Zwartgevleugelde Engel. Amy Blankenship

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ er ooit een gezien? Zijn het niet gewoon mensen die een overdaad aan magie hebben gebruikt?" Ze begon vragen af te vuren terwijl ze probeerde rechtop zitten, maar Kyou legde zijn hand over haar enkels om haar daarvan te weerhouden.

      Kyou keek niet naar Kyoko, hij hoopte dat ze niet zou denken dat hij opzettelijk zijn vingers als een armband rond haar enkels krulde. Op dit moment had hij een beschermende barrière om haar heen gelegd die alleen op zijn plaats werd gehouden door zijn aanraking... plus, hij wilde haar gewoon nog niet loslaten.

      Hij had het krachtige aura die haar omringde net voor ze flauwviel gevoeld. En hoewel hij het van haar had weggeduwd... voelde hij de aanwezigheid ervan nog steeds. Dat alleen was genoeg om hem kwaad te maken. Hij had overal in het gebouw, in elke muur van elke hoek van elke verdieping demonenverklikkers geplaatst, zodat ze niet opgemerkt zouden worden.

      Zijn goudkleurige ogen gingen naar het grote raam. Het weer voor vandaag en vannacht zou helder en koel moeten zijn, dus waar kwam die vreemde storm vandaan? Terwijl hij de regen nauwkeurig bekeek, zag hij een silhouet waar de regen niet doorheen kwam.

      Omdat hij niet wilde dat de verschijning wist dat hij hem had gelokaliseerd, richtte Kyou zijn aandacht op Shinbe's overdreven vrolijke beschrijving van een heks.

      "Een echte heks was nooit menselijk. Hun zielen zijn demonisch en eeuwig. Ze worden in leven gehouden door de levenskracht van kinderen te nemen en zich te voeden met hun nachtmerries. Dat is hun voedselbron. En wat hun uiterlijk betreft, aangezien ze al zoveel slachtoffers heeft gemaakt, zou ze nu een zeldzame vorm moeten hebben... jong, mooi, en zelfs engelachtig."

      Shinbe schraapte zijn keel en wiste het erotische beeld dat in zijn geestesoog bleef hangen. "Ze laat haar ware gedaante pas zien als ze bezig is de levenskracht van een ander te nemen of in gevecht is. Hoe ze eruitziet als ze zich voedt, is echt afschuwelijk."

      "Jij zult het wel weten," zei Toya met een donkere stem.

      Shinbe zond Toya een blik die hem vertelde dat hij zijn mond moest houden en voor één keer had Toya het fatsoen om erover op te houden.

      Yuuhi stond naast de stoel waar zijn broer Amni in zat, maar zijn ogen waren gericht op de regen buiten toen hij sprak. "Ze is in het centrum van de stad bij de straatfeesten, in de buurt van het kinderfestival, maar ze is niet de enige demon daar. Ze is op haar hoede voor degenen met krachten die superieur zijn aan de hare. Daarom is ze op voedseljacht... ze is krachten aan het opslaan voor het gevecht waarvan ze weet dat het komt. Ze gaat vanavond slachtoffers maken in haar vreetrazernij."

      Tasuki kreeg kippenvel op zijn armen. "Ik haat het echt als je dat doet," mompelde hij terwijl hij naar Yuuhi's ogen keek. Het enige verschil tussen de jongen en een echte albino waren Yuuhi’s donkere ogen, en als hij een visioen kreeg, werden zijn ogen helemaal zwart... en dat was gewoon griezelig.

      Terwijl Tasuki toekeek, richtte Yuuhi zijn ogen op hem en zijn zwartbruine pupillen werden weer groot en helder.

      "Je krijgt vanavond niet met een heks te maken," Yuuhi draaide zich weer om en staarde naar de regen, alsof hij Tasuki niet net de stuipen op het lijf had gejaagd.

      Tasuki balde zijn handen tot vuisten. Hij wist dat het kind hem niet zou vertellen wat hem dan wel te wachten stond. Hij besloot de anderen in de kamer te negeren, de meesten stonden zachtjes geamuseerd te grinniken. Hij liep naar de kasten met allerlei demonische wapens, haalde er een zakje zeezout uit en deed het snel in zijn zak.

      Hij wist wel het een en ander van ware magie, en als zeezout de heks of de demonen die haar vergezelden niet doodde... dan zou het hem in ieder geval een voorsprong geven.

      Amni grijnsde terwijl hij toekeek hoe Tasuki het zout pakte. Dit was te goed om voorbij te laten gaan. Zwijgend schraapte hij zijn keel en deed een zeer goede imitatie van een boze heks.

      Tasuki sprong wel een halve meter omhoog en draaide zich om met een hand op zijn hart, terwijl hij naar de blonde helderziende staarde.

      "Goed gedaan Amni!" riep Toya uit.

      "Rot toch op!" gromde Tasuki.

      "Tasuki!" waarschuwde Kyoko. "Wil je dat ik grootvader weer roep?"

      Tasuki verstijfde en voelde een ijzige rilling door zijn lichaam gaan. Ja, er waren dingen waar het agentschap mee te maken had die hem doodsbang maakten... maar niets was erger dan een bezoek van de meester van alle terreur... Grootvader Hogo.

      "Niet nodig Kyoko, hou die mafkees vanavond gewoon bij me uit de buurt," antwoordde Tasuki uiteindelijk, en hij hoopte maar dat de oude man vanavond niet in het centrum van de stad zou opduiken. Hij had de gewoonte om zomaar uit het niets te verschijnen als ze op demonenjacht waren.

      Amni grijnsde opnieuw naar hem, knipoogde suggestief om Tasuki te laten blozen voordat hij zich weer naar de groep keerde. Hij drukte zijn vingertoppen tegen elkaar en sloot zijn ogen terwijl hij zijn zichtvermogen opriep. Achter zijn oogleden versnelde de tijd, de dag veranderde in nacht, en hij vloog langs de enorme wolkenkrabbers van de binnenstad. Amni bevond zich abrupt in het midden van de stad in het donker en was omringd door verklede mensen in Halloweenkledij.

      Hij richtte zijn bovennatuurlijke blik in alle richtingen en ademde langzaam in, op zoek naar de dingen die er niet hoorden... het waren er zo veel. Vervormde schaduwen kronkelden om hem heen, absorbeerden mensen uit alle richtingen voor ze uit het zicht verdwenen. Spookachtige spinnenwebben vlogen om hem heen, alsof ze hem wilden aanvallen, maar er was niets.

      Op de rand van zijn bewustzijn, hoorde Amni iets onheilspellends, bijna als demonische klauwen die over metaal schraapten. In de verte schreeuwde iets waardoor hij terug naar het heden werd getrokken. Hij voelde een kleine hand op zijn schouder en keek op in de wetende ogen van Yuuhi. Op dat moment merkte Amni dat hij op de grond lag en dat de stoel waarop hij had gezeten, was omgevallen.

      "Vanavond moet er niemand alleen naar buiten gaan,' was alles wat Amni zei, terwijl hij zich van zijn broer afwendde en ze beiden naar de regen keken. Het silhouet verdween en de regen viel in de lege ruimte.

      "We werken allemaal in groepjes van twee samen en iedereen neemt zijn mobiele telefoon mee." beval Kyou. "Kamui zal iedereen vanaf hier volgen, dus bel hem als je in de problemen komt. Degene die het dichtstbij is, komt je te hulp. Yuuhi en Amni zullen bij Kamui blijven, zodat hij eventuele waarschuwingen kan doorgeven als het op hen aankomt."

      Kyou keek naar Kotaro, "Kotaro, jij en Yohji gaan patrouilleren op het stadsplein voor het politiebureau, en waar ze Tasuki heen sturen gaat Shinbe ook heen. Toya en Kyoko zullen zich verkleden om op te gaan in de festiviteiten, en om eventueel hun identiteit veilig te houden mocht er iets gebeuren dat we niet konden voorzien. Jullie patrouilleren in de kinderzone, op de uitkijk naar de heks." Hij gaf een lichte knik naar Kyoko, omdat hij wist dat dat haar intentie was.

      "Amni, jij en Yuuhi fungeren ook als 'opruimploeg'. Mocht er iets uit de hand lopen met te veel toeschouwers, dan moeten jullie klaarstaan." Hij wierp hen een zwijgende blik toe om hen te laten weten dat ze indien nodig de geheugens van alle levende wezens die ze konden bespeuren, moesten wissen. "Suki wacht met de bus van het Bureau op iedereen die wapens of een lift nodig heeft."

      Toya sloeg zijn armen over elkaar. Hij was blij dat hij vanavond bij Kyoko zou zijn, zelfs als dat betekende dat hij zich zou moeten verkleden voor demonenavond. Hij kreeg argwaan toen hij zich realiseerde dat Kyou zijn eigen positie voor de nacht niet had uitgesproken.

      "En jij dan?" vroeg Toya achterdochtig.

      Kyou vernauwde zijn blik naar het raam, hij wist dat ze niet langer alleen in de kamer waren. Hij had de lucht voelen verschuiven СКАЧАТЬ