Oskar va pushti xonim. Эрик-Эмманюэль Шмитт
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу Oskar va pushti xonim - Эрик-Эмманюэль Шмитт страница 5
Название: Oskar va pushti xonim
Автор: Эрик-Эмманюэль Шмитт
Издательство: ZABARJAD MEDIA
isbn: 978-9943-7069-0-3
isbn:
– Hammasi hal bo‘ldi, menga ruxsat berishdi. O‘n ikki kun davomida har kuni seni ko‘rgani kelishim mumkin, Oskar.
– Meni va mendan boshqa hech kimnimi?
– Sen va sendan boshqa hech kimni, Oskar. O‘n ikki kun yoningdaman, azizim.
Menga nima bo‘lganini bilmayman, lekin ko‘zyoshlarimga yana erk berib yubordim. Garchi o‘g‘il bolalar yig‘lamasligi kerakligini bilsam-da, bundan ham ko‘proq men tuxumboshim bilan – na o‘g‘il bolaga, na qiz bolaga, balki o‘zga sayyoralikka o‘xshardim. Nima ham qilish mumkin? Shunchaki o‘zimni tutib tura olmadim.
– O‘n ikki kun… Hammasi juda yomon, to‘g‘rimi, Roza buvi?
Bu gapim Roza buvini ham ta’sirlantirdi. Nima deyishini bilmay qoldi. Sobiq sirk xodimasi qalbida yashirinib yotgan chinakam tuyg‘ulari tashqariga chiqishiga izn bermasdi. Ushbu kurashni kuzatish qiziqarli edi va men ishning mohiyatidan biroz chalg‘idim.
– Bugun qanday kun, Oskar?
– Bu qanday savol bo‘ldi? Kalendarimni ko‘ryapsizmi? Bugun o‘n to‘qqizinchi dekabr.
– Bilasanmi, Oskar, bizning hududimizda yakunlanayotgan yilning o‘n ikki kunida sen kelasi yilning o‘n ikki oyi qanday bo‘lishini bilishing mumkinligi haqida afsonalar bor. Bir yilda ob-havo qanday bo‘lishi haqidagi tasvirni bilishing uchun har kuni ob-havoni kuzatish kifoya. O‘n to‘qqizinchi dekabr yanvar oyini bildiradi, yigirmanchi sana – fevralni, yigirma birinchi – martni. Shunday tartibda kelgusi yil dekabr oyi qanday o‘tishini dekabr oyining o‘ttiz birinchi kuniga qarab bilib olaverasan.
– Bu juda zo‘r-ku, Roza buvi…
– Bu afsona. O‘n ikki sehrli kun afsonasi. Biz ikkimiz, sen bilan birgalikda shu afsonani ro‘yobga chiqarishni xohlardim. Bunda ko‘proq sen faol bo‘lishing kerak. Bugundan boshlab, har bir o‘tgan kuningga xuddi u o‘n yilga teng bo‘lgandek qara.
– O‘n yil?!
– Ha. Bir kun – bu o‘n yil.
– Unda o‘n ikki kundan keyin men bir yuz o‘ttiz yoshga to‘larkanman-da!
– Ha! Endi tushundingmi?
Roza buvi meni quchoqladi.
– His qilyapman, sen bunga kirishishni boshlading, – dedi va xonadan chiqib ketdi.
Xo‘sh, shunday qilib, Xudojon, men bugun ertalab tug‘ilganman, buni uncha yaxshi eslolmayman; peshindan keyin hammasi yanada aniqlashdi; besh yoshga to‘lganimda, buni anglashni boshladim, lekin bu uncha yaxshi xabarlarni olib kelmadi; bugun kechqurun o‘n yoshga kirdim, bu aqlning yoshi. Bundan sendan bir narsa haqida so‘rash uchun foydalanaman: agar meni bugun kunduzi bo‘lgandagi kabi voqeadan xabardor qilmoqchi bo‘lsang, iltimos, buni yumshoqroq amalga oshir.
Rahmat.
Ertagacha.
O‘pib qolaman,
Oskar.
P.S. Sendan yana bir narsa haqida so‘ramoqchiman. Bilaman, yaqindagina o‘z huquqimdan foydalandim, ammo buni istak deb ham bo‘lmaydi, balki maslahat kabi.
Men qisqa uchrashuvga roziman. Yuzma-yuz emas, balki xayoliy uchrashuvga.
Bu oson emas. Meni ko‘rish uchun kelishingni juda istayman. Ertalab sakkizdan kechqurun to‘qqizgacha ko‘rgani kelishing mumkin. Qolgan vaqtda uxlayman.
Ba’zan hatto kunduzi ham dori-darmonlar ta’sirida qisqa vaqtga uxlab qolishim mumkin. Agar meni shunday holatda uchratsang, hech ikkilanmasdan uyg‘otaver. Faqat ahmoq odamgina bunday imkoniyatni qo‘ldan boy berishi mumkin!
Xudojon!
Bugun men boshqalar bilan bir qatorda o‘smirlik davrini boshdan kechiryapman. Mana, hikoya qanday bo‘lgan edi! Do‘stlarim, ota-onam bilan bog‘liq juda ko‘p muammolar yuz berdi va ularning hammasi qizlar tufayli. Allaqachon kechqurun bo‘ldi va yigirma yoshga to‘lganligim haqidagi fakt meni uncha xafa qilmayapti, chunki o‘zimga «eng yomoni ortda qoldi» deb ayta olaman. Bu jinsiy kamolot uchun katta rahmat aytaman! Yana bir bor boshdan o‘tkazishim mumkin, lekin keyingisiga hech qachon rozi bo‘lmayman!
Avvalo, Xudojon, senga shuni ma’lum qilmoqchimanki, meni ko‘rgani kelmading. Bugun yosh bilan bog‘liq muammolar tufayli deyarli uxlamadim, demak, sening tashrifingni o‘tkazib yuborishim mumkin emasdi. Keyin senga aytgandim: agar uxlab qolgan bo‘lsam, meni turtib yubor.
Uyg‘onganimda, Roza buvi allaqachon shu yerda edi. Nonushta paytida u kuniga uch kilo xom go‘shtni bir bochka pivo bilan paqqos tushiruvchi belgiyalik, Qirollik vakili bo‘lgan Titki bilan o‘rtalaridagi jang haqida gapirib berdi; menimcha, uning barcha kuchi chiqaradigan nafasida edi: go‘sht bilan birlashib ketgan pivo hidi – uning raqiblarini birma-bir gilamga qulatardi. Titkini mag‘lub qilish uchun Roza buvi yangi usulni o‘ylab topishi kerak edi: ko‘zlar uchun teshiklari bo‘lgan maxsus bosh kiyim kiyish, uni lavanda ifori bilan to‘ldirish va o‘zini Karpentr dahshati deb atash. Roza buvining aytishicha, kurash – miyada ham mushaklar bo‘lishini talab qiladi.
– Kim senga ko‘proq yoqadi, Oskar?
– Bu yerda, kasalxonadami?
– Ha.
– Bekon, Eynshteyn, Popkorn.
– Qizlardan-chi?
Shunda og‘zimdagi gapimni chaynab qoldim. Javob berishni xohlamasdim. Lekin Roza buvi kutardi, jahon miqyosidagi sportchini esa uzoq vaqt kuttirib bo‘lmaydi.
– Moviy Peggi.
Peggi, moviyrang qiz. U so‘nggi xonadan avvalgi xonada yotadi. Deyarli hech narsa demaydi, faqat uyalgancha nimtabassum qiladi. To‘satdan shifoxonada paydo bo‘lib qolgan pari kabi. Uning qandaydir ajoyib kasalligi bor – moviy kasallik, o‘pkaga tushishi kerak bo‘lgan qon u yerga tushmaydi va tana birdaniga moviyrangga aylanadi. Peggi pushtirang bo‘lish uchun operatsiyani kutmoqda. Bu amalga oshishi afsuslanarli, menimcha, moviyrang Peggi ham juda chiroyli. Uning atrofida juda ko‘p yorug‘lik va sukunat bor… Yaqinlashgan zahoting, xuddi yorug‘lik og‘ushiga tushib qolgandek bo‘lasan.
– Sen unga bu haqda aytganmisan?
– Men axir oydan tushgandek birdaniga uning oldida paydo bo‘lib: «Moviy Peggi, men seni yaxshi ko‘raman», deb aytolmayman-ku!
– Aynan. Nega sen bunday qilmading?
– Hatto u mening bu yerda bor yoki yo‘qligimni bilishidan ham xabarim yo‘q, axir.
– Ajoyib imkoniyat bu.
– Siz mening boshimga qarayapsizmi? U o‘zga sayyoraliklarni yaxshi ko‘radi deysizmi, lekin bunga mening ishonchim komil emas.
– Sen menga juda chiroyli bo‘lib ko‘rinasan, Oskar.
Ushbu izohdan so‘ng, suhbatimiz suv quygandek jimjit bo‘lib qoldi. Albatta, bunday gaplarni eshitish yaxshi, hatto qo‘llaringdagi tuklar ham o‘rnidan turib ketadi, lekin bu yerda nima deb javob berish kerakligi tushunarsiz.
– Roza СКАЧАТЬ