

      Hani Osman’ım hani?

      Cân ü cânânım hani?

      Issız kaldı kara yer

      Hasta âsmanım hani?

      Kuzeyden gelen kuşlar

      Onmaz gördüğüm düşler

      Tabutumu taşısın

      Evladım olsun kuşlar

      Gitti hep oğullarım

      Nasıl geçti yıllarım

      Koptu gönül güllerim

      Yitti erkim, yollarım

      Uzak düştün yurdundan

      Mezarın nerde kaldı

      Gün doğar gamlı gönlüm

      Koç yiğide derde kaldı

      Kabrini bulabilsem

      Kucaklar “Allah!” derim

      Defnolan dertlerini

      Alır yurda dönerdi

      Gurbet elde yalnız yatan yiğidim

      Nazlıydın erken gittin yiğidim

      “Allah!” derim gece gündüz uykusuz

      Kara yere giren göksel şairim

      Şiirin üstünde kuzgun dönüyor

      Tutsak şiirlerin zindan sanılır

      Perişan saçlarımın her teline

      Yer ve gök bağlanır Osman bağlanır

      Gözler kendini inkar ediyor

      Bağrından bir pınar kanıyor

      Gökyüzü takına göğü asardım

      Nolaydı saçlarım kement olaydı

      Şeytan ölür dense inanma asla

      İnsanlar ölür de ölmez kör şeytan

      Nerede o günler, bu mümkün olsa

      Ona mekan olmuş bu güzel cihan

      Âlemi dolaşır gezer serseri

      Kim zafer kazansa düşmanıdır o

      Ormana sıçrayan ateş misali

      Sevginin, kıvancın tırpanıdır o

      Hayır şeytan ölmez ölmeden insan

      Kalbimizde riya, haset ve garaz

      Nerde iman susar, nerede bühtan

      Hazır ve nâzırdır ebedî maraz

      Bîgünah bebeği katleder cellat

      Gelinler horlanır, asılır insan

      Yangınlardan olur şehirler berbat

      Ama asla ölmez, ölemez şeytan

      Ondan kaçmak olmuş şanım şöhretim

      Nefsime, hırsıma gem vurup bir dem

      Okşarım bir garip, yetim başını

      Kurtulurum o an hep kinlerimden

      Gâh ünvanı altın mücevher olur

      Cilvesiyle girer kalbime şeytan

      O hiç ölmeyecek ey ulu Tanrım

      Kalbime imandan eyle bir kalkan

      Şu ölüm haberi ne kadar dehşet

      Gâh matem gâh müjde bu iki hece

      Sınırsız kaygı ve çifte saâdet

      İnsan kalbi tılsım, girift bilmece

      İnsanoğlu ölür, arzular ölmez

      Matem unutulur, hevesler kalır

      Yazık bitme bilmez dünya hevesi

      Sultanlar da ölür tahtlar boşalır

      Dostum haset etme bu benim işim

      Bilmem sana ulaşır mı ateşim

      O da senin işin, pervan yok asla

      Kılıçlar üşüşse bile başına

      Ah ne çare dostum bana gücenme

      Gün olur feryadım taşı parçalar

      Ben sana sırdaşım, onmaz dertlerim

      Seni de gafletten çekip alsalar

      Âhir ağaçları uyarır rüzgâr

      Âhir çörü çöpü götürür nehir

      Rüzgâr, nehir suskun; sen, ben suskunuz

      Batıp kalmaz mı ki günaha dünya

      Yolum düşüp geldim senin karşına

      Veli Bektaş bizi gel kabul eyle.

      Merhamet et gözden akan yaşıma

      Veliler bezmine kul kabul eyle.

      Erenler yolunda yiğit pirimiz

      Düşman karşısında bağlı belimiz

      Senin ile şakır Türkmen dilimiz

      Hacı Bektaş bizi gel kabul eyle

      Veliler velisi iman çerağı

      Hakikat iyesi İslam direği

      Rumda Kayserde ilin sorağı

      Babam Bektaş bizi gel kabul eyle

      Eline diline sahip ol deyip

      Erenler izinde Hakk’ı bul deyip

      Şeriat marifet doğru yol deyip

      Hak senalı babam gel kabul eyle.

      Ozanlar sözünde bagşı sazında

      Dervişlerin seher yaşlı gözünde

      Evliya ummanı Rumun düzünde

      Pirim Bektaş bizi gel kabul eyle.

      Bugün deniz savrulur

      Sanki yutacak

      Yüreciğim hep kavrulur,

      Gönlüm gür ocak!..

      Ufkumda tutuşan kızıl alın,

      Sinemde ateş.

      Sen fırtınasın, bense yalım,

      Dün yoldaştık!..

      Sel gibi yolumu kessen bile,

      Sabrederim dayanırım!

      Tufan olup kudursan da

      Sözlerim ulaşacak

      Bugün СКАЧАТЬ