Ocaktaki Ağustos Böceği. Чарльз Диккенс

Чтение книги онлайн.

      “Aman John! Tanrı aşkına John!”

      “Ah! Kimin akılına gelirdi!” diye yanıt verdi John.

      “Hayatta inanmam.” diye devam etti Dot yere oturup başını sallayarak. “Gruff ve oyuncakçı Tackleton mı yani!”

      John başını olumlu anlamda salladı.

      Mrs. Peerybingle da en az elli kere başını salladı. Ancak olumlu anlamda değil -aptallaşmış ve acıyan bir şaşkınlıkla, bir yandan da dudaklarını azıcık canlarıyla büzmeye çalışırken (o dudaklar büzmek için yapılmamıştı, bundan eminim) ve o dalgınlık içinde gözlerini iyi Ulak’tan hiç ayırmadan. Bu arada o anda geçen konuşmaların parçalarını bebeğin keyfi için anlamlarından arındırıp bütün isimleri çoğul olarak değiştirerek yeniden düzenlemek gibi bir mekanik gücü olan Miss Slowboy, ufak varlığa: ‘O zaman onlar Grufflar ve oyuncakçı Tackletonlar mıymış? Düğün pastası için pastacılara mı gidiyorlarmış? Anneleri babaları tarafından eve getirilen kutuları tanıyor muymuş?’ gibi sorular sordu.

      “Demek öyle olmuş ha!” dedi Dot. “O ve ben okul arkadaşıydık John.”

      John belki de onu düşünüyordu çünkü okul dönemi biteli çok olmamıştı. Düşünceli bir keyifle karısına baktı ama cevap vermedi.

      “Bir de o yaşlı! Kız da çok genç! Gruff ve Tackleton senden kaç yaş küçük John?”

      “Bu gece Gruff ve Tackleton’ın dört gecede içtiği çayı tek seferde içmek için kaç fincan çay içmem gerek merak ediyorum!” diye yanıtladı John espriyle yuvarlak masanın yanına bir sandalye çekip soğuk ete girişirken. “Az yerim ama yediğimden keyif alırım Dot.”

      Yemek zamanlarında hep dile getirdiği bu düşünce, masum düşlerinden biri (çünkü iştahı her zaman biraz inatçıydı ve bu onunla zıt bir durum oluşturuyordu.) bile kolilerin arasında durmuş ve pasta kutusunu ayağıyla hafifçe iten ufak karısının yüzünde bir gülümseme yaratmamıştı. Orada düşüncelere dalmış biçimde, yemeği ve John’u (ona seslenmiş ve irkilmesi için bıçağıyla masaya vurmuş olmasına rağmen) önemsemeden durdu. Sonunda ayağa kalkıp koluna dokununca kadın bir an için yüzünü kaldırıp ona baktı ve sonra dalgınlığına gülerek çaydanlığa koştu. Gülmüştü gülmesine ama gülümsemesinin tavrı ve müziği değişmişti.

      Ağustos Böceği de durmuştu. Nedense o da az önceki kadar neşeli değildi. Alakası bile yoktu.

      “Peki bütün kutular bunlar mı John?” dedi dürüst Ulak’ın en sevdiği söylemini (kesinlikle yediğinin keyfini çıkarıyordu ama az yediği herkesin malumuydu) hâle getirmeye adadığı sessizliği bölerek. “Yani bütün kutular bu kadar mı John?”

      “Hepsi bu.” dedi John. “Ah, hayır, ben…” dedi John çatalını bıçağını masaya bırakıp derin bir nefes alarak. “Yaşlı beyefendiyi tamamen unuttuğumu belirtmeliyim!”

      “Yaşlı beyefendi mi?”

      “Arabada.” dedi John. “En son gördüğümde samanların arasında uyuyordu. İçeri girdiğimden beri iki kere net bir biçimde aklıma geldi ama sonra yine aklımdan çıktı. Vah! Hadi bakalım! Kalk artık! Aferin sana!”

      John bu sonraki kelimeleri elinde mumla aceleyle koştuktan sonra kapının dışında söyledi.

      Miss Slowboy, Yaşlı Beyefendi’ye yapılan atfın bilincinde ve bunu gizemli hayal gücüyle deyimin dinî tabiatına yorunca o kadar huzursuz oldu ki hanımefendisinin eteklerine sığınmak için ateşin başında oturduğu alçak tabureden aniden kalkıp koşmak için kapının yanından geçerken eşikte yaşlı Yabancı’yla karşılaşınca eline geçen ilk şeyle içgüdüsel olarak adama saldırmaya ya da vurmaya kalktı. Eline geçen ilk şey bebek olduğundan büyük bir panik ve kargaşa yaşandı. Bu olay efendisinden daha düşünceli olan ve olur da arabanın arkasında bağlı vaziyette duran kavak fidelerini alır kaçar endişesiyle uyurken yaşlı beyefendiyi gözetlemiş olan Boxer’ın bilgeliğini daha da göze batar hâle getiriyordu. Zira köpek hâlâ yaşlı adamın hemen yanında duruyor, hatta tozluklarıyla oynayıp düğmelerini ısırıyordu.

      “Gerçekten de top patlasa uyanmazsınız beyefendi.” dedi John sakinlik sağlandığında. Tüm bu süre içinde yaşlı beyefendi odanın ortasında, başında şapkası olmadan, tümüyle hareketsiz biçimde durdu. “Size elbette aklınız neredeydi diye sormayacağım, bu espri olurdu ve yapmadan kendimi durdursam iyi olur. Ama neredeyse yapacaktım.” diye mırıldandı Ulak kıkırdayarak: “Çok yakındı!”

      Uzun beyaz saçları, yaşlı birine göre şaşılacak şekilde cüretkâr ve belirgin güzel yüz hatları ve etrafa bir gülümseme eşliğinde bakan koyu, parlak ve delici bakışları olan Yabancı, Ulak’ın karısını başını ciddiyetle öne eğerek selamladı.

      Kıyafeti çok antika ve tuhaftı, zamanın çok çok gerisindeydi. Rengi baştan aşağı kahverengiydi. Elinde kocaman, kahverengi bir şemsiye ya da baston vardı. Bunu yere vurunca birden açıldı ve tabure hâline geldi. Yaşlı adam da sakin biçimde bu taburenin üstüne oturdu.

      “İşte!” dedi Ulak, karısına dönerek. “Ben de onu tam olarak böyle yolun kenarında oturmuş hâlde buldum. Kilometre taşı gibi dimdik. Ve neredeyse onun kadar sağır.”

      “Ortalık yerde mi oturuyordu John!”

      “Ortalık yerde.” diye yanıtladı Ulak. “Alaca karanlıkta. ‘Yol Parası’ dedi ve bana on sekiz peni verdi. Sonra da arabaya atladı. Şimdi de burada.”

      “Gidecek galiba John!”

      Hiç de bile. Yalnızca konuşacaktı.

      “Sizin için de uygunsa ben benden bir şey istenilene kadar gıkımı bile çıkarmam.” dedi Yabancı sakinlikle. “Ben yokmuşum gibi davranın.”

      Bununla birlikte bir cebinden gözlük bir cebinden de kocaman bir kitap çıkararak kendi hâlinde okumaya koyuldu. Boxer sanki evcil bir kuzuymuş gibi onu hiç ciddiye almadı!

      Ulak ve eşi birbirlerine şaşkınlıkla bakıştılar. Yabancı başını kaldırdı, onlara baktı ve konuşanlardan ilkine sordu:

      “Kızınız mı dostum?”

      “Karım.” diye yanıt verdi John.

      “Yeğeniniz mi?” dedi Yabancı.

      “Karım.” diye kükredi John.

      “Sahiden mi?” diye yorumda bulundu Yabancı. “Gerçekten çok gençmiş!”

      Yavaşça işine döndü ve okumayı sürdürdü. Ancak daha iki satır okumamıştı ki işini yine böldü ve:

      “Bebek sizin mi?”

      John başını kocaman salladı eğer konuşuyor olsa bu harekete megafondan çıkan bir ses eş değer olarak örnek gösterilebilirdi.

      “Kız mı?”

      “Erkeeeek.” СКАЧАТЬ