Zwartgevleugelde Engel. Amy Blankenship

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ trok zijn borstkas bij de herinnering aan deze schreeuw nu samen en niet eeuwen eerder, toen het misschien belangrijk was? Waarom deed het er nu opeens toe? Darious schudde geïrriteerd zijn hoofd. Hij kon het verleden niet veranderen, dus waarom zou hij erbij stil blijven staan.

      Op het moment dat Kyoko de deur opende naar de kamer waar iedereen wachtte, voelde ze dat iemand zijn armen om haar heen sloeg en ze haalde diep adem. Ze draaide zich naar rechts en staarde in de duisternis. In die duisternis zat hetzelfde gezicht dat ze aan de overkant van de straat had gezien... dit keer zonder zonnebril. Het waren zijn ogen die haar fascineerden... ze hadden de vreemdste kleur van wervelend zilver met een vleugje ijsblauwe accenten.

      Kyou draaide zich naar de deur, voelde dat Kyoko dichterbij kwam, maar de vreemde blik op haar gezicht dwong hem tot actie. Hij haastte zich naar voren en ving haar op toen ze viel. Hij voelde dat iets onuitgenodigds haar aanraakte en het was zijn waarschuwende gegrom dat de bovennatuurlijke kracht om haar heen verjaagde.

      In een kwade golf verliet het haar, net toen de donder tegen de ramen sloeg. Kyou vernauwde zijn gouden ogen terwijl hij haar bezitterig in zijn armen nam en haar zachtjes op de bank legde terwijl iedereen toekeek. Toen ze allemaal naar voren stormden, stak hij zijn hand op en gebood hen weg te blijven.

      Darious trok zich terug en opende zijn ogen, en keek omhoog naar de bovenste verdieping van het gebouw. Hij kon de warmte van haar ziel nog voelen en het was de eerste keer dat hij het warm had gehad, voor zover hij zich kon herinneren. Het was ook lang geleden dat hij door de kracht van een ander was weggeduwd.

      Hij lachte kil en boosaardig toen hij verdween. De droge plek op het trottoir werd donkerder toen de hemel zich opende in een stortbui.

      Hoofdstuk 2 "Gevaarlijke Mythes"

      Kyoko's gehoor kwam terug voor ze haar ogen opende. Toen ze Shinbe's stem hoorde aankondigen dat ze wel zwanger moest zijn, schoten haar ogen open en ze staarde hem met een doodse blik aan.

      "Ik..." ze werd onmiddellijk afgekapt toen Toya haar in zijn armen trok en haar half tegen zich aandrukte.

      "Doe dat nou niet! Je hebt me bijna een hartaanval bezorgd." Hij hield haar stevig vast tot hij zich herinnerde dat iedereen stond te kijken. Hij kreeg een zenuwtrekje in zijn kaak, omdat hij wist wat er nu komen ging.

      "Aah, wat lief," grijnsde Kamui, "Toya is helemaal verliefd op Kyoko. Ik wist niet dat je het in je had."

      Toya liet Kyoko zo snel los dat ze achteroverviel tegen de armleuning van de bank. "Je krijgt mijn vuist in je gezicht als je niet ophoudt, ettertje," gromde hij, maar zijn uitdrukking werd weer zachter toen hij een stap achteruit deed en op Kyoko neerkeek terwijl ze rechtop ging zitten. "Wat ik bedoelde te zeggen is... wat probeerde je te doen, de hartaanval van gisteravond afmaken?"

      "Ga zo door en misschien doe ik dat wel," zei Kyoko met een grijns richting Toya. "Dan verstop ik me in Kyou's kamer."

      "Waarom zou je je daar verstoppen?" vroeg Toya, die onmiddellijk jaloers werd.

      Kyoko zuchtte en blies een lok haar uit haar ogen. Toya was intelligent en knap, maar soms wist ze bijna zeker dat hij het verstand van een vijfjarige had.

      "Omdat Kyou's deur beveiligd is tegen nerds," antwoordde Kamui zonder op te kijken van zijn nieuwe laptop, die hij ver bij Toya vandaan hield. Toya gromde en draaide zich om naar de jongste van de groep. "Ga zo door Kamui, en ik laat je hele systeem crashen."

      "Zegt de man die niet eens weet waar de entertoets zit op een toetsenbord" zei Kamui met één wenkbrauw opgetrokken. "Het verbaast me dat je de powerknop op een monitor weet te vinden."

      Toya leunde naar hem toe, "Ik had het niet over je laptop." Zijn lippen vormden een boosaardige glimlach toen Kamui de laptop steviger vastpakte en in elkaar kromp.

      "Genoeg!" Zei Kyou, en in zijn stem klonk autoriteit door. "Iedereen, zitten. Kyoko, je mag op de bank blijven liggen als je wilt, en nee Toya... ze hoeft hem niet met je te delen." Hij wierp zijn broer een geïrriteerde blik toe.

      Toya mopperde iets over bepaalde mannen met stokken en microchips in hun reet voordat hij in Kyou's stoel neerplofte. Kyou bleef hem aanstaren met de doodse uitdrukking waar hij beroemd om was. Toen hij een rukje aan zijn hand voelde, keek hij naar beneden naar Kyoko, die haar voeten verplaatste zodat hij aan de andere kant van de bank kon gaan zitten.

      Kotaro en Yohji grinnikten toen Kyou de uitnodiging aannam en ging zitten, met Kyoko's voeten op zijn schoot.

      "Zoals jullie allemaal weten, is het vanavond Halloween," begon Kyou.

      "Duh!" mompelde Toya, terwijl hij probeerde niet te staren naar Kyoko's voeten die tegen zijn broer aan lagen. “Wat betekent” ging Kyou verder terwijl hij naar Toya bleef kijken, “dat er vanavond meer paranormale activiteit dan normaal zal zijn.. Heidense rituelen zullen zoals gewoonlijk misgaan, en de toegenomen paranormale activiteit zal ook uit de hand lopen. We zullen allemaal extra waakzaam moeten zijn de komende 24 uur. Aangezien Halloweenfeesten langer zullen duren, omdat het zaterdag is... Ik denk dat jullie het wel snappen."

      "Ja, ja, we snappen het." riep Toya uit. "Kijk uit voor naakte vrouwen die door de straat rennen en achtervolgd worden door lesbische gangbangers.

      "Waar?" vroeg Shinbe luid, die nauwelijks nog iets had meegekregen sinds Suki was binnengekomen.

      Kyou masseerde zijn voorhoofd omdat hij een lichte druk voelde opkomen. Hij en zijn broers hielden hun krachten goed verborgen voor de wereld, maar soms vroeg hij zich af of ze ze niet een beetje te veel verborgen hielden. Ze waren hier naartoe gestuurd om Kyoko veilig te houden zonder haar medeweten en daarnaast om de wereld te ontdoen van zoveel demonen als ze konden. Hij had het Bureau opgericht zodra hij zich realiseerde wat haar beroepskeuze was geweest.

      Kotaro begon te praten. "De politie heeft mijn team vanavond op het stadsplein gezet vanwege de overbelasting van het politiekorps. Andere agenten zullen een oogje in het zeil houden, omdat vorig jaar de straatfeesten pas bij zonsopgang stopten en er die nacht verschillende mensen vermist raakten."

      Kamui knikte en draaide zijn laptop om zodat iedereen het scherm kon zien. "Jongens, we hebben een heks in de stad."

      " Vertel eens iets nieuws jongen... vanavond zijn er heel veel heksen in de stad," grijnsde Yohji. "Sommigen sexier dan anderen."

      "Die heksen zuigen niet het leven uit kleine kinderen," Kamui wees naar een lijst met namen op de kinderafdeling van het ziekenhuis. "Al deze kinderen liggen in coma, en ze zijn allemaal in de afgelopen week in coma geraakt. De artsen staan voor een raadsel. In alle gevallen waren de kinderen in het donker buiten en uit geen van de tests die ze hebben gedaan blijkt dat ze gewond zouden zijn. Ze worden gewoon niet wakker."

      Kyoko fronste terwijl ze zich probeerde te concentreren op de vergadering, wat moeilijk was want ze kon het vreemde gevoel dat haar was bijgebleven sinds ze de man aan de overkant van de straat had gezien niet van zich afschudden, het gevoel waarvan ze zou zweren dat het voelde alsof hij zijn armen om haar heen had geslagen.

      Ze duwde de herinnering even weg en haar gezicht werd droevig bij de gedachte aan al die kinderen in het ziekenhuis. Ze had ooit gelezen dat als een heks een deel van je ziel wegnam, je in een diepe slaap viel. Dan zou je voor altijd nachtmerries hebben terwijl de heks zich voedde met je angst. Zaten al die kinderen nu vast in die nachtmerries, schreeuwend om iemand die hen zou redden?

      "Ik wil wel meedoen aan de jacht op zoiets wreeds. Hoe herkennen we de heks als we haar zien? Heeft СКАЧАТЬ