Название: Samet Vurgun
Автор: Ali Kafkasyalı
Издательство: Elips Kitap
isbn: 978-625-6981-64-5
isbn:
…
Dedim: “Ayna üzlüm, sözündə möhkəm,
Sözün yerindədir, haqlısan bu dəm…” (İbrahimov, 1985: IV/202 vd.)
Şair “Komsomol Poeması”nın ilk sıralarında Türk’ün mitolojik ulu anası Humay Ana’nın timsali olan bir Türk kızının varlığını, hayatını, düşüncesini ve beklentilerini yorumlayıp dikkatlere sunar.
Humay, Göktürk Kitabelerinde anlatıldığı gibi, Türklerin bilge, ermiş, çocukları koruyan melek anasıdır. Rusların mitolojik anası Tatyana olduğu gibi Türklerinki de Humay’dır.
Humay düşündürür, Humay ağladır…
O nə Tatyanadır, nə Ofəlyadır.
Həyata gəldiyi o gündən bəri
O küskün baxışlı qara gözləri
Nələr düşündürür
Onun həyatı,
Sevgisi, taleyi, müqəddəratı
Hər zaman andırır vərəmli bir qış,
Bütün diləkləri gözündə qalmış
İcazə versəniz danışaram mən
O, qız xəyalının incəliyindən:
Daldığı musiqi –sazların səsi,
Ya da ki quşların vəhşi nəğməsi…
Dağların döşündə gəzinən çoban
Dərdlənib neyini çaldığı zaman,
Yaşarır Humayın qara gözləri,
Həyata gəldiyii o gündən bəri, (Vurğun, 2005: 3/15)
…
Vurgun, Humay’ın düşünce ve beklentilerini kendi görüş ve beklentileri şeklinde devrin pek de kendilerinden olmayan hâkim güçlerine itiraz edasıyla sunar:
Nədən şeirlərim ağıza düşüb,
Dağların çobanı məni anmasın?
Nədən karvanıyla quşlar ötüşüb
Başımın üstündə havalanmasın?
Dağların çobanı məni anmasın?
Nədən bu torpağın şirin ləhçəsi
Şairəm deyənə biqanə qalsın?
Niyə qurladıqca suların səsi
Ondaki qüvvəti ruzqarlar alsın?
Şairəm deyənə biqanə qalsın?
Nədən söyləməsin ana dilile
Öz odlu nitqini yoldaş komissar?
Türkce danışmasın sevgilisilə…
Bu mənhus adətdə böyüklükmü var?
Məndən inciməsin yoldaş komissar!
Nədən şerimizin baş qəhrəmanı
Gah Turandan gəlir, gah da İrandan?
Bəs mənim ölkəmin varlığı hanı?
Böyük bir şairin yazdığı dastan
Gah Turandan gəlir, gah da İrandan! (Vurğun, 2005: 3/19) (Vurğun, 1986: 2/46)
1935 yılında yazdığı “Tebriz Gözəli” şiirinde, Güney Azerbaycan Türklerine yakın gelecekte bağımsızlıklarını kazanacakları ve ana dillerinin serbest olacağını, âlimlerin de, şairlerin de dağda çobanın da türkülerini ana dillerinde söyleyeceklerini müjdeler:
Bir yeni rǝng alır Mil dǝ, Muğan da
Bu bayram günündǝ, bayram ilindǝ.
Alim dǝ, şair dǝ, dağda çoban da
Deyir mahnısını ana dilindǝ.
Samet Vurgun Güney Azerbaycan’da Pişeverî’nin liderliğinde başlatılan bağımsızlık hareketinin ilk günlerinde Türkçe yayın yapmaya ve Türkçe eğitim öğretim yapmaya başladıklarını “20 Bahar” poemasıyla Nizamî’ye müjdeler. Manzumenin “1. Sinfoniya”sında şöyle söyler:
Xəbər aldım Nizamiden,
Deyir: “Xoşbəxt oldu Vətən,
Öz sevgilim –
Ana dilim
Can qurtardı yad ellərden –
Təzə gəldim dünyaya mən!”
Ana yurdun qız- gəlini
Vaqifin de heykəlini
Ürəyində,
Diləyində
Qaldırmışdır bir dağ kimi,
Yandırmışdır çiraq kimi. (Vurğun, 2005: II/36)
Vurgun, 1936’da Puşkin’in baş eseri “Yevgeniy Onegin”i Türk diline tercüme etmesini “Büyük Şairin Şerefine” adlı şiiriyle duyurur (Vurğun, 2005: I/228).
Vurgun, ömrünün iki yılını geceyi gündüze katıp alın terini dökerek Rus şiirinin şah eserini ilk olarak Türk’ün diline çevirdiğini, kendisinin de bu sanat yolunda dolu olduğunu ve halklar/milletler dünyasında onun da ellerinin/halklarının bulunduğunu yani Rus dilli gibi Türk dilli halklarının da olduğunu, kendisinin de o halklardan birinin oğlu olduğunu işaret eder.
Aynı bentte sevinç ve mutlulukla önemli bir hususu da belirtir: Can sırdaşım dediği ve hayat sırlarını, gönül sözlerini paylaştığı bu eseri tamamlamanın bahtiyarlığını yaşar. Bu sözlerin bir şairin vicdan sesi ve düşünen bir kalbin ifadesi olduğunu belirtir.
Axıtdım alnımın inci tərini,
Yanmadım ömrümün iki ilinə.
Rusiya şerinin şah əsərini
Çəvirdim ilk dəfə Türkün diline.
Bir yeni sənətlə mən də doluyam,
Ellər dünyasının ellər oğluyam.
Yuxusuz gecələr çıxdı qarşıma,
Fəqət tövşümədi bu polad sinəm.
Artıq qovuşmuşam can sırdaşıma,
Özümə bəxtiyar bir insan desəm,
Bu səs bir şairin vicdan səsidir,
Düşünen bir qəlbin ifadəsidir.
…
Samet Vurgun, “Yevgeniy Onegin”i Türkçeye çevirmenin haklı gururunu yaşayıp kendini bahtiyar insan kabul ederken şiirin ikinci bendinde maksadını açıklar:
Birinci maksadı ufukta Ay-Yıldızlı bayrağın sürekli dalgalanmasıdır. Mehmet Âkif’in İstiklâl Marşı’nın ilk kıtasında “Yurdumun üstünde tüten en son ocak sönmeden bu şafaklarda yüzen al sancak sönmez” dediği gibi o da aynı endişeyle “Ufukta dalgalanan Ay Yıldızım sönmesin diye her gecemi gündüze kattım.” der. Yani Azerbaycan halkını sa’ye, gayrete, hikmete, hizmete çağırır.
İkinci maksadı ise “sanat vadisinde”, sanat dünyasında Rus kadını СКАЧАТЬ