Misdaad in het Donker. Фиона Грейс

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ wist niet dat Carol dramatisch deed om niets. Hij dacht gewoon dat ze een mens in de stress was die wat troost verdiende. Lacey besloot om een voorbeeld aan hem te nemen.

      “Het klinkt alsof je je druk maakt om niets,” zei ze zachtjes tegen Carol. “Jouw B&B is iconisch. De toeristen zijn net zo dol op het Barbie-roze huis op de hoofdstraat als op Toms etalage-sculpturen van macarons. Een luxe B&B kan niet op tegen jouw klassieke pand. Het heeft een eigenzinnige stijl en dat spreekt de mensen aan.”

      Lacey moest Gina’s gegrinnik negeren. Eigenzinnig was een zorgvuldig geformuleerd woord voor het beschrijven van alle flamingo’s en palmbladeren. Ze kon zich wel voorstellen hoe Gina het beschreven zou hebben: ordinair, kitsch, opzichtig…

      Carol keek met betraande ogen naar Lacey op. “Denk je dat echt?”

      “Ik weet het zeker! En bovendien heb jij iets dat juffrouw Dinges niet heeft. Lef. Vastberadenheid. Passie. Jij hebt de B&B niet op een presenteerblaadje aangeboden gekregen, of wel? En welke tweeëntwintigjarige Londense wil er nu echt settelen in Wilfordshire? Ik durf te wedden dat juffrouw Dinges snel verveeld raakt en de wijde wereld weer intrekt.”

      “Of terug gaat naar Londen,” grapte Gina. “Dat ze teruggaat naar… oh, laat maar.”

      Carol kwam weer een beetje tot zichzelf. “Dank je, Lacey. Ik voel me al een stuk beter.” Ze stond op en aaide Chester over zijn kop. “Jij ook bedankt, lieve hond.” Ze veegde de laatste tranen met een tissue van haar wangen. “Goed, ik kan maar beter weer aan het werk gaan.”

      Ze stak haar kin in de lucht en vertrok zonder nog een woord te zeggen.

      Zodra de deur achter haar dicht viel, begon Gina te lachen.

      “Serieus,” riep ze uit. “Die vrouw moet leren de realiteit onder ogen te zien. Als ze denkt dat een tweeëntwintigjarige nieuweling een bedreiging is, dan zit ze echt in het verkeerde vak. Jij en ik weten allebei dat die Londense meid pleite is zodra ze genoeg geld bij elkaar heeft om een loft in Chelsea te kopen.” Ze schudde haar hoofd. “Vind je het goed als ik nu pauze neem? Ik heb mijn portie opwinding wel weer gehad.”

      “Ga je gang,” zei Lacey terwijl de bel boven de deur rinkelde. “Ik handel dit wel af.”

      Gina klopte op haar knieën om Chesters aandacht te trekken. “Kom op, jochie, even wandelen.”

      Hij sprong op en de twee liepen naar de deur. De kleine, slanke jonge vrouw die zojuist was binnengekomen deed een grote stap naar links, op een manier die zei dat ze bang was voor honden.

      Gina knikte beleefd naar haar. Ze had geen aandacht voor mensen die niet van huisdieren hielden.

      Zodra de deur achter Gina en Chester was dichtvallen, leek het meisje zich te ontspannen. Ze liep op Lacey af. Ze droeg een patchwork rok en een oversized gebreid vest, een outfit die net zo goed uit Gina’s kast had kunnen kopen.

      “Kan ik je helpen?” vroeg Lacey aan haar.

      “Ja,” zei de jonge vrouw. Ze had een kalme energie om zich heen. Haar muisbruine haar dat losjes over haar schouders hing droeg bij aan haar jonge uitstraling, en haar grote ogen deden Lacey denken aan een konijn dat in je koplampen keek. “Jij bent Lacey, toch?”

      “Dat klopt.”

      Lacey voelde zich altijd wat ontdaan als mensen haar naam bleken te kennen. Zeker sinds het voorval met Brooke…

      “Ik ben Suzy,” zei het meisje, die haar hand naar Lacey uitstak. “Ik open een B&B aan de kust. Iemand gaf me jouw naam en zei dat jij de beste was voor meubels.”

      Lacey wenste dat Gina er nog was zodat ze een verbaasde blik met haar kon uitwisselen, maar helaas, ze was alleen, dus ze schudde het meisje de hand. Ze kon niet helemaal bevatten dat dit kleine meisje de rijke Londense afgestudeerde was die Carol zo overstuur had gemaakt. Ze leek nauwelijks ouder dan zestien en was zo timide als een muis. Ze zag eruit alsof ze onderweg was naar de kerk, niet alsof ze op het punt stond een eigen zaak te openen.

      “Waar ben je precies naar op zoek?” vroeg Lacey, die haar verbazing met beleefdheid probeerde te verhullen.

      Het meisje haalde blozend haar schouders op. “Om eerlijk te zijn weet ik dat nog niet echt. Het enige dat ik weet is dat ik niets moderns wil. Het landgoed is veel te groot voor modern. Het zou te zakelijk en zielloos voelen, snap je? Het moet gezellig voelen. Luxe. Uniek.”

      “Oké, waarom lopen we niet even door de winkel om te zien of je wat inspiratie op kunt doen?” zei Lacey.

      “Dat is een goed idee!” antwoordde Suzy met een jeugdige en enthousiaste glimlach.

      Lacey leidde haar naar de Steampunk hoek. “Ik heb in New York veertien jaar als de assistente van een interieurontwerper gewerkt,” legde ze uit terwijl Suzy de planken begon af te speuren. “Het zal je verbazen waar je inspiratie uit kunt halen.”

      Suzy staarde nieuwsgierig naar het aquanautenpak. Ineens had Lacey een visioen van een B&B in steampunk-thema.

      “Laten we deze kant op gaan,” zei ze haastig terwijl ze Suzy’s aandacht richting de Scandinavische hoek trok.

      Maar niets in haar door Scandinavië geïnspireerde sectie leek Suzy op te winden, dus ze vervolgden hun weg door de winkel. Lacey had een behoorlijk uitgebreide collectie opgebouwd in de paar maanden sinds ze haar antiekzaak was begonnen.

      Ze liepen door de Lampensteeg, om uiteindelijk in de Vintage Vallei terecht te komen.

      “Zie je iets dat je aanspreekt?” vroeg Lacey.

      Suzy krulde haar lippen, alsof ze onzeker was. “Niet echt. Maar ik weet zeker dat je iets kunt vinden.”

      Lacey aarzelde. Het punt van de shop tour was om iets te vinden waar Suzy zich geïnspireerd door voelde, niet zij!

      “Sorry,” zei Lacey een beetje verbijsterd. “Wat bedoel je?”

      De jonge vrouw rommelde druk in haar stoffen tas en leek haar niet te horen. Ze haalde een agenda tevoorschijn, bladerde erdoorheen en klikte toen een pen in. Ze keek Lacey verwachtingsvol aan. “Ben je morgen beschikbaar?”

      “Beschikbaar waarvoor?” vroeg Lacey, wiens verwarring alleen maar toenam.

      “De renovatie,” zei Suzy. “Heb ik niet…?” Ze dwaalde af en haar wangen kleurden rood. “Shit. Sorry.” Snel stopte ze de pen en agenda terug in haar schoudertas. “Dit zakendoen is nieuw voor me. Ik doe alles steeds in de verkeerde volgorde. Laat me bij het begin beginnen. Mijn plan is om de B&B op tijd in te richten voor de luchtshow en…”

      “Wacht even,” onderbrak Lacey haar. “Welke luchtshow?”

      “Dé luchtshow,” herhaalde Suzy.

      Afgaande op de frons die tussen haar wenkbrauwen was verschenen, concludeerde Lacey dat het Suzy’s beurt was om verbaast te zijn.

      “Volgende week zaterdag?” vervolgende de jonge vrouw. “Red Arrows? Castle of Brogain? Je weet echt niet waar ik het over heb?”

      Lacey was met stomheid geslagen. Suzy had net zo goed een andere taal kunnen spreken. “Je hebt waarschijnlijk al aan mijn accent gehoord dat ik hier niet vandaan kom.”

      “Nee, natuurlijk.” Suzy bloosde weer. “Nou, er worden regelmatig luchtshows СКАЧАТЬ