Zaginione laleczki. Ker Dukey

Чтение книги онлайн.

      Krople deszczu bębnią w szyby samochodu. Pioruny rozświetlają niebo, a z każdym grzmotem, który przerywa nocną ciszę, moje serce bije coraz mocniej.

      Dzień minął mi niesamowicie szybko. Wciąż jednak nie mogę przestać myśleć o nieznajomej, którą przyprowadził tata.

      Może to tylko wytwór mojej wyobraźni?

      – Tato, kim jest tamta dziewczyna?

      – Jaka dziewczyna, synu? – burczy ochryple ojciec, nie odrywając oczu od drogi. Jedziemy tak wolno, że gdybyśmy w coś uderzyli, pewnie nawet bym tego nie zauważył. Mimo to tata jest wyjątkowo skupiony. Wygląda, jakby próbował dostrzec kogoś, kto czai się w ciemnościach. Jakby chciał go złapać i wyeliminować.

      – Ta, którą przywiozłeś do domu – przypominam.

      Tata nie lubi, kiedy go o coś pytam, ale siedzenie z nim w radiowozie dodaje mi odwagi. Czuję się bezpiecznie.

      – Masz na myśli swoją siostrę?

      – Dziewczynę, którą przywiozłeś – tłumaczę.

      Spogląda na mnie kątem oka, po czym znów wbija wzrok przed siebie. Gdy odpowiada, ton jego głosu jest bezwzględny.

      – To twoja siostra, Bethany.

      Zdezorientowany, mrugam kilka razy, ale strach nie pozwala mi zadawać kolejnych pytań.

      Przez kilka minut jedziemy w ciszy.

      – Ach, ci gówniarze! – woła nagle tata i natychmiast przyśpiesza.

      Dłonie mi się pocą, a serce bije coraz szybciej.

      Zatrzymuje samochód z piskiem opon i otwiera drzwi na oścież.

      – Stać! – krzyczy do kogoś. – Nie ruszać się!

      – Cholera, wiejemy!

      – Biegnij!

      – Nie ruszać się! Policja!

      Cały się trzęsę. Krew gotuje mi się w żyłach.

      – Ja wcale nie piłam – mamrocze gdzieś w ciemności nieznany głos.

      – Wygląda na to, że twoi przyjaciele cię zostawili – warczy tata.

      – To nie są moi przyjaciele.

      – Wsiadaj do radiowozu – rozkazuje. – Jesteś aresztowana.

      – Ale ja nic nie zrobiłam… proszę.

      Podekscytowany, czekam, aż tata zacytuje dziewczynie jej prawa. On jednak tego nie robi. Otwiera tylko drzwi i wsadza ją na tylne siedzenie.

      Oto mój tata, policjant. Łapie złoczyńców.

      Wstrzymuję oddech, kiedy kątem oka dostrzegam młodą, niziutką i szczupłą dziewczynę z blond włosami opadającymi na delikatną twarz. Przestępczyni zakrywa oczy dłońmi i zaczyna płakać. Wzdrygam się, gdy tata z impetem zatrzaskuje drzwi. Blondynka odsuwa ręce i patrzy prosto na mnie. Marszczy czoło, po czym porusza ustami, choć nie wydostaje się z nich żaden dźwięk. Zaczyna mówić dopiero, kiedy tata wraca do samochodu.

      – Kto to jest? – pyta.

      – Pilnuj swojego pieprzonego nosa – odburkuje ojciec. – Czy ty w ogóle wiesz, w jakie gówno wpadłaś?

      – Ale ja nie piłam, przysięgam! – jąka się. – Mam tylko piętnaście lat. Rodzice by mnie zabili, gdybym coś piła, naprawdę!

      Dziewczyna patrzy na mnie dzikim wzrokiem. W jej oczach dostrzegam tylko jedno. Strach.

      – Idziesz siedzieć, młoda damo – warczy tata, a ona podskakuje.

      – Co mam zrobić, żeby mi pan uwierzył? Błagam…

      Jej szloch jest coraz donośniejszy. Mam gęsią skórkę. Nagle dostrzegam szeroki, potworny uśmiech ojca. Uśmiech, który mrozi mi krew w żyłach.

      – Wszystkie jesteście takie same. Wy małe dziwki… – warczy, otwierając drzwi samochodu. Przechodzi na tylne siedzenie. Dziewczyna sztywnieje i wytrzeszcza oczy. Tata łapie ją za nogi, przewraca i przytrzymuje delikatne ciałko.

      – Nie, błagam. Nie СКАЧАТЬ