Сайланма әсәрләр. Том 3. Шайтан каласы. Хан оныгы Хансөяр / Избранные произведения. Том 3. Мусагит Хабибуллин

Чтение книги онлайн.

      – Колчурамы әллә үзең?

      – Хак христианин, Яким Степанович!

      Шулай диде дә Егорка, чукынып алды.

      – Минем җансакчым булыр идеңме?

      – Йа Хода, Яким Степанович, теләсәгез, булмый ни… Хактыр ки, бер дә Константин кенәзгә хезмәт итәсем килми, Яким Степанович.

      – Юрий кенәзне Ульдәмиргә алып кайтсак?! Ә?!

      Егорка як-ягына каранды, янә чукынып алды.

      – Константин кенәз килмешәк, барыбер аннан китәр, Яким Степанович.

      – Тиз генә китмәс, тәхетне яулап алды, Юрий кенәзне өтек бер калага куган. Ярый ла, аңа кул салмаган.

      – Юрий кенәз йомшак табигатьле, кеше кадерен белә, мин аны якын иткән идем, Яким Степанович.

      – Димәк, син башлыча җансакчысы… Ә Юрий кенәз сине бавырчы итеп минем белән җибәргән… Тиккә генәме, Егорка?!

      Яким Күчтем ак сакалын сыпырып торып утырды, кылыч сабын җайлабрак куйды.

      – Без кая барабыз соң, Яким Степанович? – диде Егорка, Яким Күчтемнең хәрәкәтенә мыскал да игътибар итмичә, киресенчә, якынрак килеп. – Минем Ульдәмиргә кайтасым килми. Константин кенәз Ульдәмир каласына ут салды, христиан халкын тиккә рәнҗетте.

      – Син холопка нигә кирәк бу, ә?! Сиңа нигә кирәк булды кенәзләр ызгышы?! Син хәзер минем җансакчым, шулай дип әйттемме?!

      Егорка кинәт йөзгә алышынды, әкрен генә артка чигенде.

      – Мин, Яким Степанович, хезмәт иткән кешемә һәрчак тугры булдым. Шундый кеше инде мин, изгелекне онытмыйм, биргәнгә канәгать калып, көчемнән килгән кадәр ярдәм итәм.

      – Димәк, һәр ияңә тугры хезмәт иттең? – дип сорады кинаяләбрәк Яким Күчтем.

      – Тугры хезмәт иттем, Яким Степанович. Аллаһы Тәгалә алдында җаным тыныч. – Егорка хуҗасына якын ук килде. – Ханның бер сакчысы миңа әйтте, Яким Степанович, сезне бернинди дә шайтан алып китмәгән. Кһм, ни, ул кешене хан сакчысы үзе күргән. Таныган.

      – Мине күтәреп алып киткән кешенеме таныган? – дип, торыбрак утырды Яким Күчтем. – Мине шайтан күтәреп алып китмәгәнмени?!

      Егорка кеткелдәп көлеп алды, әмма бу кыланышы белән Яким Күчтемнең ачуын гына чыгарды.

      – Син, эт ялаган нәмәстә, башымны катырма, минем баш болай да каткан, – дип, Яким илче Егорканың изүеннән эләктереп алды да йөзенә якын китерде. – Кем мине күтәреп алып киткән булган? Ни диде хан сакчысы?!

      – Әүвәл җибәр, Яким Степанович, тыным кысыла…

      Яким карт пешекченең изүеннән кулын җибәрде, тегеңә янәшәсеннән урын күрсәтте.

      – Дөресен әйт, кем мине күтәреп алып китте? Тимушка алай итәргә җүләр түгел иде. Тимушкага мин үземә ышанган кебек ышана идем. Башына җиттеләр аның, әнә шул шайтан дигәннәре җитте, бер дә бүтән түгел.

      – Телисең ас, телисең кис, Яким Степанович, сине күтәреп алып китүче Тимушка була.

      – Йә-йә, узынма, Тимушканы нахакка рәнҗетмә. Башын җүләргә салыбрак йөрсә дә, үз акылы үзенә бик җиткән иде аның.

      – Тимушка элек ул якларда яшәгән, шунда туган, шунда СКАЧАТЬ